Nienke werd na het afronden van haar middelbare school aangenomen voor de musicalacademie. Maar diep van binnen wilde ze altijd al verpleegkundige worden. Nu heeft ze haar droom in de musicalwereld nagejaagd en nu volgt ze haar andere droom: ze is in opleiding tot hbo-verpleegkundige
Na een aantal jaar in de musicalwereld te hebben gewerkt, heb je gekozen om iets totaal anders te doen: je bent in opleiding tot hbo-verpleegkundige. Van waar deze keuze?
Diep van binnen wilde ik dit al heel lang, maar doordat ik direct na mijn vwo werd aangenomen aan de musicalacademie heb ik besloten die droom eerst na te jagen. Mijn moeder heeft jarenlang in de zorg gewerkt en mijn oudere zus is momenteel AIOS MDL, dus ik heb er altijd al wel wat van meegekregen.
In 2018 heb ik al eens gesolliciteerd bij het OLVG om deze opleiding te doen, alleen ben ik toen afgewezen vanwege mijn CV.
Pas toen COVID-19 kwam en de theaters dicht gingen (en ik dus geen werk meer had), besloot ik als voedingsassistente in een verpleeghuis te gaan werken. Ik ging werken op een PG-afdeling; een afdeling met demente ouderen, en het idee was dan ook om tussendoor liedjes te zingen voor deze mensen. Echter hadden ze op de plek waar ik werkte een enorm personeelstekort en kwam ik al gauw aan het bed te staan om de basis ADL-zorg te leveren.
Dit mocht natuurlijk helemaal niet zonder diploma’s, dus heb ik een aantal cursussen gevolgd zodat ik deze zorg ook echt mocht leveren.
Dit vond ik zo bijzonder, dat ik opnieuw ben gaan solliciteren bij het OLVG. Doordat ik wat werkervaring op had kunnen doen, werd ik direct aangenomen en kon mijn avontuur beginnen.
De opleiding zelf duurt vier jaar
Je bent bezig met hbo verpleegkunde duaal, wat betekent dat je al werkend leert. Hoe ziet je opleiding eruit?
Het eerste half jaar van deze opleiding bestaat uit alleen maar theorie. Je gaat 6 maanden lang vrijwel fulltime naar school. In dat eerste half jaar is er een 10-weekse stage op een verpleegafdeling in het ziekenhuis. Hier ben je om de week vier dagen per week te vinden om te kijken of dit echt iets voor je is. Hier houd je je vooral bezig met ADL-zorg, maar doordat ik al wat ervaring had mocht ik al snel wat meer dingen doen. Tussendoor ga je ook nog naar school en word je eigenlijk gebombardeerd met informatie.
Vanaf het tweede jaar krijg je een contract in het ziekenhuis en ga je 32 uur per week werken. Verder heb je om de twee weken school. Dat blijft zo, tot het einde van de opleiding. De opleiding zelf duurt vier jaar.
Waarom heb je voor dit traject gekozen, in plaats van de voltijd opleiding?
Ik had een ‘normale’ baan en dus ook gewoon normale uitgaven waardoor de voltijd opleiding geen optie voor mij was. Ook ben ik iemand die heel snel dingen oppikt door dingen te zien en te doen, waardoor ik wist dat zo’n opleiding met veel praktijk iets voor mij was.
Als ik heel eerlijk ben, vind ik de opleiding heel erg pittig
Je bent alweer op de helft van de opleiding. Hoe bevalt het je tot nu toe?
Als ik heel eerlijk ben, vind ik de opleiding heel erg pittig. Niet zo zeer omdat het werken en leren zwaar is, maar ik ben een extreme perfectionist waardoor ik het zowel op school als op mijn werk heel erg goed wil doen.
Hierdoor heb ik de eerste twee jaar ontzettend veel van mezelf gevraagd en daar heb ik nu ook erg veel last van.
In principe houd je je de eerste twee jaar bezig met laagcomplexe patiënten(zorg), maar doordat ik het bizarre idee had om de opleiding versneld te doen, heb ik een voorsprong opgelopen waardoor ik me ook al bezig heb gehouden met midden-complexe zorg. Denk aan iets meer dan de basiskennis binnen het verpleegkundig vak. Ook ben ik heel snel aan de slag gegaan met verpleegtechnische handelingen (infuus prikken vind ik echt het leukste op aarde haha) en heb ik me daar goed in kunnen ontwikkelen.
Ik zie mezelf dan ook zeker teruggaan naar de interne geneeskunde zodra ik de studie afgerond heb
Je bent niet de enige die in de zorg werkt. Je zus is arts en volgt nu de specialisatie tot MDL-arts. Is dit een richting dat jouw ook trekt of wil je een hele andere richting op?
