Tirza zit na meerdere studieswitches nu eindelijk écht op haar plek! Ze volgt de interne opleiding (2,5 jaar) tot verpleegkundige in het St. Antonius Ziekenhuis. Ze vertelt over haar studies en weg hiernaartoe en hoe ze de opleiding tot nu toe ervaart.
Al van jongs af aan hoor ik: “Tirza, jij moet iets met mensen gaan doen.” En ondanks dat ik het daarmee eens was, werd mijn eerste studiekeuze iets totaal anders. Na het VWO afgerond te hebben, ben ik politicologie gaan studeren. Een onderwerp wat ik ontzettend interessant vond en waar ik mij verder in wilde verdiepen.
Ik bleek ADHD te hebben
Studieswitch
Na het eerste studiejaar kwam ik echter tot de conclusie dat ik er nooit mijn werk van zou willen maken, dus besloot ik toch maar naar mijn omgeving te luisteren en iets met mensen te doen: Pedagogische Wetenschappen. Ook met deze studie ben ik na een jaar, niet volledig vrijwillig, gestopt. Ik bleek, na goed vast te lopen, ADHD te hebben.
Een stapje terug: van de universiteit naar het hbo
Het studeren aan een universiteit viel mij ontzettend zwaar, een stapje terug naar het hbo leek mij dan ook een betere optie. Daar viel mijn oog op twee opties: Social work en verpleegkunde. Helaas bleek al vrij snel dat die laatste geen optie was. In 2015 was er een numerus fixus voor verpleegkunde en ik was te laat met inschrijven..
In 2020 ben ik afgestudeerd als sociaal werker met een specialisatie in jeugdzorgwerker
Nieuwe studie: Social work
Met goede moed ben ik begonnen aan de opleiding social work, altijd met de gedachte om op een later moment nog verpleegkunde te gaan doen. Mijn interesse voor dat vak heb ik namelijk al van kinds af aan. Mijn vader is verpleegkundige geweest en mijn moeder is dokterassistente. Daarnaast wordt van de combi social work en verpleegkunde vaak gezegd dat je ‘op een gouden troon’ zit. In 2020, precies toen COVID-19 uitbrak, ben ik afgestudeerd als sociaal werker met een specialisatie in jeugdzorgwerker. Ik ben direct aan het werk gegaan als ambulant begeleider in de jeugd-GGZ, een baan waar ik het prima naar mijn zin had. Leuke collega’s, genoeg uitdagende casussen en veel scholingsmogelijkheden. Toch betrapte ik mijzelf erop dat ik ontzettend vaak op het internet aan het zoeken was naar deeltijd of duale varianten van verpleegkunde. Ik kon het niet loslaten..
Mijn moeder werkt op de spoedeisende hulp en stuurde mij een vacature door
Solliciteren op interne opleidingen tot verpleegkundige
Weer 4 jaar lang voltijd studeren was voor mij niet de juiste optie. Sowieso niet vanwege het financiële aspect; ik zou moet lenen om de studie te betalen en gigantisch inleveren in salaris. Maar ook omdat voltijd studeren voor mij moeizaam gaat gezien mijn ADHD. Mijn moeder werkt op de spoedeisende hulp en stuurde mij een vacature door. Haar ziekenhuis leidt verpleegkundigen vanaf het begin zelf op; dat klonk perfect! Ik heb meteen mijn brief geschreven en gesolliciteerd. Ik wist van te voren dat het een strenge toelating was, dus om mijn opties open te houden heb ik bij nog twee andere ziekenhuizen gesolliciteerd met een interne opleiding. Ik ben in twee ziekenhuizen door de selectie gekomen en aangenomen. Ik mocht nog kiezen ook!
Na veel gesprekken met mijn familie en vrienden besloot ik uiteindelijk om de sprong te wagen
De keuze van ziekenhuis was snel gemaakt. Ik voelde mij in het St. Antonius Ziekenhuis meteen op mijn gemak en de sollicitatiegesprekken waren ontzettend leuk en positief. Echter duurde het nog een aantal dagen voordat ik het ziekenhuis liet weten dat ik het wilde gaan doen. Het was een ontzettend groot risico: je geeft een fulltime baan op en je hebt niet de garantie dat je de opleiding helemaal af mag maken. Na veel gesprekken met mijn familie en vrienden besloot ik uiteindelijk om de sprong te wagen. Ik ben jong, heb geen partner en ik heb een diploma om op terug te vallen. Ik had niks te verliezen dus waarom zou ik het niet doen?
