Eva Hermans-Kroot (24) had van de ene op andere dag opeens een bult in haar nek. De bult bleef maar groeien en ging gepaard met koorts. In maart 2021 kreeg ze op 22-jarige leeftijd te horen dat ze ongeneeslijke longkanker heeft. Een heftige diagnose. Niet alleen voor haar, maar ook voor haar naasten. Haar man Matthijs Hermans (27) vertelt hun verhaal.
In maart 2021 kreeg Eva de diagnose ongeneeslijke longkanker. Een diagnose wat haar leven, maar dat van haar naasten, waaronder haar man Matthijs, op zijn kop zette. “De klachten begonnen met een bult in haar nek, van de ene op andere dag. Dit ging gepaard met koorts en de bult bleef maar groeien. Ze is toen naar de huisarts gegaan en vanaf dat moment ging het heel snel. Uiteindelijk kwam daar de diagnose longkanker stadium 4 uit, een aantal weken later.”
Wij proberen altijd iets leuks te hebben om naar uit te kijken
Van onbezorgde twintigers met een toekomst voor zich, naar een onzekere toekomst
Eva en Matthijs zijn beiden twintigers en nu zes jaar samen. Normaal gesproken kan je dan leven naar en werken aan een toekomst samen. Als zo’n diagnose dan opeens om de hoek komt kijken, moet je je leven daarop aanpassen. “Wij proberen altijd iets leuks te hebben om naar uit te kijken. Dit begon met onze bruiloft en daarna met het kopen van een huis samen. Nu we deze twee mijlpalen hebben gehaald, willen we samen nog leuke momenten beleven, en met familie en vrienden, zoals vakanties en etentjes.”
Je doet het gewoon zonder er al te veel over na te denken
Eva en Matthijs waren al samen toen Eva de diagnose kreeg. Ze beleven het hele traject dus samen. Aan de ene kant heel mooi, maar aan de andere kant als partner heel lastig. “Ik probeer haar zoveel mogelijk te steunen waar mogelijk. Er is niet echt een manier om daarmee om te gaan. Je doet het gewoon zonder er al te veel over na te denken.”
Op jonge leeftijd bezig zijn met de dood
Eva wordt nog wel behandeld, maar is helaas ongeneeslijk ziek. Iets waar je, al helemaal niet op deze leeftijd mee bezig wil zijn, maar Eva en Matthijs nu wel moeten zijn, is de dood. “Door er gewoon een open gesprek van te maken en er niet altijd te zwaar aan te willen tillen, maken we het bespreekbaar en dragelijk. Wij zijn er redelijk nuchter onder, misschien verandert dit nog als het zover is.”
Eva heeft nu zelf de touwtjes in handen als het gaat om haar eigen uitvaart
Voor iedereen is het overlijden van de partner een onderwerp waar je eigenlijk niet over wil nadenken of of bij stil wil staan. Aangezien Eva ongeneselijk ziek is, speelt dit onderwerp bij hen natuurlijk een grotere rol dan bij een ander stel van dezelfde leeftijd, maar dat ziet Matthijs als iets positiefs. “Eva heeft nu zelf de touwtjes in handen als het gaat om haar eigen uitvaart en dat is zowel fijn voor haarzelf als voor haar naasten, want dan kan ze het precies invullen zoals zij het wil en hoeven de nabestaanden niet nog alles te regelen als het zover is.”
We blijven altijd hoop houden op een soort wonder of op een nieuwe behandeling
Eva is degene die ziek is en daarvan fysiek alles voelt. Als partner zijnde heeft het op Matthijs mentaal zijn invloed. Je partner ziek zien, slecht nieuws krijgen, een onzekere toekomst. Een lastig gegeven om (als jong koppel) mee te leven. Ondanks dat, probeert hij optimistisch te blijven. “Het scheelt voor mij dat Eva zelf heel positief is, waardoor ze haar omgeving ook hierin meetrekt. We blijven altijd hoop houden op een soort wonder of op een nieuwe behandeling; dit houdt je op de been.”
Het blijft een afweging vanuit het ziekenhuis en Eva
Eva is inmiddels alweer bezig met haar zevende behandeling. “Ze heeft nu chemotherapie en in december heeft ze bestraling gehad. De chemo blijven ze geven tot het niet meer werkt.” Als een behandeling niet (meer) blijkt te werken, is dit natuurlijk een onwijze klap. Zowel voor Eva als voor Matthijs als partner. Als Eva dan een nieuwe behandeling krijgt, krijgen ze in sommige gevallen weer een beetje hoop. “Het ligt eraan wat de arts zelf over de behandeling vertelt. Soms is hij ook enthousiaster over de ene behandeling dan de andere. Het blijft een afweging vanuit het ziekenhuis en Eva of ze het wil of niet.”
De eerste scan was wisselvallig
Eva is inmiddels sinds november bezig met de huidige behandeling. “De eerste scan was wisselvallig. Over een maand krijgen we weer een uitslag en dan hopen we op beter nieuws.” Als deze behandeling niet aanslaat, dan is het onzeker wat er dan gaat gebeuren. “Dan zien we wel weer waar het ziekenhuis nog mee komt of wat ze ons gaan vertellen.”
Het gaat op en af
Helaas voelt Eva zich steeds slechter. Ze is vaak duizelig en snel moe. “Het gaat op en af. Toch proberen we zoveel mogelijk te doen als ze zich wat beter voelt.” Omdat Eva zich steeds minder goed voelt, zijn ze nu ook bezig met het regelen van de uitvaart. Aan de ene kant ‘mooi’ en ‘fijn’ dat ze dit samen kunnen doen, maar het is natuurlijk niet gebruikelijk. “Ik denk dat Eva wel iets in haar hoofd heeft over hoe ze het wil. We zijn nu nog niet ver genoeg in het regelen van de uitvaart, dat we echt weten hoe het eruit gaat zien.”
We proberen niet te ver vooruit te denken en te kijken
Hoe de toekomst eruitziet, is onzeker. Hoe ze die voor zich zien, weten ze dus ook niet. “We proberen niet te ver vooruit te denken en te kijken hoe we het van dag tot dag invullen, en leuke dingen te plannen.”
TIP: Eva is te zien in het volgende seizoen (seizoen 10) van Over Mijn Lijk. Een programma waarin Tim Hofman ongeneeslijk zieke mensen volgt. Wanneer het nieuwe seizoen te zien is, is nog niet bekend.
