Sanne (31) was pas 14 jaar toen er kanker bij haar werd gediagnostiseerd. In 2020 werd op 29-jarige leeftijd voor de 2e keer kanker bij haar gediagnostiseerd.
Toen ik 14 jaar was, werd er bij mij een tumor van 4.5 kilo gevonden aan mijn rechter eierstok. Ik heb 4 zware chemo’s en 2 operaties gehad en ik heb 4 maanden in het ziekenhuis gelegen. Tijdens die operatie ben ik mijn eierstok verloren en heb ik eigenlijk de hoop om ooit kinderen te krijgen opgegeven.
Alle herinneringen had ik als het ware goed opgeborgen en ik dacht er alleen nog aan als ik naar het ziekenhuis moest. Om die angst te overwinnen besloot ik de opleiding tot radiotherapeutisch laborant te volgen in het Amsterdam UMC locatie AMC en op het ErasmusMC.
In het begin van 2020, ik was 29 jaar, voelde ik al een bobbel in mijn borst
In het begin van 2020, ik was 29 jaar, voelde ik al een bobbel in mijn borst. “Niets bijzonders”, zeiden de artsen, het is een fibroadenoom, totaal niet kwaadaardig. Nadat er 4 keer hetzelfde tegen mij was gezegd en ik het er nog steeds niet mee eens was, besloot ik een borstverkleining te doen. Ik had immers cup G en mijn rug vond dat sowieso niet fijn.
De operatie had de tumor, die in mijn tepel zat, verspreid en het zat met uitzaaiingen in mijn arm
De operatie was begin augustus 2020, twee weken na de operatie ging ik naar de plastisch chirurg om de uitslag van het pathologisch onderzoek te horen. Drie woorden, en mijn wereld stond weer op haar kop. Er werden direct onderzoeken gedaan. Velen doen enorm veel pijn. Wat bleek? De operatie had de tumor, die in mijn tepel zat, verspreid en het zat met uitzaaiingen in mijn arm.
Ik moest weer aan de chemo, er werd een port-a-cath geplaatst en mijn bijna laatste hoop op een kinderwens weggenomen; mijn linker eierstok
Ik moest weer aan de chemo, er werd een port-a-cath geplaatst (een kastje waarbij ze mij gemakkelijker kunnen prikken) en mijn bijna laatste hoop op een kinderwens weggenomen; mijn linker eierstok. Ze hebben wat ze over hebben gehouden na het weghalen van de tumoren die hier zaten de eierstok ingevroren. Misschien kan deze nog terug geplaatst worden..
Ik moest veel geopereerd en bestraald worden. Een vak dat ik nota bene zelf had uitgevoerd. Ik voelde mij wanhopig, maar toch ook positief. Ik was met elke chemo niet uit het veld te slaan, altijd positief en met een lach en zeker bang.
Na de bestralingen kwam ik voor een ongelofelijk moeilijke keuze te staan
Na de bestralingen kwam ik voor een ongelofelijk moeilijke keuze te staan: Hou ik mijn borsten waar knobbels, hormonen en de bron van kanker in zit? Of kies ik voor het leven waarin ik zeker ben dat ik hier geen problemen mee zal ondervinden? Ik heb gekozen voor het laatste, want ik zou er immers prachtige borsten voor terugkrijgen. Ik zou niet “plat” rondlopen (zoals de artsen dit mooi benoemen).
In juni 2021 zijn mijn borsten geamputeerd en zijn er ballonnen (tissue expanders) onder mijn borstspier geplaatst. Het is de bedoeling deze elke week op te vullen, zodat ze daarna de siliconen eronder kunnen plaatsen. Alleen is niets hiervan waar.
In de nacht van 2 september 2021 gaat het mis
In de nacht van 2 september 2021 gaat het mis. Goed mis. Ik ben de hele avond van 1 september op 2 september al heel moe, duizelig en voel mij niet goed. Omstreeks 23:00 uur werd het wazig, en schreeuwde ik het uit van de pijn in mijn rechter arm. Het enige wat ik hoorde was onze thermometer: 42 graden koorts. Mijn man Casper belde direct 112 en voor ik het wist stonden er 2 artsen naast mijn bed. Ik hoorde ze op de gang zeggen dat dit niet goed was en dat ik per ambulance direct naar het ziekenhuis moest.
