De droom van Elnaz Alagha (30) was om arts te worden. Ze was 9 maanden oud toen ze samen met haar ouders vluchtte uit Iran naar Nederland. Ze verbleef jaren lang in asielzoekerscentra en in de periode van haar cito toets waren er rechtzaken omtrent hun verblijfsvergunning. Ze kreeg het advies om vmbo-kader te doen. Maar dat hield haar niet tegen: Elnaz kan zich nu, na alle tegenslagen en de lange weg die ze heeft begaan, arts noemen!
“Geef het op Elnaz, jij zal nooit dokter worden”, is wat ik vaak heb gehoord in mijn leven. Sinds kinderleeftijd had ik maar één droom: mensen helpen, zoals artsen dat kunnen doen. Als baby van 9 maanden vluchtte ik samen met mijn ouders uit Iran naar Nederland. Gedurende mijn jeugd woonde ik 6 jaar lang in verschillende asielzoekerscentra door heel Nederland en hadden wij 13 jaar lang geen verblijfsvergunning. Toch wist ik, ondanks die stressvolle en rumoerige periode waarin ik opgroeide, dat ik dokter wilde worden.
Mijn cito score viel lager uit dan ik wilde en nodig had om arts te worden en ik kreeg het advies om te starten met vmbo-kader
Tijdens de periode van de cito toets hebben wij veel rechtszaken gehad omtrent onze verblijfsvergunning, dit bracht veel zorgen en stress mee binnen ons gezin. Mijn cito score viel lager uit dan ik wilde en nodig had om arts te worden en ik kreeg het advies om te starten met vmbo-kader. Met dat advies leek mijn droom om dokter te worden wel heel erg ver weg.
Vanaf dat moment zag ik voor het eerst een pad richting mijn doel: ik zou hoe dan ook dokter worden
Vanaf de eerste dag op het vmbo-kader koos ik ervoor om het van dag tot dag te bekijken. Ondanks dat ik niet het advies kreeg om mijn droom te verwezenlijken, startte ik mijn schoolcarrière positief. Mijn mentor kwam er in de brugklas al snel achter dat ik een hoger niveau aan zou kunnen, waardoor ik in de tweede klas naar een andere school mocht doorstromen waar ik vmbo-tl mocht doen. Vanaf dat moment zag ik voor het eerst een pad richting mijn doel: ik zou hoe dan ook dokter worden. Ik behaalde mijn vmbo-tl diploma, waarna ik doorstroomde naar havo.
Toch lukte het mij om mijn teleurstelling om te zetten in kracht, ik dacht: ‘wacht maar, ik zal jullie het tegendeel bewijzen’
Nadat ik mijn havo-diploma had behaald, besloot ik om door te stromen naar het vwo. Het vwo was een grote berg die ik moest beklimmen. Vakken zoals natuurkunde en wiskunde lagen mij niet, maar die had ik wel nodig om geneeskunde te kunnen studeren. De eerste grote tegenslagen kwamen op mijn pad, ik zakte voor mijn vwo eindexamen. Hierna volgde een gesprek met mijn decaan en rector: “Elnaz, wat doe je jezelf aan?” en “Elnaz, dokter worden is misschien niet helemaal voor jou weggelegd”, waren de woorden van mijn leermeesters. De mensen waar ik mijn hele leven naar opkeek. Ontzettend teleurstellend om dit als jonge vrouw met een grote droom te moeten horen. Maar toch lukte het mij om mijn teleurstelling om te zetten in kracht, ik dacht: ‘wacht maar, ik zal jullie het tegendeel bewijzen’. Mijn familie bleef ondanks alles in mij geloven.
Ik beet vast in mijn droom en bleef geloven dat ik dokter zou worden
Ik beet vast in mijn droom en bleef geloven dat ik dokter zou worden. In die periode ontmoette ik een traumachirurg, toen ik aan het werk was als kassamedewerkster in een supermarkt. We raakten aan de praat, waarna hij mij vroeg wat ik wilde worden, “dokter”, antwoordde ik. Hij bood aan om een dag met hem mee te lopen in het ziekenhuis, waarin ik alle kneepjes van het vak heb kunnen meemaken. Deze dag was precies wat ik op dat moment in mijn leven nodig had. Ik zag het als een bevestiging dat mijn droom de juiste was en bleef er standvastig in geloven dat ik het zou bereiken.
Uiteindelijk, nadat ik in totaal 2 keer was gezakt voor mijn eindexamens, behaalde ik mijn vwo-diploma op het volwassenonderwijs (VAVO), waarna ik de bewuste keuze maakte om biomedische wetenschappen te studeren als tussenstap. Na een intense selectie voor de studie geneeskunde werd ik direct in de eerste selectieronde geplaatst. Mijn doel begon steeds dichterbij te komen en ik beet me er nog steviger in vast.
Mijn opleiding tot arts heb ik zonder slag of stoot doorlopen. Natuurlijk waren er dagen dat ik moeilijk mijn bed uitkwam, vooral tijdens de coschappen. Maar ik was ook elke dag ontzettend dankbaar dat ik de kans kreeg om dit vak überhaupt te studeren. Die dankbaarheid en geluk hield ik vast tot het einde van mijn studie.
eind januari 2023 ben ik afgestudeerd als arts
En nu is het me gelukt: eind januari 2023 ben ik afgestudeerd als arts. Het was een ontzettend lange weg, waarin ik soms het geloof in mezelf verloor. Waar anderen mij vertelden dat ik mijn doel nooit zou behalen. Maar ondanks dat bleef ik vasthouden aan mijn droom. Mijn scherpe focus en mezelf omringen met mensen die ook geloven in mijn droom hebben mij ontzettend geholpen om mijn doel te bereiken. Het uiten van dankbaarheid was voor mij één van de belangrijkste kernwaarden, bij iedere kleine stap richting mijn doel. ‘Onmogelijke’ dromen komen uit en ik ben daar het levende bewijs van.
Je kan Elnaz en haar reis naar nieuwe ‘onmogelijke’ dromen volgen op haar Instagram!
Eén reactie
Elizabeth Bultman
Welkom Elnaz!
Mensen als jij hebben we nodig!
Collegiale groet,
Liesbeth Bultman, huisarts
in een wijk met achterstandsproblemen