Mijn zus is altijd al mijn grote voorbeeld geweest en ik kijk ook enorm tegen haar op. Ik vind het zo leuk dat we samen casussen kunnen bespreken en ik ook daadwerkelijk snap wat ze vertelt, haha!
MDL vind ik een waanzinnig specialisme, ik werk nu op de MDL-chirurgie, maar vanwege mijn emetofobie (angst voor overgeven) weet ik niet of dit een specialisme is wat bij me past.
Ik heb een jaar lang stage mogen lopen op de afdeling interne geneeskunde en ik vond dit echt mijn allerleukste stageplek tot nu toe. Ik zie mezelf dan ook zeker teruggaan naar de interne geneeskunde zodra ik de studie afgerond heb.
Uiteindelijk zie ik mezelf wel eindigen op de SEH of de IC, of zelfs als PA op de interne geneeskunde. Grootse dromen, dat weet ik. Maar dromen mag altijd, denk ik dan maar!
Wat vond je zo leuk aan de interne geneeskunde?
Allereerst was het team waar ik in terecht kwam super leuk en gaven zij me allemaal het gevoel dat ik welkom was. Daarmee was de eerste spanning van een nieuwe afdeling al afgenomen.
De goede klik met de teamleider was ook heel prettig, al helemaal omdat je als student best wel tegen wat dingen aan kunt lopen en deze teamleidster stond heel erg open voor iedereen en ook echt voor de studenten waardoor dat een heel veilig gevoel gaf op de werkvloer.
Qua specialisme vind ik het gewoon mega interessant dat elke casus over iets compleet anders kan gaan. Denk aan hematologie, nierziekten, diabetes, endocrinologie, infectieziekten, bloedtransfusiegeneeskunde maar ook zeker acute interne geneeskunde (SEH en vanuit daar een acute opname).
Ik vind het fijn dat ik voor mijn gevoel de basiskennis daar zo heb weten te beheersen dat ik niet kan wachten om na mijn opleiding terug te gaan naar dezelfde afdeling om me nog meer te ontwikkelen met alle extra kennis die ik in de tussentijd heb opgedaan.
Waar heb je, naast de interne geneeskunde en nu MDL-chirurgie, allemaal stage gelopen?
Mijn eerste stage was 10 weken op de long/cardio afdeling. Hierna ging ik door naar de interne geneeskunde waar je datzelfde jaar na de zomervakantie doorgaat als tweedejaars. Daarna ging ik naar de geriatrie en ben ik nu als derdejaars beland op de MDL-chirurgie.
Ik hou van complexe zorg waar veel bij gepuzzeld moet worden door allerlei disciplines
En wat trekt je zo aan de acute zorg (SEH/IC)?
Ik weet al vanaf jongs af aan dat ik me snel kan ‘vervelen’. En dan bedoel ik niet dat ik me zou vervelen op een normale verpleegafdeling, maar ik weet wel dat ik altijd steeds meer uitdaging zoek in de dingen die ik doe.
Ik heb een bepaald beeld in mijn hoofd van hoe het werk op de SEH of op de IC in elkaar zit, maar dat weet ik natuurlijk pas echt als ik een keer een dagje heb mee kunnen lopen. Dat lijkt me dan ook echt fantastisch om te doen!
Ik hou van complexe zorg waar veel bij gepuzzeld moet worden door allerlei disciplines. Hoe complexer, hoe meer ik er van leer en des te beter ik mijn werk later kan doen.
Ik wil gewoon goede, veilige en vooral liefdevolle zorg bieden aan mijn patiënten later
Het is natuurlijk niet niks om van carrière te veranderen. Wat zou je anderen willen/ kunnen meegeven, die net als jij misschien ook de overstap willen maken naar de zorg?
Denk er eerst heel erg goed over na. Ik had dit al twee jaar lang in mijn hoofd, maar door de eerste afwijzing van het ziekenhuis zakte de moed me alweer in mijn schoenen.
Toch ben ik aan mezelf blijven werken als persoon en kwam ik keer op keer tot de conclusie dat dit toch echt is wat ik wil doen. Ik wist dat ik er financieel (zwaar) achteruit op zou gaan. Dat wist mijn vriend ook en die heeft mij toen het laatste zetje in de goede richting gegeven door te zeggen dat hij mij altijd zal steunen, zolang ik maar doe waar ik gelukkig van word.
Ik zal dit beroep nooit doen voor het geld. Zo’n persoon ben ik zelf gewoon niet. Ik wil gewoon goede, veilige en vooral liefdevolle zorg bieden aan mijn patiënten later. Welk bedrag daar ook tegenover staat.
