Eerder deelde ik twee andere overlijdensberichten, van Solaire en Yvian, die beiden hun verhaal hadden gedeeld. Dit keer is het niet iemand die eerder op de site is gekomen, maar een jeugdvriendin. Omdat ik haar persoonlijk ken en jullie niet, en ik graag haar anonimiteit wil waarborgen voor haar nabestaanden, heb ik getwijfeld om dit verhaal te delen. Maar ik deel het toch, omdat ik vind dat haar reden van overlijden meer aandacht moet krijgen, namelijk suïcide.
Triggerwarning: dit verhaal gaat over zelfdoding
Het was donderdag 5 september 2024 toen ik een berichtje via Instagram kreeg namens twee jeugdvriendinnen en tevens oud klasgenootjes.
“Hi *voor- en achternaam* en *voor- en achternaam* hier van de basisschool.”
Het eerste wat ik dacht was: ‘Dit zal wel een standaard bericht zijn die is gestuurd naar iedereen met een uitnodiging voor een reünie.’ Het eerste klopte, maar helaas bleek de reden niet een leuke uitnodiging te zijn.. “Wij hebben een vervelend bericht. M heeft zich het leven ontnomen.”
Ik kreeg haar rouwkaart op dinsdag 10 september binnen, op wereld suïcide preventie dag 2024, alsof het zo had moeten zijn..
Een lieve, slimme en getalenteerde meid van in de twintig. Gelijk toe ik het berichtje las, kwamen alle herinneringen die ik met haar had opgebouwd op de basisschool en het begin van de middelbare school in me naar boven. Ik krijg nu ik dit schrijf alweer tranen als ik daar aan denk..
Ik was een jaar of 7 of 8 toen ik op die basisschool kwam en sindsdien waren we bevriend. Na de basisschool gingen we naar de zelfde middelbare school en hielden we contact, vooral in de pauzes, na schooltijd en in de weekenden.
Als ik aan M denk, denk ik terug aan een hele mooie en fijne tijd. Aan ‘simpele’ herinneringen, maar die mij altijd zullen bijblijven.
Zoals het samen fietsen naar de middelbare school. M en ik wachtten dan op een ander vriendinnetje en fietsten samen verder. Hun dwerghamster en hun de auto die ik zo gaaf vond, de onesie die we samen bestelden (omdat dat helemaal in was toentertijd haha), dat ik samen met M en een ander vriendinnetje hetzelfde gele shirt met een knoop voorin kocht en hetzelfde korte broekje kocht bij The Sting, maar allemaal in een andere kleur. Dat we per se lippenbalsem moesten hebben, met verschillende smaakjes. De verjaardagstaart die ze voor me had gemaakt, nu alweer ruim 10 jaar geleden (2014). Hieruit blijk maar weer dat het de kleine dingen zijn die er toe doen en die je onthoudt.
Helaas zijn we elkaar op een gegeven moment uit het oog verloren en zijn we allebei onze eigen weg op gegaan. Maar dat maakt het verdriet en de onwerkelijkheid niet minder. Elke ochtend word ik wakker met haar in mijn gedachte.
Ik denk dagelijks aan je, lieve M. Ik zal al onze mooie herinneringen (en foto’s) altijd blijven koesteren.
M was en is geliefd, niet alleen bij mij of haar familie, maar door zo veel meer mensen. Dat zag je ook wel aan alle mensen die aanwezig waren op haart uitvaart ❤️.
Rust zacht, lieve M
Heb jij of ken je iemand die niet goed is zijn vel zit en/of zelfmoordgedachten heeft, weet dan dat je dit altijd bespreekbaar kan maken. Denk bijvoorbeeld aan:
– Een bekende zoals ouder(s), een familielid of vriend(in).
– Een onbekende zoals bijvoorbeeld via 113 zelfmoordpreventie.
– Maar ook mensen zoals de huisarts, POH GGZ/psycholoog of een mentor kunnen je hierbij helpen.
