Sidney maakte in 2020 de dappere keuze iets totaal anders te gaan doen. Na het afronden van de studie international business en een jaar gewerkt te hebben, is ze begonnen aan het duale traject van de opleiding hbo verpleegkunde. In het derde jaar kreeg ze de wens voor een kindje, maar hoe combineer je dat met een studie en baan?
In September 2020 ben ik – na het afronden van de studie ‘International Business’, en een jaartje op kantoor gewerkt te hebben – begonnen met het duale traject van de opleiding verpleegkunde aan de Hogeschool van Amsterdam/ Amsterdam UMC.
Tot op heden vind ik dit zó ontzettend leuk, ben ik zó gemotiveerd, en droom ik zó om straks lekker aan de slag te gaan! In eerste instantie natuurlijk als verpleegkundige, en eventueel daarna nog een specialisatie? Of toch ooit een Master? Ambities genoeg in ieder geval!
Het moment dat ik deze wens uitsprak, heb ik alleen maar positieve en bemoedigende woorden ontvangen, zowel vanuit de HvA als vanuit het Amsterdam UMC
Kinderwens
Maar wat doe je dan als je als 28-jarige, met een superleuke partner én twee bonus kids, ineens die ‘kriebel’ voelt? Die stiekeme, steeds groter wordende kinderwens.
Om deze reden zat ik aan het begin van het derde schooljaar aan tafel met de studiecoördinator met de vraag hoe de HvA er tegen over zou staan als ik deze wens in vervulling zou willen brengen.
En ja, ik voelde mij hier schuldig en opgelaten over. Zou ik iedereen (inclusief mijzelf) het niet veel makkelijker maken als ik ‘gewoon’ een jaar zou wachten? En zou ik – mocht het krijgen van een kindje mij zo snel gegund zijn – überhaupt wel recht hebben op een regeling op studie of op verlof als student in het ziekenhuis?
Ik had in eerste instantie negatieve reacties verwacht. Ik had verwacht dat ik mijn standpunt, gevoelens, en wens zou moeten verdedigen, maar niks bleek minder waar. Het moment dat ik deze wens uitsprak, heb ik alleen maar positieve en bemoedigende woorden ontvangen, zowel vanuit de HvA als vanuit het Amsterdam UMC.
Vooral de woorden van mijn studiecoördinator zijn mij enorm bijgebleven: “Sidney, dit is ‘maar’ school. ‘maar’ een studie. Jouw wens? Dat gaat om jouw gezín. Je studie ga je wel halen. Linksom of rechtsom.”
Ze sloeg hiermee de spijker op z’n kop, en met deze mooie woorden nog in mijn achterhoofd kon ik dezelfde studiecoördinator eind derde schooljaar het mooie nieuws mededelen: Ik. Was. Zwanger!!!!
Combineren van het moederschap en studeren
Inmiddels is de kleine bubs er (precies 1 maand nu ik dit schrijf!) en is ook het vierde studiejaar van start gegaan. Wel even zoeken dus!
Zoeken naar mijn rol als mama, het nieuwe mensje leren kennen die ik voor altijd ‘mijn kindje’ mag noemen, zoeken naar ritme, maar ook zoeken naar onderwerpen en ‘klinische onzekerheden’ voor mijn case en literatuurstudie, want ja, ik wil het liefst zo snel mogelijk afstuderen!
Ik heb altijd al veel waarde gehecht aan het volgen van je passie. Het genieten van je vak, en het hebben van je ‘eigen ding’. Dat is iets waar ik voldoening en energie uithaal.
Ook naast een levens veranderende gebeurtenis (als het krijgen van een kindje!), vind ik dit nog steeds enorm belangrijk! Om deze reden heb ik voor en tijdens mijn verlof geprobeerd om zo veel mogelijk vooruit te werken. Zo heb ik een dag meegelopen op de nieuwe afdeling om hier alvast kennis te maken, heb ik mijn docenten allemaal benaderd om de situatie uit te leggen en te vragen of ik de lessen online kon bijwonen, en heb ik nauw contact met de studiecoördinator, mijn studentbegeleider (SB’er), praktijkopleider, duaal coördinator en teamleider vanuit het Ziekenhuis.
Ik denk dat veel mogelijk is met een goede planning, de juiste motivatie, een goed netwerk om je heen, wat doorzettingsvermogen, en ook zeker een mental breakdown op z’n tijd.
Verlof en beide een onregelmatige baan
Mijn verlof (vanuit het ziekenhuis) is eind november/begin december officieel voorbij, en net als iedere andere ouder heb ik hier hele gemixte gevoelens over. Ik kijk er nu al ontzettend naar uit om weer te beginnen, meer te leren, en weer onder de mensen te zijn. Overigens moet ik er nu nog niet aan denken om de kleine ‘achter te laten’. Ook hier zal het wel zoeken worden; met wisselende diensten, én een militair als partner.
Gelukkig heb ik een superfijne opvang weten te regelen, wonen mijn ouders 10 minuten bij ons vandaan, en bestaat er ouderschapsverlof.
Mijn partner en ik hebben afgesproken om per week te bekijken wie, wat, waar- en ik hoop dat straks uit de praktijk zal blijken dat het moederschap wel degelijk te combineren valt met al mijn ambities.
Wat betreft de lessen vanuit de HvA; deze volg ik momenteel online! Al hoop ik binnenkort (aankomende maand?) weer fysiek aan te kunnen sluiten!
Ik denk dat veel mogelijk is met een goede planning, de juiste motivatie, een goed netwerk om je heen, wat doorzettingsvermogen, en ook zeker een mental breakdown op z’n tijd.
De studie is pittig, en het krijgen van een kindje – en daarbij het worden van een moeder – is ook zeker pittig. Overigens ervaar ik beide ook als ontzettend leuk, bijzonder, en dankbaar.
We gaan er dus gewoon voor de volle 100% voor, en ik zou iedereen aan willen moedigen om al-tijd je dromen te volgen! Cliché maar waar: ‘waar een wil is, is een weg’.
Je kan Sidney volgen op haar Instagram!
