Marlie en Marie-Anna volgen de opleiding verloskunde (vroedkunde) in België. Ze zitten nu in hun 2e jaar. Ze vertellen over hun keuze voor België, de opleiding en hun eerste bevalling.
Hoe zijn wij tot deze opleiding gekomen?
Marlie: Tijdens de biologielessen op de middelbare school was ik heel erg geboeid door de zwangerschap, het ontwikkelen van een embryo tot een foetus in het vrouwelijke lichaam, en de bevalling. Ik wilde graag vrouwen bijstaan in dit bijzondere moment in hun leven.
Marie-Anna: Mijn droom om verloskundige te worden is ontstaan vanuit een passie om vrouwen bij te staan en te coachen bij de meest bijzondere gebeurtenis van het leven. Iemand zichzelf sterk laten voelen op een stressvol en onzeker moment. Er voor iemand zijn in zowel moeilijke als mooie tijden.
Belgische opleiding
Wij studeren in Turnhout (België). Hier is de opleiding net even anders dan in Nederland. Allereerst is er geen selectie; iedereen is welkom en mag starten! Hoe wij het ervaren, is het in België mega fijn. De docenten zijn betrokken en super persoonlijk en de lessen zijn goed te volgen en alles wordt van A tot Z uitgelegd. Je hebt dus ook niet per se een zorgachtergrond nodig. Onze lessen zijn altijd van maandag tot vrijdag van half negen tot maximaal zes uur, uiteraard heb je dit niet iedere week iedere dag les. Omdat je zo goed begeleid wordt, voelen je docenten ook als toekomstige collega’s. Je merkt dat ze passie hebben voor het vak en dit graag over willen brengen. Iets waardoor je aandachtiger en gemotiveerder naar de lessen gaat.
Je bent er voor de moeder en haar partner, niet alleen tijdens de bevalling, maar je begeleidt hen 9 maanden tijdens de zwangerschap
Marlie en Marie-Anna
Praktijklessen
Om de theorie te oefenen hebben wij lessen in ons Skillslab. Dit is een hele gang met praktijklokalen waar je zowel onder begeleiding als zelfstandig alle handelingen kan oefenen. We leren hier alle verloskundige handelingen, zoals de handgrepen om de ligging van de baby te controleren, reanimaties, maar ook het meten van de bloeddruk. We hebben een bevalrobot waarop we bevallingen kunnen simuleren. Ook hebben we als groep praktijklessen, hierbij speel je casussen welke je achteraf met elkaar bespreekt. De docent kan dan via een spiegelwand meekijken en feedback geven. Dit is erg leerzaam, omdat je op deze manier in een veilige omgeving kan leren. Dit vinden we altijd even spannend op het moment zelf, maar achteraf leer je hier echt goed en zelfstandig handelen.
We hebben in het skillslab een casus samen gespeeld. Je weet van te voren niet wat voor casus het is, je weet alleen jouw rol. We waren beiden verloskundige. We kwamen de kamer in en de docent speelde een zwangere vrouw die op het punt stond om te bevallen. Ons eerste contact met een ‘zwangere’. Het doel van de casus was om mevrouw op haar gemak te stellen. Ondertussen raakte onze ‘zwangere’ in paniek en had veel pijn. Hierbij moet je rustig blijven en adequaat blijven handelen. Op dat moment vonden we het heel spannend, maar was het wel gelukt om mevrouw gerust te stellen. Dit hebben wij onder andere gedaan door tegen mevrouw te praten, houdingen om haar weeën op te vangen te veranderen en opties aan te bieden ter ontspanning. Tijdens deze casus vonden wij het best ongemakkelijk en spannend, maar achteraf hebben we dit heel goed gedaan. Vanuit deze leermomenten neem je veel mee en weet je al tijdens de opleiding wat je kan verwachten op stage. Uiteindelijk kom je deze casussen ook tegen op stage en heb je het al een keer geoefend op school.
Beiden hebben we een hele goede keuze gemaakt om te kiezen voor de opleiding tot verloskundige. Mensen krijg vaak het beeld dat wij er alleen zijn om de baby op te vangen, maar eigenlijk zijn we zoveel meer dan dat. Je bent er voor de moeder en haar partner, niet alleen tijdens de bevalling, maar je begeleidt hen 9 maanden tijdens de zwangerschap. Als kers op de taart mag je één van de intiemste momenten uit hun leven meemaken. Iedere bevalling is echt anders en hier zijn wij elke keer nog van onder de indruk!
