Aandoeningen,  Interviews

Isa bleek op 23-jarige leeftijd netvliesloslating te hebben: “Ze hebben een bandje 360 graden om mijn oog gezet en strakgetrokken, waardoor het netvlies weer op zijn plek wordt gehouden”

Netvliesloslating is een oogaandoening wat normaal gesproken bij oudere mensen kan voorkomen. Helaas gebeurde dit bij Isa al op 23-jarige leeftijd.


Vrijdag 20 januari moest je spoedoperatie ondergaan vanwege netvliesloslating in je linkeroog. Wat voor klachten ervaarde je hiervan?
Ik merkte tijdens een spelletjesavond op donderdagavond dat ik in mijn linkeroog maar tot de helft kon zien. De onderste helft van mijn zicht was waziger dan ik gewend was, maar omdat ik lenzen draag in beide ogen, met links een hele hoge sterkte van -7, dacht ik dat er misschien een scheurtje in de lens zat. Toen ik naar bed ging en mijn lenzen had uitgedaan, merkte ik eigenlijk dat het zicht niet veranderd was. Ik ben toen gaan slapen met het idee dat het misschien vermoeidheid was. Maar toen ik vrijdagochtend wakker werd, merkte ik dat het verbeterd was. Ik had dus geen last van zwarte vlekken, gordijnzicht of lichtflitsen, althans, dat dacht ik. Ik merkte wel dat als ik mijn linkeroog sloot, het een beetje leek alsof iemand een foto maakte. Het begon die donderdagavond, maar uiteindelijk bleek dat het al langer aan de hand was.

Wat houdt netvliesloslating precies in?
Achterin het oog zit het netvlies, daarvoor heb je het glasvocht en dat zit normaal gesproken aan elkaar vast. Als het glasvocht loslaat van het netvlies, ontstaat er een soort scheurtje. Zoals ik het begrepen heb, is dat een voorspeller van netvliesloslating. Dit scheurtje kan dus loslaten, waardoor er vocht onder het netvlies komt. De arts beschreef het als behang dat loslaat en alleen maar verder loslaat, totdat het dusdanig beschadigd is en het opmerkt en je zicht aantast.

Uiteindelijk heb ik, met de kennis die ik had en omdat mijn zicht niet verbeterde, het ziekenhuis gebeld

Zelf ben je geneeskunde student. Had je zelf door dat het (mogelijk) ging om netvliesloslating?
Dat klopt inderdaad. Ik zit nu in mijn wachttijd voor de coschappen. Vorig jaar heb ik meerdere ziektebeelden van het oog, zoals glaucoom en ook netvliesloslating behandeld. Maar omdat hierbij werd benadrukt dat het bij oudere mensen voorkwam, heb ik er aan het begin niet aan gedacht dat ik die ernstige oogaandoening zou hebben. Echter, omdat ik al onder jaarlijkse controle was, heb ik destijds wel een brief meegekregen met een paar alarmsymptomen. Zoals zwevende vlekjes, een gordijnzicht en dus ook de lichtflitsen. Uiteindelijk was het voor mij een optelsom, ondanks dat ik heel lang heb getwijfeld, omdat het bij geneeskunde studenten ook wel eens voorkomt dat ze sneller denken dat ze een aandoening hebben, omdat ze er net over hebben geleerd. Vandaar dat ik toch wel even heb getwijfeld, maar uiteindelijk dacht ik: ‘het is toch mijn oog’ en hoorde ik liever dat het toch niks was, dan dat ik misschien te laat zou zijn. Uiteindelijk heb ik, met de kennis die ik had en omdat mijn zicht niet verbeterde, het ziekenhuis gebeld.

