Na het succesvol afronden van haar studie geneeskunde, PhD én opleiding tot klinisch farmacoloog, is Anne nu in opleiding tot MDL-arts. De specialisatie duurt in totaal 6 jaar en ze zit momenteel in haar 4e jaar. Daarnaast deelt ze ervaringen op haar Instagram (@dokterinbalans) over de zoektocht naar werk-privé balans.
Na het behalen van je artsen diploma begin 2015 ben je een PhD gaan doen. Wat houdt dit precies in?
Een PhD is een promotietraject waarbij je je een aantal jaren volledig focust op wetenschappelijk onderzoek. Als je een bepaald aantal wetenschappelijke artikelen hebt gepubliceerd, bundel je dat in een boek (proefschrift) en die verdedig je. Als dat goed is gegaan, behaal je de titel ‘doctor’ en mag je ‘dr.’ voor je naam zetten. Ik heb ervoor gekozen om dit te doen, omdat ik onderzoek doen leuk vind en omdat ik voor mijn gevoel nog zo jong was. Om dan al zoveel verantwoordelijkheid te hebben voor mensen(levens), vond ik spannend en daarnaast wilde ik eerst andere werkervaring opdoen. Ik heb dit niet gedaan om in opleiding te komen.
En waar ging jouw PhD over?
Mijn PhD ging over personaliseren van bepaalde geneesmiddelen (biologicals) bij patiënten met inflammatoire darmziekten (colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn). Om zo bij te dragen aan optimaal gebruik van dit soort geneesmiddelen.
Sinds januari 2020 ben je arts in opleiding tot specialist (AIOS) op de afdeling Maag- darm leverziekten (MDL). Waarom heb je voor dit specialisme gekozen?
Ik vond tijdens mijn studie MDL altijd al heel erg interessant en merkte dat ik er goed in was. Toen ik tijdens mijn co-schappen daar stage liep, wist ik het eigenlijk zeker!
Je komt chronische aandoeningen tegen, maar ook acute ziektebeelden tegen
Wat voor klachten/ ziektebeelden kom je op de afdeling MDL zoal tegen?
Je komt chronische aandoeningen (zoals IBD, coeliakie en leverproblemen), maar ook acute ziektebeelden (zoals bloedingen en corpus alienum wat vastzit ergens in het maag-darm kanaal) tegen. Ik denk dat er steeds meer ziektebeelden voorkomen die gerelateerd zijn aan overgewicht, maar dat is niet alleen bij de MDL zo.
Hoe ziet een gemiddelde werkdag er als MDL-arts (in opleiding) eruit?
Dat verschilt een beetje waar je werkt en in welke periode van je opleiding je zit. Momenteel doe ik 2 dagdelen poli en de rest scopieren. Dat komt doordat ik me dit jaar focus op leren scopieren, dus dat kan volgend jaar weer anders zijn.
Er zijn vaak weinig plekken voor artsen die zich willen specialiseren. Hoe ging dat bij jou?
Bij mij was het niet anders, helaas. Ik heb op 3 plekken gesolliciteerd en ben in Amsterdam aangenomen. Er bleven na voorselectie ongeveer 13 mensen over en werden er maar 3 aangenomen dat jaar. Het vervelende is dat je aan het concurreren bent met je naaste collega’s en dat iedereen tegenwoordig een geweldig CV heeft, dus het blijft erg lastig.
Je hoort soms dat (jonge) medisch specialisten geen werkplek kunnen vinden. Hoe zit dit precies?
Er zitten momenteel veel ‘jonge klaren’ thuis zonder baan. Er zijn weinig plekken voor medisch specialisten en soms moet je het er dan voorover hebben om naar de andere kant van Nederland te verhuizen als daar een plek vrij komt, wat dan ook vaak het eerste jaar een tijdelijke plek is.
Ik heb jarenlang toegewerkt naar een mooi, gevarieerd profiel en hoop op een plek te komen waar ik mij thuis voel
Maak je je hier wel eens zorgen over?
Ik probeer mij hier zelf geen zorgen om te maken, eigenlijk vooral omdat het geen zin heeft. Ik ben van mening dat alles met een reden gebeurt en dat ik terecht kom op een plek waar ik hoor. Ik heb jarenlang toegewerkt naar een mooi, gevarieerd profiel en hoop op een plek te komen waar ik mij thuis voel.
Hoe ziet jouw weg naar MDL-arts eruit?
Eerst 6 jaar geneeskunde, vervolgens 4 jaar PhD en nu ben ik bezig met de 6-jarige specialisatie tot MDL-arts. Ik ben nu bezig met het 4e jaar.
Als MDL-arts doe je scopieën (inwendige maag- en darmonderzoeken), spreekuur, acute patienten in de dienst en die opgenomen liggen. Je voert als MDL-arts geen operaties uit, dat is iets voor de chirurg.
Alsof een PhD traject en nu de MDL specialisatie niet genoeg zijn, heb je ook in de tussentijd de opleiding tot klinisch farmacoloog succesvol afgerond. Wat houdt dit in?
Dat klopt; ik heb hiervoor gekozen omdat ik mij graag wilde bezig houden met het goed gebruik van geneesmiddelen. Soms schrijven we als arts voor alles medicatie voor en wordt het vervolgens nooit meer gestopt. Ik denk dat het belangrijk is om kritisch te kijken welke geneesmiddelen er op de markt komen, wat we voorschrijven aan patiënten en ook wat we eventueel kunnen stoppen.
Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen een klinisch farmacoloog en een apotheker?
