Tjalina (32) is moeder van Ace (3) en vecht sinds september 2021 tegen borstkanker. Ze is nu ruim een jaar onder behandeling. Tot nu toe heeft ze al 16 chemo’s, een dubbele borstamputatie, 15 bestralingen en 4 kuren chemopillen achter de rug.
Ik dacht dat de chemopillen kuren van 6 maanden het einde zouden zijn van dit zware traject. Niks was minder waar, er werd een nieuwe tumor ontdekt.
Het was een geluk bij een ongeluk dat deze groeiende tijdbom is ontdekt
De tumor die ontdekt werd was hoogstwaarschijnlijk een rest van de tumor die tijdens de amputatie niet goed verwijderd is. Het was een geluk bij een ongeluk dat deze groeiende tijdbom is ontdekt. Al sinds de chemo had ik last van mijn oksel. Op alle afspraken waar ik kwam, klaagde ik hierover en vroeg ik wat dit kon zijn.
Er is maar één lymfeklier verwijderd, maar er waren bij de eerste diagnose twee aangetaste lymfeklieren gevonden
Na de borstamputatie kwam uit het verslag van de patholoog dat de verwijderde lymfeklier nog flink wat actieve kankercellen bevatte. Er is maar één lymfeklier verwijderd, maar er waren bij de eerste diagnose twee aangetaste lymfeklieren gevonden.
Bestralen en chemopillen zouden de oplossing zijn om de restantjes kankercellen te verwijderen
Tijdens de CT-scan die voor aanvang bestraling wordt gemaakt om de ligging te bepalen, wordt een afwijking gevonden in mijn oksel. Het lijkt op een lymfeklier. Tsja, dat is zeker een mogelijkheid gezien de history. De chirurg wilde hier verder niks mee doen. Bestralen en chemopillen zouden de oplossing zijn om de restantjes kankercellen te verwijderen.
Omdat ik het niet vertrouwde heb ik een second opinion aangevraagd
Omdat ik het niet vertrouwde heb ik een second opinion aangevraagd bij het AVL. De arts van het AVL vond dat de chirurg gelijk had. Ik werd flink afgebluft met het ‘wat kom je eigenlijk doen?’ gevoel wat ik kreeg. Volgens het AVL had de chirurg gelijk. Ondanks dat moet er tijdens een second opinion altijd een snel diagnose uitgevoerd worden. Tijdens de echo werd er toch een verdikte lymfeklier gevonden, maar het biopt gaf aan dat er geen afwijking in zat. Achteraf heeft het AVL in de verkeerde plek een biopt genomen, in plaats van de geziene afwijkingen prikten zij in een andere lymfeklier.
Toch bleef ik last houden van mijn oksel. Chemoprikkels, beschadigde zenuw, stress. Ik heb allerlei suggesties gekregen, maar ik voelde me nooit gerustgesteld. De pijn nam toe, zowel in mijn oksel als op mijn ribben. Nawerking van de bestralingen hoogstwaarschijnlijk. Altijd vertrouwde ik het oordeel van de artsen, maar nog steeds voelde ik me niet gerustgesteld. Na aandringen wordt er toch een aanvraag gedaan voor een botscan om de toenemende pijn bij mijn ribben te beoordelen. Binnen een paar uur word ik terug gebeld: “De procedure is toch een PET-scan laten maken.” kreeg ik te horen. ‘TOP’, dacht ik in mijzelf. Better safe than sorry, een PET-scan laat alles zien.’
De oncoloog belt me voor de uitslag: “Niks te zien hoor, alles ziet er goed uit!” Zelf vraag ik door naar mijn baarmoeder, daar lichtte ooit iets op, waarschijnlijk een vleesboom. “Oh”, antwoordt de oncoloog. “Ik heb alleen het verslag gelezen, maar niet de scan zelf bekeken.” Het verslag geeft aan dat de plekken op mijn ribben waar ik de pijn voel geen afwijkingen vertoont. “Ik pak even de scan erbij.” Ook daar werden er geen afwijkingen gevonden. Met een diepe zucht van gerustheid hang ik op.
Blijf altijd zelf nadenken en luisteren naar je lichaam
Binnen 30 minuten word ik terug gebeld: “Ik ben toch nog even uitgebreid door de scan gegaan en er zit een afwijking in je oksel.” Opnieuw een tumor van 1,5 centimeter waar ik al die tijd al over klaag. Het enige wat ik kan bedenken is het feit dat dit niet ontdekt was met al deze toevalligheden. Wat was er dan gebeurd? De tumor was gaan groeien en uitzaaien. Dit was mijn doodvonnis geweest! Moraal van het verhaal: blijf altijd zelf nadenken en luisteren naar je lichaam.
Je kan Tjalina en haar proces volgen op haar Instagram!
