Simone werkt ruim 4 jaar als doktersassistent in het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie. Ze ziet in haar werken beide kanten van het ziekteproces: aan de ene kant de kinderen die na hun ziekteproces weer genezen, maar ook kinderen die overlijden.
Een baan in het Prinses Máxima Centrum wordt in eerste instantie meestal niet als de meest aantrekkelijke job gezien. Het verdriet, de pijn en onnoemlijk grote zorgen van de patiënten en hun familie doen mensen fronsen. Vaak probeer ik uit te leggen dat het in ieder geval al erg fijn is om iets te kunnen doen. Machteloosheid bestaat nog steeds, maar tegelijkertijd kun je in ogenschijnlijk kleine dingen van betekenis zijn.
Eén op de vier kinderen met kanker overlijdt, gemiddeld zijn dat er twee per week
Het verdriet, de angst en de zorgen zijn er. Eén op de vier kinderen met kanker overlijdt, gemiddeld zijn dat er twee per week. Dat is soms heftig, kinderen (en hun ouders) kruipen onder je huid en we zijn vaak langere tijd betrokken bij het gezin en het ziekteverloop. We verkopen nu eenmaal geen ijsjes, dus onze ogen lopen weleens vol en we staren elkaar regelmatig verdwaasd aan. Hoe belangrijk is het om in een fijn team te werken waar we elkaar aanvullen, ondersteunen, laten razen of juist even met rust laten.
Toch (en gelukkig) is er ook hier een andere kant aan de medaille
Toch (en gelukkig) is er ook hier een andere kant aan de medaille. Kinderen zijn flexibel, ontwapenend, humoristisch en buitengewoon een kei in staat om te leven in het ‘nu’. Ik was nog in de inwerkfase toen ik een meisje ontmoette dat misselijk van de chemo moest spugen in de gang, maar (terwijl ik dweilde en poetste) haar mond afveegde en op het fietsje stapte om verder te gaan. Waar volwassenen uit voorzorg misschien gaan liggen, leven kinderen minder met ‘wat als’, maar veel meer ‘nu’. Hun veerkracht is ongelooflijk bewonderenswaardig.
Als één op de vier kinderen overlijdt, betekent dat dus ook dat drie van de vier kinderen níet overlijden. Dat behandelingen een positief einde kennen en er hoofdstukken met een lach en een traan gesloten kunnen worden. Ook dat mogen wij mee-beleven en door het hele proces ervaren waar het om draait in het leven. Met de focus op liefde en gezondheid raakt soms onnodige ballast terecht in de vergetelheid. Dichterbij de kern komen is onbetaalbaar.
Voor de kinderen wordt niet alleen op medisch gebied goed gezorgd
Voor de kinderen wordt niet alleen op medisch gebied goed gezorgd. Ze kunnen naar school (of school komt aan bed), er is een studio om muziek te maken, bibliotheek voor boekenwurmen, meerdere speelplaatsen om te blijven bewegen, een tienerlounge en bouwplaats voor de kleintjes. Daarnaast zijn er activiteiten en evenementen die stress-reducerend werken. Zo gaat het ‘gewone’ leven ook zoveel mogelijk door en staat de ontwikkeling van het kind centraal.
Een grietje van 3 jaar dwong me pas uit de vast ingesleten denkpaden (waar ook ik last van heb) te denken. Ze meldde zich aan mijn balie voor haar poliklinische afspraken. Terwijl ik wat kletste en haar afspraken opnoemde, keek ze een beetje ondeugend lachend om naar papa die haar toefluisterde: ‘Vertel het maar, wat weet Simone nog niet?’ Haar prachtige blauwe kijkers gingen glimmen, een lach van oor tot oor en twee handjes in de lucht: ‘Ik mag komen logeren!’ Ik moet haast met open mond en grote ogen vader aan gekeken hebben (‘dit was toch niet de planning?’). Papa lacht vriendelijk terug, haalt zijn schouders op en verontschuldigt zich haast ‘Tja, een infectie’.
Het leven gaat door, het ziek-zijn en het ziekenhuis ís hun leven, ongeacht de afloop. Daar help je aan mee als je het Prinses Máxima Centrum steunt, op welke manier dan ook.
