Bijna 1,5 jaar geleden deelde Mirthe haar verhaal. Ze was destijds 5 maanden in verwachting van haar tweede zoontje. Tijdens haar zwangerschap had ze last van extreme misselijkheid en overgeven, hyperemesis gravidarum (HG). Inmiddels wordt haar zoontje deze maand alweer één jaar oud. Hoe heeft ze de laatste maanden van haar zwangerschap ervaren? En hoe ging het herstel na HG?
Mirthe deelde al eerder haar verhaal. Ze vertelde toen over haar zwangerschap en hyperemesis gravidarum (HG). Je kan het vorige verhaal van Mirthe hier lezen!
In oktober 2022 kwam jouw verhaal online. Je was destijds 5 maanden in verwachting van je tweede zoontje, Boas. Bij sommige vrouwen duurt HG een paar weken, bij andere vrouwen de gehele zwangerschap. Hoe lang heb jij last gehad van HG?
Het leek bij mij even beter te gaan, maar na 1-2 weken kwam het helaas toch weer helemaal terug. Uiteindelijk heb ik tot en met de laatste dag moeten spugen. Echt een aanslag op mijn lijf.
Heel frustrerend als je hoofd zoveel wil, maar je lijf kan het niet aankan
Hoe heb je de laatste maanden van je zwangerschap beleefd?
Ik voelde me heel dubbel. Aan de ene kant was ik erg gelukkig; we hadden net ons droomhuis gekocht en alles ging super, behalve dat ik ziek was. Ik genoot ook echt van de gedachte dat er straks een kleintje bij kwam.
Aan de andere kant was ik enorm verslapt, moe en voelde ik me ook onwijs schuldig naar ons zoontje die op dat moment vijf werd. Ik kon niet de moeder zijn die ik wil zijn en, ondanks dat mijn omgeving dat meer dan goed opving, deed dat me veel pijn.
Daarnaast heb ik er een handje van om altijd teveel te willen en te doen en daar liep ik die laatste maanden extra tegenaan. Heel frustrerend als je hoofd zoveel wil, maar je lijf kan het niet aankan.
Hoe combineerde je de HG-zwangerschap met het runnen van je gezin en werk?
Dankzij mijn lieve familie en partner is dat gelukkig goed gelukt.
Ons bedrijf heb ik met mijn vriend en broertje en zij hebben mijn werkzaamheden deels over kunnen nemen. Vanuit bed heb ik ook veel kunnen werken.
De band tussen mijn zoontje en Noah (mijn vriend) is er sterker dan ooit door geworden. Zij hebben heel veel tijd samen doorgebracht terwijl ik ziek was. Ik probeerde er toch te zijn door samen filmpjes te kijken, boekjes te lezen of andere dingen waarbij ik kon liggen. Makkelijk was het zeker niet, maar we hebben het toch maar gedaan!
Vlak voor ik ingeleid zou gaan worden, kwam de bevalling zelf op gang
Je vertelde eerder over de kans dat hij eerder geboren zou kunnen worden door de ernst van de HG. Is hij eerder geboren?
Hij is uiteindelijk een week eerder geboren. Vlak voor ik ingeleid zou gaan worden, kwam de bevalling zelf op gang. Mijn lichaam was meer dan op, ik kon echt niet meer. Ik ben er tijdens mijn zwangerschap achtergekomen dat er heel weinig informatie is over HG en daardoor veel uiteenlopende verhalen zijn, ook over de vroeggeboorte.
Ik heb tijdens mijn bevalling ervaren hoe krachtig een vrouwenlichaam is. Mijn bevalling was waanzinnig mooi. Ik ben in bad, zonder pijnstilling en op eigen kracht in vier uurtjes bevallen.
Ondanks alles wat mijn lijf had moeten doorstaan en hoe uitgemergeld ik was, vond ik de kracht in mezelf. Dat was zo mooi dat, als ik er aan terugdenk, nog steeds tranen van in mijn ogen krijg. Een bevalling zou ik zo weer over kunnen doen, een HG-zwangerschap not so much haha. Daar moet ik echt nog even tien keer over nadenken.
Vanaf het moment dat hij uit mij was, voelde ik me al beter worden
Hij is in februari 2023 geboren. Hoe was jouw herstel hierna?
Toen ik bevallen was stond ik op in bad, stapte ik over de rand heen en liep ik met Bo in mijn armen naar het bed. “Ik lust eigenlijk wel een broodje,” zei ik. Ik zal de gezichten van Noah en de verpleegsters nooit vergeten haha, complete shock. Vanaf het moment dat hij uit mij was, voelde ik me al beter worden. De misselijkheid verdween en ik kreeg weer honger. Wel kon ik veel minder eten dan eerst, dat is nu 11 maanden later nog steeds zo, ik ben veel sneller vol.
Wel was ik enorm verzwakt en nog ruim 10 kilo lichter dan voor ik zwanger werd. Ik heb dus echt mijn best gedaan om weer aan te komen naar een gezond gewicht. Mijn roze wolk was zo enorm (eigenlijk nog steeds) dat ik wel op karakter energie voor 10 had. Lekker naar buiten, een rondje lopen met elkaar, uitstapjes, samenzijn. Ik ging echt niet meer overdag op bed liggen rusten nu onze kleine Bo er eindelijk was.