In 2,5 jaar worden we klaargestoomd tot verpleegkundige
Interne opleiding tot verpleegkundige in het St. Antonius Ziekenhuis
Afgelopen september ben ik begonnen met de interne opleiding in het St Antonius Ziekenhuis in Utrecht/ Nieuwegein. In 2,5 jaar worden we klaargestoomd tot verpleegkundige. Het grootste gedeelte loop ik in de praktijk en eens in de zoveel tijd heb ik een onderwijsblok van twee à drie weken. In totaal lopen we vier stages in dit ziekenhuis, waarvan minstens één chirurgisch. We mogen alleen bij de laatste een voorkeur aangeven, bij de andere drie worden we geplaatst door de stagecoördinator.
Mijn klas is een hele diverse groep, van 18 tot 50 jaar en alles daartussen, wel al ervaring in de zorg of uit een hele andere sector. Allemaal met een eigen reden om aan dit avontuur te beginnen.
Het is ontzettend leuk en leerzaam om van en met andere studenten te leren
Na zes weken theorie zijn we in oktober begonnen aan onze eerste stage. Ontzettend spannend; ik had zeer beperkte medische kennis/ ervaring. Een patiënt wassen klinkt voor de meesten heel normaal, maar was voor mij totaal nieuw. Gelukkig ben ik op een fijne afdeling terecht gekomen waar ik ontzettend goed ben begeleid. Ze werken daar met een leerunit, waar studenten samen werken onder begeleiding van een gediplomeerd verpleegkundige. Het is ontzettend leuk en leerzaam om van en met andere studenten te leren. Na zes maanden heb ik vorige week mijn eerste stage positief afgerond. Over een paar weken begin ik al aan mijn tweede stage, de tijd vliegt echt voorbij.
De opleiding is pittig, omdat wij het in 2,5 jaar doen in plaats van 4 jaar, wordt er veel van je verwacht. Je werkt 32 of 36 uur per week, moet veel vaardigheidstoetsen aftekenen, ontzettend veel reflectieverslagen schrijven en je moet goed met feedback om kunnen gaan. Er is tijdens het werk op de afdeling weinig tijd, dus veel van de verslagen schrijf ik in mijn eigen tijd. Daarbovenop moet ik leren voor mijn anatomie/ ziekteleer toetsen, elk onderwijsblok beginnen we namelijk met een toets.
Het is al het harde werken meer dan waard, ik heb geen seconde spijt van mijn keuze
Het is al het harde werken meer dan waard; ik heb geen seconde spijt van mijn keuze. Ik krijg zo’n bak aan energie van mijn werk in het ziekenhuis! Patiënten zijn ontzettend dankbaar en het teamwork tussen verpleegkundigen en andere disciplines is inspirerend om te zien. Er zijn zeker heftige momenten, maar iedereen staat hier voor elkaar klaar.
Regelmatig denk ik: ‘had ik dit maar eerder gedaan’, maar ik besef mij ook heel goed dat ik niet de persoon was die ik nu ben zonder mijn vorige opleiding. Die gouden troon is waar. Ik heb ontzettend veel aan mijn achtergrond in het sociaal werk. Ik heb veel ervaring met gesprekstechnieken, weet goed hoe ik met weerstand/ agressie om moet gaan en heb veel kennis over psychische klachten/ stoornissen. De opleiding komt voor mij dan ook op het juiste moment in mijn leven. Ik ben nu 28 jaar, waardoor ik meer stabiliteit heb in mijn leven, daarnaast kan ik veel beter met feedback en heftige momenten omgaan dan jaren geleden.
Het ziekenhuis is de komende jaren nog niet van mij af, want ik ben voorlopig nog niet uitgeleerd!
Als alles goed gaat, mag ik mij rond mijn 30e verjaardag verpleegkundige noemen. Ik weet nu al dat ik dat groots wil gaan vieren. Waarschijnlijk duik ik dan wel meteen weer de studieboeken in, want ik vind ontzettend veel disciplines interessant. Het ziekenhuis is de komende jaren nog niet van mij af, want ik ben voorlopig nog niet uitgeleerd!
Eén reactie
Janine van Leeuwen
Ik ben erg trots op je! 😜