Toen er werd gevraagd hoe snel ik kon komen, begreep ik wel dat er haast achter zat en ben ik meteen vertrokken

Wanneer besloot je uiteindelijk aan de bel te trekken?
Vrijdagochtend ben ik om 8 uur ’s ochtends naar poweryoga gegaan. Daar merkte ik op dat mijn zicht totaal niet verbeterd was. Daarna ben ik doorgegaan naar school, maar heb daar toch even het ziekenhuis gebeld. Toen had ik ook aangegeven dat ik bang was dat het misschien niks zou zijn en dus niet diezelfde dag hoefde te komen, maar het ook goed vond om die maandag of dinsdag erop te komen. Toen heeft de secretaresse overlegd met een optometrist en hoorde ik meteen al aan de telefoon: “hoge myopie (bijziendheid, dus – sterkte), geen risico nemen. Ze moet meteen komen.” Toen er werd gevraagd hoe snel ik kon komen, begreep ik wel dat er haast achter zat en ben ik meteen vertrokken.

Ze hebben een bandje 360 graden om mijn oog gezet en strakgetrokken, waardoor het netvlies weer op zijn plek wordt gehouden

Wat hebben ze tijdens de operatie gedaan?
Toen ik bij de oogarts was in het Albert Schweitzer ziekenhuis in Zwijdrecht, begreep de arts al vrij snel dat het niet goed was en legde ze uit dat ik geopereerd moest worden. Hij vertelde dat ze het normaal gesproken kunnen laseren, maar het bij mij al te ver was losgelaten. Hiervoor zijn 2 operaties mogelijk, maar welke operatie wordt gedaan hangt af van de voorkeur van de arts.

Ik ben direct doorverwezen naar het oogziekenhuis in Rotterdam en daar heb ik uitleg gekregen van de 2 verschillende operaties. De eerste mogelijkheid was, een glasvochtoperatie, ook wel een vitrectomie. Zoals ik het begrepen heb, wordt dit voornamelijk bij oudere mensen gedaan. Maar omdat ik redelijk jong ben, 23 jaar, koos de arts voor een bandje om het oog, ook wel cerclage genoemd. Ze hebben een bandje 360 graden om mijn oog gezet en strakgetrokken, waardoor het netvlies weer op zijn plek wordt gehouden. Dit bandje is met hechtingen vastgezet en kan ik ook zien. Daarna werd er wat gas in mijn oog gespoten, om het steviger vast te zetten. De verwachting is dat mijn netvlies hierdoor weer kan vastgroeien.

Omdat mijn ogen een hoge – sterkte hebben, vooral mijn linkeroog, is mijn oog wat groter, wat dus blijkbaar de kans op netvliesloslating verhoogt

Normaal gesproken komt netvliesloslating vooral bij ouderen voor. Weet je wat de oorzaak is dat dit nu op jonge leeftijd ook bij jou is gebeurd?
Netvliesloslating komt inderdaad normaal gesproken vaker voor bij ouderen, omdat het oog verslechterd. Een oorzaak op jongere leeftijd kan bijvoorbeeld een klap tegen het hoofd zijn. Dit is ook aan mij gevraagd, maar dit was bij mij niet het geval. Omdat mijn ogen een hoge – sterkte hebben, vooral mijn linkeroog, is mijn oog wat groter, wat dus blijkbaar de kans op netvliesloslating verhoogt.

Ik had dit niet kunnen voorkomen en er is geen andere oorzaak gevonden

Is de kans nu groter dat je in de toekomst weer gebeurt?
Aan de ene kant zijn er nu geen beschadigingen aan mijn linkeroog en zit er een bandje om mijn oog, maar aan de andere kant is de kans nu groter dat het ook in mijn rechteroog optreedt groter. Daarnaast is de kans dat het bandje om mijn linkeroog loslaat is 10% en zou ik dus weer hetzelfde probleem hebben.

