Amy werkt als praktijkbegeleider en verpleegkundige op de Zorgkern Beweging in het Erasmus MC. Een afdeling waar meerdere disciplines samenkomen en waar er dus veel kennis en kunde nodig is.
Je werkt binnen het Erasmus MC op de Zorgkern Beweging, waar 3 specialismen samen komen. Kan je daar wat meer over vertellen?
Ik werk inderdaad op de Zorgkern Beweging; een veelzijdige, drukke maar hele gezellige afdeling in het Erasmus MC. Er kan hard gewerkt worden, maar er is ook ruimte voor een grapje onder elkaar! Er komen verschillende specialismen samen: plastische chirurgie, traumatologie, orthopedie, maar ook een gedeelte dermatologie. Als je op zo’n grote afdeling komt werken, raken studenten en/ of startende verpleegkundigen nog vaak wat overweldigd. Ik weet nog goed toen ik op de afdeling kwam werken als net afgestudeerd verpleegkundige. Het is dan behoorlijk aanpoten. Je bent de eerste dagen echt lekker moe als je thuiskomt, omdat er veel informatie op je afkomt en het werk vereist veel kennis en kunde, en ook nog eens in een rap tempo. Het is een chirurgische afdeling, wat betekent dat er veel patiënten gebracht en gehaald moeten worden van en naar de operatiekamer. Tegelijkertijd dien je de basiszorg uit te voeren, maar ook heb je te maken met complexere zorg op een dag. Daarbij kun je bijvoorbeeld denken aan uitgebreide wondzorg waarbij je vacuümpompen dient aan te leggen of het controleren en verzorgen van een thoraxdrain. Het mooie is dat wij zo meedenken in het zorgproces van de zorgvrager, dat we echt heel nauw samenwerken met onze artsen. Bovendien is daarbij continu klinisch redeneren ook van groot belang. De zorgvragers die namelijk bij ons op de afdeling liggen hebben veelal een complexere voorgeschiedenis dan in een perifeer ziekenhuis, waardoor je continu alert moet zijn op beslissingen die genomen dienen te worden. De behandeling voor het ene ziektebeeld, kan weer nadelige gevolgen hebben voor het andere. Die klinische blik is daarom echt van belang. Je bent het aanspreekpunt voor artsen, fysiotherapeuten, diëtisten en ga zo maar door! Je hebt een hoge mate van verantwoordelijkheid, maar je wordt goed begeleidt. Het is echt een hele toffe uitdaging als je het mij vraagt, maar ik ben natuurlijk wel erg bevooroordeeld!
Gelukkig hebben we een onwijs behulpzaam team. We willen met en van elkaar leren. Zo krijg je bijvoorbeeld als je bij ons op de afdeling komt werken, begeleiding van één of meerdere buddy’s en volg je een inwerkplan binnen je inwerktraject. Dit zorgt ervoor dat je op jouw tempo wordt klaargestoomd om volledig zelfstandig, met voldoende zelfvertrouwen, kennis en kunde op de afdeling aan de slag te kunnen en natuurlijk heb je dan altijd een collega om mee te sparren. Want met elkaar, zorgen we!
De specialismen vallen zo mooi samen in het herstelproces voor een functionerend bewegingsapparaat
Wat hebben deze specialismen met elkaar te maken?
Als je aan de plastische chirurgie denkt, dan denkt men al snel aan neusoperaties of borstvergrotingen aan door middel van siliconen. In het Erasmus MC komt daar veel meer bij kijken. Denk bijvoorbeeld aan oncologische borstreconstructies. Hierbij wordt, nadat een of beide borsten geamputeerd is/ zijn vanwege borstkanker, weefsel vanuit de buik verwijderd om daar een borst van te reconstrueren met dus lichaamseigen weefsel. Ik vind het nog steeds elke dag bijzonder dat het kan. Deze patiënten hebben vaak een rugzak, er is een heel zorgtraject aan vooraf gegaan en psychosociaal heeft dat veel impact. Je bent daarom ook veel bezig met professionele communicatie en bent echt dat luisterende oor waar je op school veel over leert. Ik weet nog goed dat ik in mijn studententijd kwam werken op de plastische chirurgie, daarbij voelde ik heel vaak grote opluchting dat ik tijdens de lessen over communicatietechnieken veel geoefend had met een gastspreker. Ik herkende het meteen in de praktijk.
