Melanie werkt als hbo-verpleegkundige op een high care opname afdeling voor volwassenen binnen de psychiatrie. Hoe kwam ze hier terecht? Hoe gaat ze om met mensen die een gevaar voor zichzelf of anderen vormen? En hoe ziet een werkdag er voor haar uit?
Je werkt als verpleegkundige in een GGZ-instelling voor acute psychiatrie. Waarom heb je ervoor gekozen om hier te gaan werken?
Tijdens mijn derde jaar van de opleiding heb ik mijn stage gelopen op de medium care, een open opname afdeling, binnen de instelling waar ik nu werk. Daar merkte ik dat ik dat ik energie haal uit het patiëntencontact, het écht contact maken met mensen. Continu kijken naar de onderliggende behoefte van iemand. Tijdens mijn stage werd tegen mij gezegd dat ik welkom was voor mijn afstudeeronderzoek als ik nog een plek zocht en zo ben ik na mijn vierdejaars stage in het ziekenhuis weer teruggegaan naar deze instelling voor mijn afstuderen. Ik heb mijn scriptie geschreven over het betrekken van naasten (familie, vrienden) tijdens de opname.
Er was vacatureruimte en zo ben ik tijdens het laatste half jaar van mijn opleiding al gaan werken als verzorgende binnen deze instelling. Na mijn afstuderen heb ik hier gesolliciteerd en ben ik als verpleegkundige aangenomen voor de high care afdeling, een gesloten afdeling. Ik heb gekozen voor deze instelling, omdat ik de afdelingen al kende door mijn stage en scriptie, wat mij als net afgestuurde verpleegkundige een prettig gevoel gaf.
Samen zoeken naar handvaten zodat men leert om te gaan met de klachten die passen bij het ziektebeeld en het leven weer leefbaar wordt, vind ik mooi
Je werkt op de acute psychiatrie met volwassenen. Wat trekt jou aan deze doelgroep en afdeling?
De enorme diversiteit binnen deze afdeling trekt mij aan. De leeftijd is erg breed, namelijk vanaf 18 jaar tot ongeveer 60 jaar, wat maakt dat elke dienst anders verloopt. Zoals ik al vertelde haal ik mijn energie uit het patiëntencontact. Iemand van 18 heeft vaak hele andere behoeften dan iemand van 40. Dit zorgt ervoor dat mijn dag heel divers is en ik continu aan het afstemmen ben. Veel mensen hebben nog een heel leven voor zich. Samen zoeken naar handvaten zodat men leert om te gaan met de klachten die passen bij het ziektebeeld en het leven weer leefbaar wordt, vind ik mooi.
Patiënten die in een crisissituatie verkeren kunnen hier worden opgenomen. Waar moet ik dan aan denken?
Op de afdeling worden patiënten met allerlei verschillende ziektebeelden opgenomen. Veel voorkomende ziektebeelden zijn depressie, manie, psychose en persoonlijkheidsstoornissen. Deze ziektebeelden gaan gepaard met allerlei verschillende klachten, zoals suïcidale gedachten, hallucinaties en/ of waanbeelden. Vaak zijn mensen al poliklinisch in behandeling. Dan wordt geprobeerd de crisis af te wenden door de ambulante hulpverlening te intensiveren, te denken valt aan extra contactmomenten met een behandelaar of extra medicatie. Pas als dat niet lukt, wordt iemand opgenomen. Dat kan een vrijwillige of gedwongen opname zijn.
Soms kunnen deze patiënten niet alleen een gevaar voor zichzelf zijn, maar ook een gevaar voor anderen en dus ook voor jullie als zorgverleners. Hoe ga je hier mee om?
Soms is het best spannend als je weet dat iemand een gevaar voor anderen kan vormen, maar door verschillende scholingen en trainingen heb ik een hoop tools geleerd om daar mee om te gaan.
Een belangrijk aspect is de-escalerend werken. En gelukkig heb ik altijd collega’s om me heen. Wij dragen altijd een pieper, waarbij er met één druk op de knop een alarm afgaat bij andere collega’s die dan naar de desbetreffende locatie komen rennen. Dit geeft een groot gevoel van veiligheid. Ook kunnen wij er vanuit veiligheid voor kiezen om gesprekken bijvoorbeeld met minimaal twee hulpverleners te voeren. Verder zijn we altijd aan het observeren en signaleren. Door tijdig te reageren op oplopende spanning, wordt gevaar voor ons als hulpverleners al snel afgewend. Bepaalde medicatie kan helpen om escalaties te voorkomen. In uiterste gevallen beschikt onze afdeling over twee afzonderingsruimtes, waarbij iemand tijdelijk afgezonderd kan worden van de groep. Dit gebeurt altijd in overleg met de behandelend arts en psychiater en de duur van de afzondering dient zo kort mogelijk te zijn.