De standaard controles die ze doen na de operatie zijn na één dag, twee dagen, twee weken en zes weken. Ik heb ook nog gevraagd of ik ooit mijn ogen nog kan laten laseren. Mijn linkeroog kan helaas niet worden gelaserd door de hoge – sterkte, mijn rechteroog wel. Ook heb ik gevraagd hoe dit mis heeft kunnen gaan en ik het niet heb opgemerkt en wat ik er aan had kunnen doen. Maar ik had dit niet kunnen voorkomen en er is geen andere oorzaak gevonden. Het enige wat ik dus kan doen is letten op de alarmsymptomen. Wat wel lastig is, je moet namelijk weer het vertrouwen terugkrijgen in je lichaam en je ogen. Ik ben bang dat het nog een keer gebeurt. Als het niet weer bij mijn linkeroog gebeurt, kan het ook bij mijn rechteroog gebeuren.

Het gaat met mijn oog steeds beter

Hoe gaat het nu met je oog?
Het is nu twee weken na de operatie en het gaat met mijn oog steeds beter. Ik heb veel pijn gehad, maar er zijn verder geen complicaties opgetreden, zoals een infectie, weer netvliesloslating of een hoge druk in mijn oog, ondanks dat ik hier wel bang voor was. Dus je kan wel zeggen dat de operatie geslaagd is.

Wat wel vervelend is, is dat de dag na de operatie scheurtjes in mijn rechteroog zijn ontdekt. Dat hebben ze meteen gelaserd, om hopelijk netvliesloslating te voorkomen aan mijn rechteroog.

De dinsdag daarna ben ik op controle geweest voor mijn linkeroog en toen hebben ze meer scheurtjes ontdekt in mijn rechteroog en dit hebben ze een week daarna weer gelaserd.

Met mijn rechteroog gaat het inmiddels ook weer goed en heb ik normaal zicht. Maar in mijn linkeroog is het nog even afwachten en weten we dat pas na zes tot acht weken na de operatie wat nu mijn sterkte is. De verwachting is dat het 1-3 punten verslechtert.

Helaas zijn ook in je rechteroog beschadigingen (laceraties) geconstateerd en hebben ze dit tweemaal moeten laseren, om daar mogelijke netvliesloslating te voorkomen. Hoe is dit en het herstel hiervan verlopen?
Het herstel van het laseren van mijn rechteroog was niet heel heftig, ondanks dat ik wel een beetje pijn voelde tijdens het laseren. Dit houdt niet in dat mijn sterkte verbetert van mijn linker- of rechteroog, maar dat ze kleine beschadigingen in je oog behandelen door littekenweefsel te forceren. Dit is het sterkste weefsel van het lichaam en daarmee hopen ze dat netvliesloslating voorkomen kan worden.

Omdat ze wel verdovende en pupilvergrotende oogdruppels toedienen, had ik de eerste dag wel minder zicht. Maar dat gaat nu weer goed. Zo’n behandeling is verder niet heel invasief, behalve dan de druppels en een soort van glas op je oog wordt gezet. Maar eigenlijk heb ik na het laseren maar een dag wat minder zicht, lichtovergevoeligheid en een beetje hoofdpijn gehad.

Dit zal ik ook altijd meenemen als ik ooit zelf patiënten zou mogen behandelen

Zelf ben je geneeskundestudent, maar je hebt nu ook de kant van de patiënt meegemaakt. Hoe heb je dat ervaren?
Wij als geneeskundestudenten, artsen of zorgverleners horen vaak dat het belangrijk is om een keer te ervaren hoe het is als patiënt, dus om aan de andere kant te staan dan dat je normaal gewend bent. Dit is echt waar. Ik merkte in het begin dat ik van optometrist, naar arts, naar een andere optometrist, naar arts in opleiding, naar oogarts ging, toen zag ik een anesthesist en verpleegkundigen; je ziet zoveel mensen, waardoor je zo verward raakt. Het is zo belangrijk dat de verpleging er is, zij hebben me zo op mijn gemak gesteld. Ik lag op bed te wachten op mijn operatie en deze mevrouw was zo lief en heeft me heel erg gerustgesteld. Zo menselijk, dat ik alleen maar meer waardering heb voor de mensen in de gezondheidszorg en dit zal ik ook altijd meenemen als ik ooit zelf patiënten zou mogen behandelen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *