Mariëlle begeleidt mensen die te maken krijgen met rouw en verlies. Door corona doet ze dit momenteel digitaal, maar hoopt dit na corona bij haar aan huis te gaan doen. Ze begeleidt nu voornamelijk mensen die ernstig ziek zijn en niet meer lang te leven hebben en mensen die te maken krijgen met overlijden van hun dierbaren.
Je begeleidt mensen met rouw en verlies. Hoe doe je dat precies?
Bij ‘rouw’ denken mensen vaak aan iemand die overleden is, maar dit is heel vaak niet het geval. Ik zie ook mensen die in een rouwproces zitten omdat ze zijn gescheiden, door een aandoening niet meer een goed functionerend lijf hebben of ontslagen zijn. Rouw komt ook vaak in situaties voor waarbij het maatschappelijk wordt gezien of afgedaan als ‘niet zo aanstellen, kop op’. Ze krijgen opmerkingen te horen als ‘gelukkig kan je nog lopen’ of ‘je gaat er niet dood aan’. Mensen rationaliseren graag wat voor de mensen in kwestie soms heel eenzaam voelt. In die situaties hoop ik mensen een luisterend oor te kunnen bieden, maar bovenal dat ze zich begrepen voelen. Ik help ze weer verder te leven met het verlies dat ze hebben geleden of lijden. Ik ben mijn bedrijf begonnen vlak voordat de coronapandemie losbrak. Ik heb tot op heden alleen nog maar online sessies kunnen doen, maar mensen kunnen straks ook bij mij aan huis komen: ik ben bezig met een praktijkruimte. Ik vind het belangrijk dat mensen hun verhaal kwijt kunnen en er zo achter komen waar ze vastlopen of graag handvaten bij krijgen. Ik probeer de sessie steeds op maat te maken voor de persoon in kwestie. Ik merk vaak dat mensen het fijn vinden dat er geluisterd wordt en er de mogelijkheid is vragen te stellen en praktische tips te krijgen.
Hiervoor was je fysiotherapeut, maar door een ongeluk kon dat niet meer. Wat is er gebeurd?
Zes jaar geleden ben ik van een paard gevallen. Hierdoor kan ik onder andere niet meer zitten, heb ik last van zenuwpijn en heb ik weinig kracht in mijn rechterbeen. Ik was bijna klaar met mijn studie tot fysiotherapeut maar toen bleek dat dit werk te zwaar voor mij was geworden in combinatie met de gevolgen van mijn ongeluk. Een van de moeilijkste keuzes die ik heb moeten maken was om de droom op te geven om een eigen praktijk te beginnen als fysiotherapeut.
Ik hoop hiermee dat mensen de juiste handvaten krijgen om met zoiets zwaars te leren omgaan
Hoe ben je uiteindelijk op het idee gekomen om mensen te begeleiden met hun rouw en verlies?
Mijn moeder kreeg kanker toen ik 16 jaar was. Ze kreeg toen te horen dat ze nog een half jaar te leven had. Gelukkig heeft ze daar nog 6 jaar van kunnen maken, gevuld met mooie momenten, veel liefde maar ook veel zorgen en verdriet. We hebben altijd voor haar gezorgd zodat ze niet naar een verpleeghuis of hospice hoefde. Toen mijn moeder overleed, kwam ik zelf in een heel diep dal terecht en toen ik daar bijna uit geklommen was, kreeg ik het ongeluk wat mijn leven nog verder op zijn kop zette. Ik ben vervolgens heel erg depressief geworden. Na heel lang denken wat ik graag zou willen doen, ben ik op het idee gekomen om mensen te helpen die te maken hebben met rouw en verlies. Ik hoop hiermee dat er mensen zijn die niet in zo’n diep dal terechtkomen en de juiste handvaten krijgen om met zoiets zwaars te leren omgaan.
Wat voor mensen zie je allemaal in je werk?
Op dit moment begeleid ik vooral mensen die ernstig ziek zijn en weten dat ze niet lang meer te leven hebben of mensen die te maken hebben met rouw door overlijden.