Als je kijkt naar traumatologie dan heb je vaak te maken met een meer diversere patiëntencategorie. Bij dit specialisme heb je bijvoorbeeld minder vaak een complexere voorgeschiedenis. Wel zijn het grote ongevallen met grote krachten/ snelheden, waardoor een patiënt volledig afhankelijk van jou als verpleegkundige is. Dat vraagt aanpassingsvermogen van een zorgvrager. Je moet je, voor zover het kan, kunnen verplaatsen in een zorgvrager; het ene moment lees je dit interview, het andere moment word je wakker in een ziekenhuisbed en dient een verpleegkundige een aantal weken alles voor je te doen. Je kan het je haast niet voorstellen, dat is echt schakelen. Ook daarin ben je daarom de rots in de branding voor de zorgvrager.
Maar het omvat zoveel meer dan dat, spierlappen bij weken delen letsel na een groot ongeval bijvoorbeeld. Ik kan er pagina’s over volschrijven en ik denk naast mij, ons hele team. De specialismen vallen zo mooi samen in het herstelproces voor een functionerend bewegingsapparaat en daar onderdeel van uit maken, in een periode dat een zorgvrager op zijn kwetsbaarst is, dat is ontzettend mooi en dankbaar werk.
Er zijn heel veel mogelijkheden, die je continu moet bewaken
Voordat je op deze afdeling kwam werken, heb je een speciale zorgkernopleiding gedaan. Wat hield dat precies in?
Wanneer je aangenomen wordt op onze Zorgkern krijg je een inwerkplan. Hierin zitten verschillendeelementen opgenomen, waaronder dus een Zorgkern scholing. Op veel afdelingen start je met werken waardoor je al doende leert. Bij ons gaat dat net wat anders. Tijdens deze scholing krijg je de basis van elk specialismen aangeleerd. Je krijgt fractuurleer, wondzorg, prothesiologie, maar ook een groot deel praktijk. Er wordt een simulatie training gegeven, waarin je een casus voorgedragen krijgt met een simulatiepatiënt in een skills lab. Ik heb het als heel erg leerzaam en goed voor mijn ontwikkeling ervaren. Onze trainers geven hierin eerst gezamenlijk casuïstiek, waarna je per tweetal je kennis waar mag maken met een soort informeel eindassessment. Je krijgt gelukkig alle ruimte om je te ontwikkelen.
Eerder had ik het ook over de trauma’s bij ons op de afdeling. Daarbij komt een stukje extra acute zorg, daarvoor hebben wij de BIAZ (basis intensieve acute zorg) en het traumablok gevolgd aan de Erasmus Academie. Bij grote ongevallen heb je te maken met acceleratie (versnellende) en deceleratie (vertragende) krachten welke op het lichaam worden uitgeoefend, waardoor een zorgvrager bijvoorbeeld een scheur in de milt of lever kan oplopen welke actief kan bloeden, maar ook bijvoorbeeld een klaplong of misschien wel een kneuzing van het hart. Er zijn heel veel mogelijkheden die tegelijk aanwezig kunnen zijn, daarom dien je dit continu goed te bewaken. Monitorbewaking is in verschillende gevallen daarom zeker nodig en dat is iets waarin verpleegkundigen zich bij ons dus verder kunnen ontwikkelen.
Het zorgen voor de zorgvrager vond ik enorm dankbaar werk, maar nu als praktijkbegeleider streven naar de ontwikkeling van zelfverzekerde startende verpleegkundigen en bij te dragen aan kwaliteit in de zorg, vind ik een nog grotere investering in de toekomst!
Je bent inmiddels ook praktijkbegeleider van verpleegkunde studenten. Hoe is dat?
Onwijs tof natuurlijk! Ja, Ik bof echt dat ik dat mag doen. Ik durf stiekem wel te zeggen dat ik de allerleukste functie op onze afdeling heb hoor! Ik herinner mij nog zo goed hoe ik zelf begon, alles ervaarde en wat ik graag had gewild. Hoe mooi is het dan dat je dit helemaal op jouw manier neer kan zetten binnen de afdeling?! Elke twintig weken zie ik studenten opstarten, nog wat handelsverlegen en heel bescheiden. Aan het eind van die periode zie ik zelfverzekerde jonge verpleegkundigen vertrekken met een bak aan zelfvertrouwen. Meehelpen in die groei, daar ligt echt mijn passie. Ik ben echt voor het onderwijs gevallen. Het zorgen voor de zorgvrager vond ik enorm dankbaar werk, maar nu als praktijkbegeleider streven naar de ontwikkeling van zelfverzekerde startende verpleegkundigen en bij te dragen aan kwaliteit in de zorg, vind ik een nog grotere investering in de toekomst! Ik maak elke studentenlichting weer zulke mooie momenten mee. studenten leren angsten te overwinnen, groeien in elke fase weer anders, zijn onwijs dankbaar en zijn vooral heel leergierig.
