Angela werkt als coördinator in een hospice. Ze vertelt over het werk en leven in een hospice. Waar veel mensen misschien denken dat het vooral over de dood gaat, laat Angela juist zien dat dat niet het geval is. Het bijzondere aan het hospice waar ze momenteel 3 jaar werkt, is dat haar eigen vader hier 6 jaar geleden is overleden.
Het belooft een bijzondere dag te worden in ons hospice. Eigenlijk is elke dag hier wel een bijzondere dag, omdat geen dag hetzelfde is. Dat is afhankelijk van wie er op dat moment bij ons wonen, maar ook van wie er werken die dag. Met zo’n 80 vrijwilligers, een verpleegkundig team en 3 coördinatoren (waaronder ikzelf) is iedere dag weer een andere.
Het gaat hier veel meer om het leven dan om de dood
Het gaat hier veel meer om het leven dan om de dood. Daar vergissen ‘gewone stervelingen’ zich weleens in. We kijken met elkaar wat onze bewoner nodig heeft om zich comfortabel te voelen. Voor de ene bewoner is dat alleen de zorg en verder zo weinig mogelijk. Andere bewoners kunnen weer de behoefte voelen om in gezelschap te zijn, een fijn gesprek te voeren of nog een dagje weg te gaan met de wensambulance. Er zijn vrijwilligers die handen of voeten masseren. We kunnen met de bewoners schilderen, ze voorlezen. Er is heel veel mogelijk. Geregeld komt er een kapper aan huis, ook vrijwillig. Er komen knuffelhonden als men wil, er wordt gezongen en zelfs weleens gedanst. Zo hadden we vorig jaar een voorstelling in onze prachtige tuin.
Ook voor de familie zijn we er. Om te helpen los te laten, weer de partner te zijn in plaats van de mantelzorger. Ze kunnen hun verhaal kwijt en ook genieten van heerlijk vers bereidde maaltijden, kopjes koffie en een hand op de schouder.
Mijn eigen vader is 6 jaar geleden in dit hospice overleden
Het klinkt inmiddels bijna als reclame. Natuurlijk wil je hier liever niet wonen, want dat betekent dat je binnenkort zal overlijden. Maar als dit eenmaal een gegeven is, dan is dit een goede plek, durf ik na 3 jaar wel te vertellen. En ik spreek uit ervaring. Mijn eigen vader is 6 jaar geleden in dit hospice overleden. Eerlijk gezegd had ik toen nog nooit van een hospice gehoord. Mijn vader heeft hier de laatste 10 dagen van zijn leven doorgebracht. En mijn moeder en ik waren daarbij. Nadat wij 11 maanden eerder mijn zus al hadden moeten loslaten door plotseling overlijden, waren wij inmiddels uitgeput. Wij werden hier zo ondergedompeld in liefde. Ik kon mijn moeder weer zien genieten van het gezelschap van mijn vader. En mijn vader werd steeds zachter en kon loslaten; wat een bijzonder proces. Dat je zo ook dood kon gaan. Ik heb altijd een lijntje gehouden met het hospice en toen jaren later de functie van coördinator vrij kwam, heb ik gesolliciteerd.
Vandaag zijn wij een trouwlocatie!
Met liefde werk ik hier. Waar elke dag dus anders is. En vandaag die bijzondere dag. Vandaag zijn wij een trouwlocatie! Een bewoner wil graag zijn grote liefde nog trouwen voor hij gaat overlijden. De familiekamer wordt een tijdelijke ‘trouwkapel’. We hangen feestelijke slingers en ballonnen op. Er komt een prachtige bruidstaart. De belangrijke naasten zijn er en zien er prachtig uit. De bruidegom wacht, zittend op een kruk omdat staan teveel moeite kost, op zijn beeldige bruid.
Ze komt binnen op ‘hun muziek’ en de bruidegom staat op eigen kracht op om zijn bruid te omarmen en zelfs een klein dansje te doen. Zo mooi, zo ontroerend. Na het ‘JA-woord’ is er de bruidstaart en wordt er geproost. We hebben de kamer versierd en heuse zwanen gevouwen van de handdoeken. Het koppelbed is geïnstalleerd. Alles klopt en de liefde is voelbaar. In de avond is er een diner voor twee op de kamer, gedoneerd door een geweldig Italiaans restaurant in de buurt. Wat een dag.
Wij zijn elke dag weer dankbaar dat we een steentje bij kunnen dragen om ervoor te zorgen dat de overgang zo comfortabel mogelijk gaat
En ja, natuurlijk zijn we hier ook met regelmaat geëmotioneerd. En is het verdrietig als deze bruidegom, onze gastbewoner, enkele weken later overlijdt. Maar we gaan allemaal. En wij zijn elke dag weer dankbaar dat we een steentje bij kunnen dragen om ervoor te zorgen dat de overgang zo comfortabel mogelijk gaat.
Je kan Angela volgen op haar Instagram!