Je bouwt een band op met de mensen die je begeleidt, in dit geval dus mensen die niet meer lang te leven hebben. Dit lijkt me lastig en confronterend. Vooral als ze er op een gegeven moment niet meer zijn. Hoe ga je daar mee om?
Dit is heel moeilijk. In mijn omgeving zijn de reacties dat ik dit werk ben gaan doen ook niet altijd even leuk geweest. ‘Zou je dat nou wel doen? Je ziet alleen maar ellende.’ Ik zie dat heel anders. Ik hou er juist een goed gevoel aan over, doordat ik heb bij kunnen dragen om een laatste periode een tikkeltje draagbaarder te maken. Tuurlijk doet het wat met me als iemand komt te overlijden of iemand over een heftig verhaal vertelt. Maar doordat ik steun kan bieden en handvaten aan kan rijken, voel ik dat ik een positieve bijdrage lever in een moeilijke tijd. Daar doe ik het allemaal voor. Als ik voel dat het allemaal even te veel is, kom ik tot rust bij de paarden of door een lekker eind te wandelen met mijn man of zus en onze honden.
Soms worden paarden ingezet bij begeleiding of coaching. Jij hebt ook paarden. Zou je daar iets mee willen doen?
Ja, ik ben bijna klaar met de cursus. Dan gaat een van mijn dromen in vervulling om te werken met mijn allerbeste vrienden. Het is zo mooi om te ervaren hoe paarden een liefdevolle spiegel voorhouden zonder veroordeling of waardeoordeel. Paarden hebben direct door wat achter het masker zit.
Het boek kan helpen om op een voor kinderen speelse manier met het verlies bezig te zijn
Naast begeleiding verkoop je ook producten om het gemis van een dierbare dragelijker te maken en te kunnen verwerken. Zo heb je het ‘boek vol herinneringen’ en een doosje met vragen genaamd ‘veel liefs’. Kan je daar iets meer over vertellen?
Een boek vol herinneringen is speciaal ontworpen om een kind te helpen bij het verwerken van het verlies van een dierbare. Dierbaren die we verloren zijn laten vaak vele herinneringen achter die we nooit willen vergeten. Het boek zit vol kaarten met vragen om herinneringen op te halen en gevoelens te uiten. Het boek kan helpen om op een voor kinderen speelse manier met het verlies bezig te zijn en zo het gesprek over het gemis, gevoelens en herinneringen gemakkelijker op gang te helpen.
‘Veel liefs’ is een doosje vol met vragen die je kan beantwoorden en achter kan laten voor als je er niet meer bent. Denk aan vragen zoals: tips over vriendschappen, de grote beauty geheimen, dromen die zijn uitgekomen of iets waar je juist spijt van hebt. Wat zijn de favoriete recepten, mijn dromen voor jou of welke eigenschappen vind ik zo leuk aan jou en nog veel meer vragen. Het zijn vragen die ik me heb afgevraagd nadat mijn moeder overleed. Ik had zo graag gehad dat mijn moeder het in had gevuld. Ik weet dat ik zeker het doosje er nog vaak even erbij zou pakken om door heen te bladeren en haar wijsheid te gebruiken in bepaalde situaties. Ik hoop met het ‘veel liefs’ bakje dat heel veel mensen een waardevol en dierbaar aandenken hebben aan een heel geliefd persoon. Als ik ooit kinderen mag krijgen. had ik het echt geweldig gevonden om, aan de hand van het veel liefs doosje, een klein beetje te kunnen laten zien wat voor lieve oma ze hadden gehad.
Je bent nu ook bezig met de studie psychologie. Waarom heb je daarvoor gekozen?
Ik ben eigenlijk altijd wel bezig met een studie of cursus. Ik vind het heerlijk om te leren. Psychologie is super interessant en sluit mooi aan bij de opleidingen en cursussen die ik afgelopen jaren heb gevolgd om mensen te kunnen begeleiden met rouw en verlies.
Ben of ken je iemand die begeleiding bij rouw of verlies kan gebruiken? Of heb je interesse in ‘het boek vol herinneringen’ en/ of het doosje ‘veel liefs’ kopen? Dan kan je naar de site van Mariëlle!
