Nadine (36) wilde altijd al graag moeder worden. Toen ze op haar 35e nog geen partner had, besloot ze zelf voor haar kinderwens te gaan. Zo’n beslissing en het traject is niet niks. Ze neemt je in deze reeks van haar gastblogs mee in haar traject.
Dit is deel 2 van haar verhaal.
Deel 1 van Nadine’s verhaal kan je hier lezen.
Waar ik het vorige traject bijna fluitend de injecties plaatste, gaat het deze keer moeizamer
Start van het nieuwe traject
Na de start echo krijg ik direct groen licht om, naast de Decapeptyl, ook met de Gonal F injecties te beginnen. Beide injecties geef je direct na elkaar.
Waar ik het vorige traject bijna fluitend de injecties plaatste, gaat het deze keer moeizamer. Alles is een stuk gevoeliger en het zetten van de injectie doet vaak ook echt pijn. De spuitjes wat eerder uit de koelkast halen zodat de vloeistof niet koud geïnjecteerd hoeft te worden, helpt helaas niet echt tegen de pijn en het brandende gevoel.
Met het goede doel in mijn achterhoofd kan ik me er elke keer weer toe zetten. Vaak eindig ik met kleine (en soms een stuk grotere) blauwe plekken op mijn buik.
De start echo
Tijdens de start echo bespreek ik samen met de gynaecoloog het plan voor de komende week. Het afgelopen traject ben ik vaak op en neer naar het ziekenhuis gereden om met behulp van een echo te kijken wat de stand van zaken was. De 5 laatste dagen voor mijn punctie moest ik 4 dagen achter elkaar langskomen voor een echo. Dat willen we deze keer proberen te voorkomen, mede omdat zo’n echo vaak nog geen 5 minuten duurt.
De tweede echo, om te kijken of de Gonal F zijn werk goed doet en de follikels mooi groeien, wordt daarom pas na 9 dagen gepland in plaats van na 7 dagen, in het vorige traject.
Helaas is er bij deze tweede echo nog niet veel te zien, de follikels zijn nog erg klein
De tweede echo
Helaas is er bij deze tweede echo nog niet veel te zien, de follikels zijn nog erg klein. Daar gaan we weer, terug naar huis. Zaterdag, 3 dagen later, heb ik weer een nieuwe check-up.
De derde echo
De echo op zaterdag laat gelukkig wel wat kleine follikels zien, maar nog te klein om al te gaan plannen voor een punctie.
Alles is enorm gevoelig en blauw en het is elke dag zoeken naar een plekje waar nog niets zit
Nieuwe hormoonspuiten
Omdat je maar een x aantal hormoonspuitjes mee naar huis krijgt, moet ik een nieuw setje hormonen ophalen in de apotheek, weer terug naar huis en verder prikken. Inmiddels gaat het zetten van de injecties een stuk lastiger, alles is enorm gevoelig en blauw en het is elke dag zoeken naar een plekje waar nog niets zit.
Ook zijn de naalden van dit setje Decapeptyl ontzettend bot, af en toe lijk ik net dokter bibber.
Gelukkig zijn de follikels deze keer wat meer gegroeid, maar nog steeds niet genoeg om een punctie te plannen
De vierde echo
Het is inmiddels maandag en ik heb weer een echo in het ziekenhuis. Je zou toch denken dat er nu toch echt wat moet groeien? Ik begin al wat te voelen in mijn buik, deze is inmiddels flink opgezet en bukken gaat me ook wat lastiger af.
Gelukkig zijn de follikels deze keer wat meer gegroeid, maar nog steeds niet genoeg om een punctie te plannen. Wel zien we op de echo dat er 6 follikels in de running zijn voor een punctie en zitten er ook nog wat kleinere follikels die het misschien net niet redden. De follikel moet voor de punctie minimaal 18 mm zijn voordat deze geoogst mag worden. Toch even balen.
Natuurlijk ben je er tegen het einde het liefste snel vanaf, maar de gedachte om te vroeg de punctie te plannen omdat de rest misschien nog mee groeit blijft in mijn hoofd rond gaan.
De vijfde echo
Dinsdag heb ik weer een echo, gaat dit dan de laatste zijn? Uiteindelijk besluiten we, na mijn echo op dinsdag en in overleg met de artsen, om nog 1 dag Decapeptyl en Gonal F te prikken.
Woensdagavond mag ik de Decapeptyl en de Ovitrelle zetten, wat de laatste fase van de rijping van de follikels en het loskomen van de eicel uit de eierstok bevordert.
Vrijdag is dan eindelijk mijn punctie, joepie!
Je kan Nadine en haar traject volgen op haar Instagram!
