Mariëlle is rouw en verlies begeleider. Ze schrijft over haar ervaringen rondom rouw en verlies. Een lang ziekte bed van haar moeder met de dood tot gevolg en een ongeluk heeft ervoor gezorgd dat ze na verschillende opleidingen aan het werk is gegaan als rouw en verlies begeleider. Ze brengt ervaringen en kennis samen in de stukken die ze schrijft.
Samen praten over medische beslissingen is heel belangrijk, maar wordt veel te vaak vergeten. Mijn moeder was buitenwesten. Ik hield haar hand vast wensend en hopend dat ze niet dood zou gaan. De arts vroeg: ‘Mocht je moeder haar hart er straks mee stoppen in de MRI-scan, moeten we haar dan reanimeren of niet?’ Oh jee de vraag die twee kanten heeft. Mijn verstand zegt nu iets en mijn gevoel ook. De aller moeilijkste vraag om te beantwoorden, maar op dat moment is er niet veel tijd om erover na te denken.
Mensen onderschatten bij ziekte, maar ook zeker bij gezondheid, vaak het belang om er samen over te praten
Mensen onderschatten bij ziekte, maar ook zeker bij gezondheid, vaak het belang om er samen over te praten. Het is belangrijk om je wensen rondom moeilijke onderwerpen bespreekbaar te maken met je naasten, want voor je het weet moeten zij een keuze voor jou maken, omdat je het op dat moment zelf niet kan. Helaas valt hier ook nog een hoop te verbeteren vanuit de gezondheidszorg. Hier één van de vele voorbeelden die dat pijnlijk duidelijk maakt:
Onderweg in de ambulance van het ene naar het andere ziekenhuis zegt de verpleegkundige: ‘Ik zie dat u een niet-reanimeren verklaring heeft‘. Mijn moeder had er werkelijk nog nooit van gehoord en het was ook nog nooit met haar besproken. De arts had zelf bepaald dat een niet-reanimeren verklaring wel op zijn plaats zou zijn in het geval van mijn moeder. Nou hoop ik dat dit een uitzondering was en dat het in veel of alle gevallen besproken wordt met de patiënt of de naasten. Of is er in de huidige gezondheidszorg toch meer aandacht voor de diagnose dan voor de prognose? Is er meer aandacht voor het korte termijnperspectief dan het lange termijnperspectief? Is dat een reden waarom onderstaande onderwerpen vaak vluchtig voorbijkomen in een gesprek:
- Wat zijn de gevolgen van wel of geen behandeling?
- Welke gevolgen kan reanimeren hebben?
- Euthanasie
- Palliatieve sedatie
- Is er een wilsverklaring?
Uiteindelijk zijn emoties een groot deel van de beslissing die wordt gemaakt
Voor de mensen die werkzaam (willen) zijn in de gezondheidszorg: vergeet ook deze onderwerpen niet. Lees erover. Leer erover. Het is zó belangrijk voor de patiënt, maar ook voor de nabestaanden. Jullie hebben daar een ontzettend grote rol in. Het zijn moeilijke onderwerpen waar niet alleen de gevoelens van de patiënt bijkomen, maar ook die van jezelf. Wees niet bang voor de gevoelens van de patiënt. Uiteindelijk zijn emoties een groot deel van de beslissing die wordt gemaakt.
Onthoud deze tips. Op het eerste oog misschien simpel en voor de hand liggend, maar voor de patiënt een groot verschil:
- Luister naar wat de patiënt moeilijk valt
- Laat de emoties toe, dit is toch zo begrijpelijk en normaal?
- Soms zegt een vriendelijk gezicht of een hand op de schouder meer dan alles wat je ooit hebt geleerd
- Wees zacht en toegankelijk
Je kan Mariëlle en haar werk volgen op haar Instagram!
Ook deelde Mariëlle eerder haar verhaal, waar ze meer vertelde over haar werk als rouw- en verlies begeleider, die je hier kan lezen!
