Linda werkt inmiddels 4,5 jaar in de thuiszorg. Na haar afstuderen van de opleiding hbo verpleegkunde heeft ze er voor gekozen om in de wijk te gaan werken en daar werkt ze nu nog. Wat trekt haar aan het werk als verpleegkundige in de wijk? En vind ze het niet spannend om alleen naar clienten/ patienten te gaan?
Nadat je de hbo verpleegkunde opleiding succesvol had afgerond, ben je meteen in de wijk gaan werken als verpleegkundige. Waarom heb je voor de wijkverpleging gekozen?
Ik ben in de wijk gaan werken, omdat ik er mijn eindstage had gedaan. Ik wist hoe de organisatie werkte en vond het waardevol dat ik bij deze stage heb geleerd om zelfvertrouwen te krijgen en meer dan tijdens de eerdere stages het gevoel kreeg dat ik hier mezelf in kon zijn. Er werd mij verteld dat ik het wel kon en ik leerde om stap voor stap meer verantwoordelijkheid te nemen in de taken. Ik had altijd het idee dat de wijkverpleging ‘minder uitdagend’ was dan werken in het ziekenhuis. Ook tijdens één van mijn stages werd gezegd dat er in de wijkverpleging meer routine is. Integendeel, de wijkverpleging is juist dynamisch. Je weet nooit precies wat je te wachten staat tijdens een route en werken in de wijk daagt je uit om met creatieve oplossingen te komen. In de wijkverpleging heb ik geleerd om op mijn eigen benen te staan en zo goed mogelijk op te komen voor de client en ook om uit jezelf de samenwerking op te zoeken met andere professionals, maar vooral ook de client. Het had zo moeten zijn dat ik in de wijkverpleging zou komen.
Als snel ben je je gaan specialiseren tot wijkverpleegkundige. Wat houdt die specialisatie in?
Nee, ik ben niet per se een specialisatie begonnen en ben tot nu toe een ‘basisverpleegkundige’, die dan toevallig in de wijk werkt. Er bestaat wel een opleiding om je te specialiseren in de wijkverpleging. Mogelijk dat dit voor de toekomst voor mij is weggelegd. Wat je daar gaat leren, heb ik me nog niet in verdiept.
Er zijn heel veel verschillende specialisaties zoals wondverpleegkundige, diabetesverpleegkundige, maar ook specialisatie casemanager dementie
Zou je je wel nog verder willen specialiseren?
Dat weet ik nog steeds niet na 4,5 jaar dat ik werk in de wijkverpleging. Ik merk wel dat de ouderenzorg wel echt mijn ding is. Maar er zijn heel veel verschillende specialisaties zoals wondverpleegkundige, diabetesverpleegkundige, maar ook specialisatie casemanager dementie. In de breedte kijken vind ik altijd wel belangrijk. Maar ook bij een specialisatie moet je dat ook zeker blijven doen. Het hangt er ook van af wat er nodig is, daar zou ik me ook door willen laten leiden.
In het ziekenhuis voeren basis mbo en hbo verpleegkundigen dezelfde taken uit. Hoe zit dat in de wijk?
In de wijk geldt hetzelfde, ten minste bij Zorgwacht, waar ik werk. We hebben allemaal te maken hebben met de directe clientenzorg. Voor de hbo verpleegkundigen geldt dat je wel meer te maken hebt met organisatie in het wijkteam zoals de routes maken en verpleegplannen maken. Je hebt kantoortijd naast de directe zorg.
Een dag ziet er elke dag anders uit afhankelijk van de clientenzorg
Hoe ziet een dag er voor jou uit?
Een dag ziet er elke dag anders uit afhankelijk van de clientenzorg. Ik begin vanaf 7 uur bij de client thuis. Meestal doe ik alles op de fiets. De route eindigt meestal aan het einde van de ochtend en daarna is er tijd voor lunch en begin je met de kantoortaken, zoals rapporteren en bellen voor clienten. Er is ook tijd voor preventieve huisbezoeken en het houden van intakes of (eind)evaluaties. Het kan ook voorkomen dat je het overleg moet leiden voor het team. Stagiaires hebben we ook en die begeleidt je dan. Daarnaast heb ik één keer per week bereikbare dienst na een ochtenddienst, wat betekent dat je de telefoon opneemt als clienten zaken moeten doorgeven die niet langer kunnen wachten dan de volgende dag.
Ook al ben je één op één met de client, je staat er niet alleen voor
Als wijkverpleegkundige ga je alleen op pad. Je hebt dus geen andere zorgprofessionals bij de hand, mocht je vragen hebben of bijvoorbeeld iets onverwachts gebeuren. Vind je dat soms niet spannend?
Het klopt inderdaad dat je alleen op pad gaat. Bij vragen of als je vast loopt kun je naar het kantoor bellen of via je mobiel overleggen met collega’s. Ik vind het zelf gelukkig niet spannend. Ik heb in al die tijd geleerd dat het echt bij iemand op bezoek komen is. Je komt dus in de huiselijke sfeer. Als je je niet veilig voelt, dan is contact opnemen erg belangrijk en om erover te praten. Met meer en meer ervaring gaat het afleggen van bezoeken steeds gemakkelijker en weet je goed waar je op moet letten. Ook al ben je één op één met de client, je staat er niet alleen voor.