Ik vond het super mooi om te zien hoe moeder natuur aangeeft dat mama er klaar voor is
Marie-Anna
Onze eerste bevalling
Marlie: Ik kwam op de kraamdeling aan voor een vroege dienst en hoorde dat er een aantal vrouwen binnen waren gekomen die moesten bevallen. Een mooi moment om mijn eerste bevalling te zien! Ik bereidde me erop voor dat die dag wel eens de dag kon zijn dat ik mijn eerste bevalling mocht meekijken. Ik ben tijdens mijn vroege dienst geregeld bij de drie mama’s die aan het bevallen waren binnen gelopen om te kijken hoe het ging. Ik heb me voorgesteld en samen met een mama wat weeën opgevangen. Hierna ging ik weer terug naar de kraamafdeling. Ik zat ten slotte ik mijn eerste jaar, dus ik mocht nog niet mee handelen bij de gehele bevalling. Aan het einde van mijn dienst kwam de verloskundige aanrennen op de afdeling: “Marlie, Marlie, ze staat op 10 centimeter kom je kijken?”
Op dat moment voelde ik de adrenaline opkomen en rende ik achter de verloskundige aan. Ik kwam de kamer binnen en trof daar de mevrouw aan wie ik ondersteund had tijdens het opvangen van haar weeën in bad. Haar partner gaf een grote glimlach naar mij en ik voelde een gevoel van blijdschap.
De vrouw was rustig en in haar eigen wereld. Ik vind het nog steeds zo bijzonder om te zien hoe vrouwen zo in zichzelf kunnen keren en niks mee krijgen van de wereld om hun heen. Toen de vrouw persweeën kreeg, zag je haar lichaam veranderen in een oersterke vrouw. Ze duwde flink mee en heel haar bekken veranderde. Ik vond dit zo bijzonder om mee te maken. We leren dit op school, maar om het in het echt te zien was zo bijzonder en mooi. Toen de baby geboren werd, begon zij meteen mooi te huilen en de vrouw veranderde echt naar een moeder. Je zag meteen dat ze ging zorgen voor haar kindje en heel opgelucht was. Toen de baby geboren werd, voelde ik mijn eigen ogen natter worden. Door de adrenaline kon ik het goed tegen houden, maar ik vond het zo’n magisch moment. Op dat moment kon alleen maar door mijn hoofd gaan: ‘Wat heb ik een mooi vak gekozen, dit is 100% wat ik voor de rest van mijn leven wil doen.’
Ik ben blij dat de eerste bevalling die ik heb mogen zien, een bevalling was voor in het boekje. Iedere bevalling is anders, maar ik heb geen medische of pathologische ingrepen gezien en dit is voor een meegekeken eerste bevalling erg fijn! Ik hoop dat ik nog heel veel bevallingen mag meemaken tijdens mijn studie en werk als verloskundige en bewonder alle vrouwen die door dit mooie moment in hun leven gaan! Mijn eerste meegekeken bevalling ga ik nooit meer vergeten!
Marie-Anna: Mijn eerste bevalling die ik heb mogen begeleiden als verloskundige, wat een mooie ervaring was dat! Ik kwam aan in de verloskamer waar een mega lieve mama haar weeën aan het weg puffen was. Ze had op dat moment al een goede 7 centimeter ontsluiting. Een klein uurtje later merkte ik dat mama meer druk ging zetten en persweeën kreeg. Ze begon zelf van houding te wisselen en pufte de laatste weeën weg. Op het moment van volledige ontsluiting mocht mama gaan persen. De haartjes werden zichtbaar en mama voelde mee tijdens de geboorte van het hoofdje. Nog een pers en er was een meisje op de wereld gezet. Een super mooi roze meisje wat direct begon te huilen. Eenmaal bij mama werd ze rustig en kon ze samen met mama genieten.
Mijn eerste bevalling was echt een mooie bevalling. Het was een rustige sfeer, mama kon alles op haar eigen tempo doen en er hoefde niet medisch te worden gehandeld. Ik vond het super mooi om te zien hoe moeder natuur aangeeft dat mama er klaar voor is. De overgang van de ‘normale’ weeën naar persweeën ging zo natuurlijk. Ik heb mijn handgrepen kunnen uitvoeren, maar ook mama de ruimte kunnen bieden om mee te voelen en het hoofdje te begeleiden. Ze kon zelfs de baby zelf aanpakken! Mijn eerste bevalling zal ik niet meer vergeten!
Je kan Marlie en Marie-Anna volgen op hun Instagram!