Af en toe floot mijn lijf me nog wel terug, gelukkig ook maar. Mentaal vond ik het pittiger dan verwacht. Ik ben mentaal best wel sterk en heb nooit veel last van dingen. Positief naar situaties kijken en relativeren is iets wat ik goed kan. Bij HG was dat wel anders. Ik heb echt moeten leren omgaan met het schuldgevoel naar Sem toe. Toen ik me wat beter voelde, wilde ik hem echt overspoelen met aandacht, liefde en tijd. Dat is goed, maar je moet er ook niet in doorslaan.
Daarnaast deed ik het eerste halfjaar zo’n 10 zwangerschapstesten per maand. Als ik ook maar iets van misselijkheid voelde moest ik het meteen in een soort paniek testen. Anders was ik zo gestrest dat het me misschien weer zou gebeuren, terwijl ik rationeel gedacht heel goed wist dat ik niet weer zwanger was.
De eerste keer dat ik griep had en moest overgeven, raakte ik ook in blinde paniek. Alles van de zwangerschap kwam naar boven. Het verdriet, de stress, het door de dagen heen bikkelen. Echt heel akelig. Ik besefte me ook dat ik altijd iedereen probeerde gerust te stellen met dat het allemaal wel lukte of het meeviel, terwijl dat niet zo was. Daardoor heb ik er echt te weinig over gepraat. Iets wat ik nu wel doe, anders kom je er niet meer vanaf.
Het afgelopen jaar was denk ik het gelukkigste jaar uit mijn leven
Deze maand wordt hij alweer 1 jaar oud. Hoe kijk je terug op je zwangerschap met HG?
Het afgelopen jaar was denk ik het gelukkigste jaar uit mijn leven. We hebben het zo ontzettend fijn samen.
Zo zwaar als de zwangerschap was, zo heerlijk is de tijd erna. Om Sem als grote broer te zien is het mooiste wat er is. Bo is net als de zon, zo vrolijk en vurig, we genieten allemaal enorm van hem.
Dat is natuurlijk een contrast met de zwangerschap waar ik met veel dubbele gevoelens op terug kijk. Veel van die tijd heb ik verdrongen, ik weet lang niet alles meer en misschien is dat ook maar beter. Het was een van de zwaarste dingen die ik ooit heb moeten doormaken, maar gelukkig heb je een lichtpuntje. Je weet dat het na 9 maanden over is. Je kunt de dagen letterlijk aftellen, iets wat ik ook zeker heb gedaan.
Dat is iets wat bij andere ziektes natuurlijk niet zo is. Voor Bo zou ik het zonder twijfel weer overdoen, het is het waard geweest, maar het was geen fijne zwangerschap, zoals vrouwen zonder HG het wel ervaren.
De gender reveal bijvoorbeeld, duurde 20 minuten en daarna heb ik een middag boven de pot gehangen waarna ik een paar dagen doodstil in bed heb gelegen. Ik kon niet stralend babyspullen shoppen of andere leuke dingen doen. Het maken van een mensje is onwijs bijzonder en ik ben dankbaar dat dat me nu twee keer is gegund. Hierdoor wil ik ook niet te veel klagen, maar zwanger zijn was voor mij echt geen pretje. Ik ben blij dat die periode achter de rug is!
Wat mijn beste tip is, is om een moment in de toekomst te nemen en daar naartoe te tellen
Heb je tips voor zwangeren met HG?
Rust houden en naar je lijf luisteren is sowieso heel belangrijk, je kan ook bijna niet anders. Maar wat mijn beste tip is, is om een moment in de toekomst te nemen en daar naartoe te tellen. Voor mij was dit bijvoorbeeld de reis die we maakten naar Curaçao toen Bo 4 maanden was. Iedere dag dacht ik aan dat ik op het strand zou zitten met ons gezin en mijn baby in mijn armen. Daar keek ik naar uit. Ik hield mezelf vast aan de gedachte dat ik daar zat en deze tijd achter de rug was. Dat heeft me er ook echt doorheen gesleept. Toen ik daar eenmaal op het strand zat, vond ik dat ook onwijs emotioneel. We did it.
Als het mag, heb ik vooral ook een tip voor mensen in de omgeving van een zwangere met HG. Schrijf het alsjeblieft niet weg als zwangerschapsmisselijkheid, geef geen tips over gemberthee en crackertjes. Het is niets van dat en iemand met HG heeft alles al geprobeerd.
Wat veel meer helpt is een middagje een kind overnemen, stofzuigen of een wasje doen. Iemand ontzorgen, zodat er meer ruimte is om rust te nemen. Het is geen zwangerschapsmisselijkheid, het is een 9 maanden durende voedselvergiftiging waarbij je zo uitdroogt dat je soms flauwvalt, niet helder meer kan denken en amper op je benen kunt staan. Hoe goed bedoeld ook, een crackertje gaat daar niet bij helpen. Je steun aan iemand wel!
