Noah (24) neemt je in deze gastblog mee in een casus tijdens haar werk als oncologieverpleegkundige in het ziekenhuis, waar ze werkt sinds ze haar hbo verpleegkunde diploma heeft behaald. Ik werk nachtdiensten en zorg voor Ada, een vrouw van begin 70 met uitgezaaide borstkanker. Het gaat niet goed met haar. Ze heeft veel pijn van de uitzaaiingen in de botten. Hierdoor kan ze eigenlijk maar in één houding liggen. Bij de minste of geringste beweging heeft ze veel pijn. Je kan je voorstellen dat je niet dagen in dezelfde houding kan en wil liggen. Ze kan zichzelf al niet meer draaien. Ze vindt het verschrikkelijk dat ze zorgafhankelijk is…
Noah: “Ze is er niet meer en ik hoop met heel mijn hart dat ze haar rust heeft gevonden”
Related Posts
Priscilla: “Mijn reis als geneeskundestudent begon met hoop en verwachtingen van een jonge, ambitieuze student, maar al snel werd ik geconfronteerd met vertraging, de ziekte van mijn moeder en racisme”
Karin: “Er stond mij minimaal 2,5 jaar te wachten vol studie, werk en leertrajecten en zeker ook een persoonlijke ontwikkeling”