Als klinisch farmacoloog hou je je vooral bezig met goed gebruik van geneesmiddelen en wetenschap. De opleiding is korter dan die van een apotheker en kan ook als arts worden gedaan.
In hoeverre kan je je kennis als klinisch farmacoloog gebruiken in je werk als MDL-arts in opleiding?
Op heel veel gebieden gelukkig. Bij de chronische patiënten die veel medicatie gebruiken en voor interacties bijvoorbeeld. Ook bij acute leverschade door medicatie komt het van pas.
De opleiding tot klinisch farmacoloog ben je begonnen tijdens je Phd en heb je afgerond toen je als bezig was met de specialisatie tot MDL-arts. Hoe heb je dit toentertijd gecombineerd?
Tijdens mijn PhD heb ik het grootste gedeelte gedaan in mijn laatste jaar en dat zou ik niemand aanraden, want het was wel erg veel. Ik liep klinische stages op verschillende afdelingen en moest de tijd voor mijn PhD inhalen in mijn eigen tijd. Het laatste gedeelte heb ik tijdens mijn specialisatie gedaan met de voorwaarde dat ik hiervoor een paar dagen vrij kreeg en dat mocht gelukkig van mijn opleider.
Op je Instagram (@dokterinbalans) deel je over je zoektocht naar balans tussen het drukke leven van een arts en je persoonlijke leven, als onder andere partner en moeder. Hoe bewaar je die balans?
Ik kon vroeger geen nee zeggen en wilde anderen niet teleurstellen. Nu denk ik vaker aan mezelf en kan ik, zeker sinds ik moeder ben, veel beter nee zeggen. Ook plan ik heel bewust vrije tijd in. Waar mijn weekenden vroeger ook helemaal vol zaten met ‘verplichtingen’ en afspraken, plan ik nu vrij weinig in. Dit geeft meer rust (en balans) maar geeft ook juist meer ruimte voor spontaniteit. Het lastigste is dat mijn man een eigen onderneming heeft, veel werkt en vooral in de avonden en de weekenden. Maar gelukkig is mijn dochter heel rustig en kan ik eigenlijk alles met haar ondernemen. Ik geniet enorm van de tijd met haar en dat zet ik op nummer 1. Vroeger kwam werk op nummer 1, maar dat is nu niet meer het geval. Dat neemt niet weg dat ik heel erg van mijn werk hou, maar ik hou nog meer van de tijd met mijn naasten.
Ik maak me best vaak nog zorgen om een patiënt en kan daar thuis nog aan denken, maar piekeren doe ik vrijwel nooit
En hoe zorg je dat je het werk (mentaal) niet mee naar huis neemt?
Ik ben van mezelf een piekeraar, dus ik moet daar altijd voor waken. Ik denk dat het niet gek of verkeerd is om soms dingen naar huis mee te nemen, zolang je het kunt relativeren. Ik maak me best vaak nog zorgen om een patiënt en kan daar thuis nog aan denken, maar piekeren doe ik vrijwel nooit. Er is, zodra ik naar huis ga, altijd een dienst die aanwezig is in het ziekenhuis en die het overneemt. Iedere dienst is eindig en dat moet je je realiseren. Ik heb weleens gehad dat ik iets vergeten was aan te vragen of door te geven. Dan weet ik dat het mij minder stress oplevert om even die collega te bellen en het door te geven, dan dat ik het niet doe en er van wakker ga liggen. Maar dat is een persoonlijke overweging. Mocht ik echt iets heel naars hebben meegemaakt dan bel ik even mijn moeder, zusje of heb ik het erover met mijn man.
Ik ben halverwege 2019 thuis komen te zitten met een behoorlijke burn-out
Je hebt zelf ook een burn-out doorgemaakt. In welke periode was dit? En wat was, denk je, de aanleiding hiertoe?
Ik ben halverwege 2019 thuis komen te zitten met een behoorlijke burn-out. Ik kon in die periode lichamelijk en geestelijk eigenlijk niets meer, heel raar en eng. Ik hield veel ballen hoog: volgde de opleiding tot klinisch farmacoloog, ik deed mijn PhD en danste op hoog niveau en moest voor beiden veel reizen, was bezig met het plannen van onze bruiloft en sportte veel. Ik zorgde niet dat ik tussendoor kon opladen en had veel sociale activiteiten, terwijl ik van mezelf heel introvert ben. Door continu ja te zeggen op alles en geen tijd te nemen om op te laden, werd het helaas teveel. Het gebeurde toen ik mijn PhD aan het afronden was (contract was afgelopen en ik wachtte om te beginnen met de specialisatie) en ik 4 dagen werkte als medisch adviseur bij een groot bedrijf. Het resulteerde erin dat ik 4 dagen daar werkte en dan de rest van de tijd bezig was met mijn onderzoek.
De werkdruk in de zorg is hoog. Als arts maak je lange dagen, zo maak je soms ook 12- of 24-uurdiensten. Je moet al die tijd ‘aan’ staan. Hoe ga je om met die hoge werkdruk en verantwoordelijkheid?
Ik houd op zich wel van een hoge werkdruk, want het houdt mij scherp. Ik probeer niet teveel na te denken over de verantwoordelijk die ik heb, maar meer dat ik voor iedere patiënt altijd het allerbeste wil doen. Ik ben perfectionistisch, dus mezelf in details verliezen is een valkuil.
Hoe zie je je verdere carrière voor je?
Ik heb nog geen idee, ik geniet nu van het AIOS zijn en zie wat er op mijn pad komt!