Ik ben moeilijk te prikken dus uiteindelijk kreeg ik een neusspray die de pijn minder liet worden. Ik lag 4 a 5 uur op de SEH. Zonder eten en drinken, want ik moest nuchter blijven tot mijn plastisch chirurg er om 08:00 zou zijn. Zodra ze er was werd ik naar de afdeling plastische chirurgie gereden in het ziekenhuis en kort daarna lag ik om de operatietafel. Behoorlijk in paniek, bang, vol tranen. Wat ging er met mij gebeuren?
Een paar uur later werd ik wakker met Casper en zijn zusjes naast mijn bed. De tissue expander uit mijn rechter borst is eruit gehaald en er zit een lelijke deuk en drain in. En het doet ongelofelijk veel zeer. Mijn zusje, oma en opa en Caper waren er de volgende dag. En de dag erna mijn schoonmoeder en andere zusje. Ze zorgden goed voor mij.
De tissue expander is eruit en heeft mijn borstkas verminkt. De hoop op mooie, ronde borsten zoals voorheen is verdwenen. Een jaar later, juni 2022 om precies te zijn, is dit nog steeds hetzelfde. Er is mij verteld dat het ‘plat’ zijn nooit zo lang zou duren.
Ik heb een operatie van mijn buik gehad, zodat ze mijn eigen vet in de huid van mijn borst konden inbrengen, zodat het gezonder zou worden. Dat is gelukt. Maar de struggle is dat de artsen mijn rugspier willen gebruiken om mijn borst te herstellen.
Ik ben nu 31 jaar, ik heb al een operatie voor de klieren van mijn oksel gehad waardoor mijn arm het deels niet meer goed doet, zeer doet en lymfeoedeem heeft. Denk je dan dat ik ook nog mijn borstspier in ga leveren? Wat zou jij doen? Ik heb gekozen voor nee, en gelukkig wil mijn plastisch chirurg hierin meegaan en wil ze proberen een nieuwe tissue expander onder de verminking te plaatsen. Ze zullen nooit mooi gelijk worden, maar ik er is een kans dat ik er borsten voor terug krijg. Ik ben nog huiverig en durf net snel blij meer te zijn.
Dit heeft de kanker gedaan
Toen KWF mij hun concept liet zien van de nieuwste reclame en vroegen of ik met een ontbloot boven lichaam op televisie wou komen, bedacht ik mij geen moment. Dit is mijn 0-punt. Dit is het ergste hoe mijn borstkas eruit kan zien. Dit heeft de kanker gedaan. Hoe mooi is dat om het aan de wereld te laten zien en het breder plaatje van kanker te tonen. Ik ben pas 31 jaar en ben al door hel en terug gegaan in mijn leven. Wanneer zal voor mij die tijd beginnen dat ik mij weer kan richten op een baan, een lichte toekomst en geluk?
De reconstructie van mijn borstkas is een zwaar traject. Gelukkig zijn er ook nog mooie en positieve dingen die mij bezig houden. In oktober, borstkankermaand, mag ik model staan voor Pink Ribbon en dat vind ik een hele eer.
Ook zal ik op 15 oktober spreken op het borstkankersymposium op landgoed Zonneheuvel in Doorn.
Als het jou leuk lijkt om te komen, dan kan je de tickets vinden op mijn Instagram (zie hieronder).
Alle littekens die je zowel van buiten als binnen draagt maken jou tot de persoon die je bent
Om in donkere periodes lichtjes te kunnen blijven zien, inspireert mij en daardoor ben ik al 2 jaar bezig met www.gelukkigmetkanker.nl. Vanaf heden zal dit ook een column in een magazine worden en oh wat vind ik het fijn om hiermee bezig te zijn! Ondanks de donkere dagen positief blijven en het leven toelachen, zoals het hoort! Alle littekens die je zowel van buiten als binnen draagt maken jou tot de persoon die je bent! Je bent goed, waardevol en kan altijd de juiste keuzes maken!
De foto is gemaakt door Ruud Binnenkamp
Je kan Sanne en haar proces volgen op haar Instagram!