Bij een verpleegafdeling in het ziekenhuis hebben veel mensen of zorgverleners (in spe) wel een beeld van de handelingen. Maar hoe ziet een werkdag er voor jou uit?
Ik werk dag-, avond- en nachtdiensten. Alle diensten zijn heel verschillend. Er is opnameplek voor dertien patiënten. Tijdens een dag- en avonddienst verdelen we de patiënten over de verpleegkundigen. Iedere verpleegkundige is dan aanspreekpunt voor gemiddeld vier patiënten.
Ik begin mijn dienst met de overdracht en daarna vaak met het opzoeken van ‘mijn’ patiënten, zodat zij weten dat ik hun aanspreekpunt ben en zodat ik weet hoe zij er op dat moment bij zitten. Vaak spreek ik dan ook af of zij het fijn vinden dat ik hen gedurende de dag bijvoorbeeld nog even opzoek voor een gesprekje.
Tijdens een dagdienst zijn er ook veel gesprekken met patiënten en artsen of psychiaters. Hierbij is meestal een verpleegkundige aanwezig, om aan te kunnen vullen hoe de opname vanuit verpleegkundig perspectief verloopt. Ook zijn er regelmatig gesprekjes tussen de patiënt en verpleegkundige. Als verpleegkundige heb ik een ondersteunende rol om te zorgen dat iemand weer grip krijgt op zijn of haar leven. Ik help iemand bijvoorbeeld met het structureren van zijn of haar gedachten of biedt een luisterend oor als iemand er even helemaal doorheen zit.
Daarnaast ben ik verantwoordelijk voor het delen van medicatie. Ik ben beschikbaar om afleiding te bieden, door bijvoorbeeld samen te gaan wandelen of een spelletje te spelen. Ook regel ik dingen voor nieuwe opnames, ontslag en overplaatsingen naar bijvoorbeeld begeleid/ beschermd wonen of langdurige zorg. In de psychiatrie zijn er relatief weinig verpleegtechnische handelingen. Handelingen die ik regelmatig uitvoer zijn medicatie delen, injecteren en wondzorg. En soms bladderen, katheteriseren of hechtingen verwijderen.
In de nachtdienst slapen de meeste patiënten. Soms zijn patiënten angstig of verdrietig en dan ben ik beschikbaar voor een praatje of een kopje thee. Verder doe ik tijdens een nachtdienst wat administratieve taken en zet ik de medicatie uit voor de volgende dag. Ook kan het zijn dat er nieuwe opnames komen tijdens de nachtdienst. In zo’n geval doe je alleen het hoognodige voor een opname en schuift de rest door naar de volgende dag.
We zorgen ervoor dat een crisis weer stabiliseert
Voor elke patiënt is de behandeling anders, maar wat voor onderdelen kunnen terugkomen in het behandeltraject?
Een patiënt is vaak in behandeling bij een ambulant team. Daar worden verschillende therapieën geboden, zoals traumabehandeling en psycho-educatie. De ambulant behandelaar blijft betrokken tijdens opname en als het even kan gaat deze behandeling ook door, soms in aangepaste vorm. Tijdens een opname verkeerd iemand in crisis. We zorgen ervoor dat een crisis weer stabiliseert door het bieden van structuur en vaak door medicatie te starten, op te hogen of te switchen van medicatie.
Daarnaast bieden we activiteitentherapie, muziektherapie, creatieve therapie en psycho-motorische therapie. Een belangrijk verschil met het ziekenhuis is dat mensen vaak langer zijn opgenomen en mensen lichamelijk vaak gezond zijn. Er wordt van de patiënten verwacht dat ze helpen met huishoudelijke taken, zoals tafeldekken en afruimen en de vaatwasser in- en uitruimen en patiënten dienen zelf hun kamer opgeruimd te houden en hun bed te verschonen, indien nodig met hulp van ons.
Als iemand opgenomen wordt op de gesloten afdeling is het doel crisis stabiliseren en handvaten meegeven om een nieuwe crisis te voorkomen
Ook is de behandelduur voor iedereen anders. Hoe lang zijn patiënten gemiddeld opgenomen?
Het is lastig om een gemiddelde opnameduur te geven, omdat dit per ziektebeeld en per individu erg verschilt. Sommige opnames duren een week of twee, andere eerder een maand of twee. Het streven is maximaal zes weken, maar hoe korter hoe beter. Thuis, met ambulante hulp, is een betere plek om te herstellen. Als iemand opgenomen wordt op de gesloten afdeling is het doel crisis stabiliseren en handvaten meegeven om een nieuwe crisis te voorkomen. Meestal gaat iemand van de high care afdeling naar de medium care afdeling voordat iemand met ontslag gaat. De medium care afdeling is een afdeling waar meer beroep wordt gedaan op de zelfstandigheid, er is daar één verpleegkundige beschikbaar voor acht patiënten.
