Tessa (32) praat open over over mentale gezondheid. Ze was 14 jaar toen ze haar eerste paniekaanval kreeg. Naast paniekaanvallen had ze ook last van straatvrees en depressies. Ondanks de vele therapieën en behandelingen, ging het niet beter met haar. Dit is deel 1 van haar verhaal! Het leven voor haar autisme diagnose. Ik was 14 jaar toen ik mijn eerste paniekaanval kreeg; midden op een druk plein, koninginnendag 2005. Iets wat ik nooit meer vergeet. Ik dacht letterlijk dat ik doodging. Hier begon mijn weg in ‘therapieland’, zoals ik het altijd omschrijf. Zoals ik hierboven al uitlegde begon mijn verhaal over mentale gezondheid op mijn 14e. Nu weet ik…
-
-
Esmee: “Een goedaardige hersentumor van ongeveer 4 centimeter breed, genaamd epidermale cyste, was de diagnose”
Esmee (24) kreeg op de dag van haar verjaardag opeens last van duizeligheid. Daarbovenop kwamen ook nog oorsuizen. Deze klachten waren dusdanig erg, dat ze niet meer normaal kon functioneren en meerdere keren naar de huisarts is gegaan. Uiteindelijk werd er een epidermale cyste geconstateerd die operatief moest worden verwijderd. 18 juni 2021. Wat een leuke dag had moeten worden, belandde letterlijk in het water. Na een warm en zonnig begin van mijn verjaardag, heerlijk aardbeien kwarktaart te hebben gegeten en ’s avonds sushi besteld te hebben. Het begin van de klachtenIk werd 23 jaar. In de avond kwam er nog wat visite, het was in de corona periode, dus…
-
Aletta: “Toen ik na driekwart jaar nog niet zwanger was, zijn we naar de huisarts gegaan, die ons eigenlijk direct doorstuurde naar de gynaecoloog”
Aletta en haar man zijn sinds september 2019 bezig met het vervullen van hun kinderwens. Aletta heeft PCOS en daardoor geen eisprong. Door middel van medicatie wordt de eisprong opgewekt. Helaas heeft deze medicatie tot op heden niet het gewenste effect en zijn ze inmiddels bezig met hun IUI traject. De eerste tekenen van PCOSIk was 11 jaar oud toen ik aan de Diane pil moest, omdat ik vreselijk last had van acné. Overal had ik puistjes en ontstekingen. Achteraf gezien was dit denk ik één van de klachten die ik door PCOS zou kunnen hebben. Mijn hele hormoonhuishouden was in de war vanaf mijn 11e levensjaar. Onregelmatige menstruatie, soms…
-
Jara: “Soms zou ik haar willen kunnen opbellen, om haar te vragen naar wat wijze woorden”
Jara (26) was pas 9 jaar toen haar moeder overleed aan de gevolgen van uitgezaaide melanoomkanker (huidkanker). Ze vertelt hoe dit gehele proces, door alle jaren heen, tot nu toe is verlopen. “Sam, Jara, kom eens hier. We willen jullie wat vertellen.” Mijn zusje en ik gaan zitten op het enorme hemelbed van het Efteling hotel en kijken onze ouders vragend aan. “Zoals jullie weten is mama heel erg ziek. En ze.. ze wordt ook niet meer beter.” Mijn vaders stem slaat over en hij slikt. “Over een tijdje zal ik niet meer hier zijn,” zegt mijn moeder. “Maar ik beloof jullie dat ik elke nacht de allergrootste ster in de hemel…
-
Marrit: “Door de bloeddonoren en de stamceldonoren sta ik nu weer met beide benen in het leven”
Marrit voelde zich futloos en zat niet lekker in haar vel. Waar ze eerst dacht dat het kwam door een druk studentenleven als hbo verpleegkundige in opleiding, bleek het toch erger dan verwacht. Na meerdere onderzoeken kwam de diagnose paroxysmale nachtelijke hemoglobinurie, ook wel PNH genoemd. Kort hierna werd ze ook gediagnosticeerd met aplastische anemie. Ze moest een stamceltransplantatie ondergaan. Ze vertelt over de weg naar de diagnose en over de stamceltransplantatie. Het verhaal begon allemaal tijdens mijn fantastische stage op de afdeling hematologie. Ik studeerde toen hbo verpleegkunde en zat in mijn 3e jaar. Februari 2021 zat ik niet lekker in mijn vel, maar ik dacht dat het kwam…
-
Mariska: “De overstap van babydozen vol cadeautjes naar informatiemappen over chemotherapie en pruikensessies was bizar en bijna niet te bevatten”
Mariska kreeg in 2016 de diagnose hodgkin lymfoom, ze was op dat moment 34 weken zwanger. Kanker maakt nu al bijna 7 jaar deel uit van haar leven en dat van haar gezin. In het najaar van 2015 ging een lang gekoesterde wens in vervulling, toen ik na een IVF-traject zwanger bleek. Dolgelukkig was ik samen met mijn vriend Jeroen. Maar gek genoeg had ik ook het gevoel dat er een donderwolkje boven mijn hoofd hing. Rond de 32e week van mijn zwangerschap ontdekte ik een knobbeltje op mijn borstkas. Mijn huisarts deed het af als ‘totaal onschuldig’. Het triggerde iets bij me, temeer omdat mijn vader in 2012 was…
-
Hillegonde: “Ik werk op gevoel, ik hou van de kids en doe waarvan ik denk dat het op dat moment het juiste is”
Hillegonde (33) is werkzaam als kinderverpleegkundige bij Expertcare in het gespecialiseerde kindteam. Zij leveren ziekenhuisverplaatste zorg thuis bij kinderen van 0-18 jaar oud. In haar werk maakt ze, hoe verdrietig ook, het overlijden van kinderen mee. Ze vertelt erover in deze gastblog. Een collega uit een andere regio belt met de vraag of ik haar wil ondersteunen bij een terminaal kind. Ze heeft dit nog niet vaak bij de hand gehad en dan is het fijn als je samen kan gaan. Ik moet een uurtje rijden, de zon zakt voorzichtig achter de bomen en ziet er prachtig uit op deze septemberavond. Het beeld laat me even stilstaan bij de situatie. Eigenlijk…
-
Simone is doktersassistent in het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie: “Het leven gaat door, het ziek-zijn en het ziekenhuis ís hun leven, ongeacht de afloop. Daar help je aan mee als je het Prinses Máxima Centrum steunt, op welke manier dan ook”
Simone werkt ruim 4 jaar als doktersassistent in het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie. Ze ziet in haar werken beide kanten van het ziekteproces: aan de ene kant de kinderen die na hun ziekteproces weer genezen, maar ook kinderen die overlijden. Een baan in het Prinses Máxima Centrum wordt in eerste instantie meestal niet als de meest aantrekkelijke job gezien. Het verdriet, de pijn en onnoemlijk grote zorgen van de patiënten en hun familie doen mensen fronsen. Vaak probeer ik uit te leggen dat het in ieder geval al erg fijn is om iets te kunnen doen. Machteloosheid bestaat nog steeds, maar tegelijkertijd kun je in ogenschijnlijk kleine dingen van…
-
Fleur: “In mei kwam ik bij de internist in het ziekenhuis en kreeg ik de diagnose papillaire schildkliercarcinoom”
Fleur was 21 jaar toen ze in de trein onderweg naar huis een bultje in haar hals opmerkte. Wat eerst een onschuldig bultje scheen te zijn, bleek papillaire schildkliercarcinoom te zijn. In het voorjaar van 2021, midden in de COVID periode, begon het verhaal. Ik was toentertijd 21 jaar oud. Mijn leven ging zijn gangetje, ik was zat in het 3e jaar van mbo verpleegkunde. Ik was druk met stage lopen en het leren. Op een dag zat ik in de trein naar huis, niets vermoedend, voelde ik ineens een bultje in mijn hals Op een dag zat ik in de trein naar huis, niets vermoedend, voelde ik ineens een…
-
The Family Doctor: “Het zorginfarct komt er op neer dat er meer mensen zijn die hulp nodig hebben of willen, dan dat er mensen zijn die hen die hulp kunnen of willen geven”
‘The Family Doctor’ is op verschillende social media kanalen bekend om haar laagdrempelige account, waarop ze haar ervaringen als huisarts deelt, maar ook medische kennis deelt en vragen beantwoordt. Het zorginfarct is een groot probleem, en als huisarts merkt zij dat als geen ander. Ze vertelt erover in deze gastblog! Een dokter nodig? Sorry, die zijn op. De meeste mensen/ jongeren die een titel met het woord ‘zorginfarct’ erin lezen, klikken weg. Dus toen ik deze blog begon te schrijven verzon ik deze titel. Het woord zorginfarct zegt de meeste mensen niets tot weinig, klinkt niet sexy en als iets wat alleen interessant is voor mensen boven de 50 jaar.…