Nadat Aurelia haar opleiding, de master arts-klinisch onderzoeker, had afgerond heeft ze 2,5 jaar promotieonderzoek gedaan. Hierna is ze begonnen als ANIOS bij de chirurgie. Al na 7 maanden werd ze gevraagd om deel te nemen aan de sollicitatieronde voor de specialisatie tot chirurg. Sinds 1 juli is ze AIOS chirurgie.
Begin juli ben je begonnen met de zes jaar durende specialisatie chirurgie. Wat trekt jou zo aan de chirurgie?
De chirurgie is een mooi en praktisch vak waarin je als arts denk ik de meeste creativiteit in kwijt kunt als je het vergelijkt met andere specialismen binnen het ziekenhuis. Je ziet bijna altijd wel direct resultaat van je behandeling. Vaak trekken specialismen ook bepaalde karakters aan en ik voelde me tussen deze types tijdens mijn coschappen al het meeste op mijn gemak, wat voor werkgeluk uiteraard ook erg belangrijk is.
De plekken om te specialiseren zijn schaars. Hoe ging dit bij jou?
Ik heb na mijn basisopleiding (A-KO in Maastricht) ongeveer 2,5 jaar fulltime promotieonderzoek gedaan. Hierna ben ik de kliniek ingegaan en gestart met mijn eerste ANIOS baan bij de chirurgie in het Maastricht UMC+. Ik had door mijn onderzoek en klinische stage her en der al wel wat connecties in de regio, maar moest natuurlijk nog wel gewoon bewijzen dat ik het überhaupt in me had om te dokteren bij de chirurgie. Bovendien moest ik eigenlijk ook nog wel mijn proefschrift afmaken en dat vond ik persoonlijk wel erg lastig naast een ANIOS baan. Na 7 maanden werd ik gevraagd om deel te nemen aan de aankomende sollicitatieronde en ben ik ook aangenomen bij deze eerste poging.
De specialisatie bestaat uit grofweg 4 jaar algemene chirurgie en daarna 2 jaar differentiatie binnen stromingen naar keuze
Het is een lange, brede specialisatie waarna je veel kanten op kan. Hoe is de specialisatie ingedeeld?
De specialisatie bestaat uit grofweg 4 jaar algemene chirurgie en daarna 2 jaar differentiatie binnen stromingen naar keuze. School en werk is natuurlijk voor ons eigenlijk dezelfde plek, want het leren vindt plaats op de werkplek. Als opleidingsassisistent ben je overigens ook verplicht deel te nemen aan een set basiscursussen die verspreid over de jaren plaatsvinden, vaak buiten de werkplek. Afhankelijk van waar je interesse naar uit gaat, kan je ook nog niet verplichte cursussen doen om bijvoorbeeld je profiel sterker te maken.
Ik ben chirurgie gaan doen vanwege de gastroenterologie en oncologie, maar heb onderweg ontdekt dat vaatchirurgie en traumachirurgie bijvoorbeeld ook echt heel gaaf zijn
Na het afronden van de algemene chirurgie, kan je je verder specialiseren. Heb jij al een idee welk specialisme dit wordt?
Ik krijg deze vraag natuurlijk vaak, maar om eerlijk te zijn weet ik dat echt nog niet. Ik ben chirurgie gaan doen vanwege de gastroenterologie en oncologie, maar heb onderweg ontdekt dat vaatchirurgie en traumachirurgie bijvoorbeeld ook echt heel gaaf zijn. Ik ga me denk ik, net als tijdens de co-schappen, laten verrassen door de charmes van alle vakgebieden.
De chirurgie is zeker niet voor iedereen weggelegd. Zo komen er complexe en heftige casussen voorbij en kunnen sommige operaties kunnen uren duren. Wat is jou, tot nu toe, het meest bijgebleven?
In een van mijn eerste weken als ANIOS chirurgie werd ik ingewerkt op de SEH door een collega. Daar moest ik de constante stroom aan patiënten navigeren, maar tegelijkertijd ook ervaring opdoen met traumaopvang. Het was ongelofelijk druk en tot overmaat van ramp ging het traumasein ook meermaals af. Die week heb ik zeker 5 mensen zien overlijden, waarvan 4 op een dag. Eén van deze patiënten heb ik nog gereanimeerd in de CT-scanner, wat niet heeft mogen baten. Toen ik klaar was die dag voelde ik me echt totaal verslagen en dacht ik: ‘Als dit altijd zo gaat zijn, weet ik niet of ik dat vol ga houden’. Al snel bleek wel dat mijn ervaring echt uitzonderlijk was, gelukkig.
Afhankelijk van de complexiteit, of mijn eigen ervaring natuurlijk, opereer ik met meer of minder sturing
Je werkt nu als arts in opleiding tot specialist (AIOS). Hoe ziet een gemiddelde dag er voor jou uit?
Dat is een beetje afhankelijk van wat mijn taken zijn die dag. Ik sta als AIOS niet meer zo vaak doordeweeks op de SEH of afdeling, maar heb vaak OK of ben consulent.
Als consulent ben je de hele dag voor het hele ziekenhuis bereikbaar voor vragen over een bepaald aandachtsgebied (traumatologie bijvoorbeeld) en loop je visite bij patiënten die op buitenbedden liggen.
Als je opereert, dan breng je het grootste gedeelte van je dag door op het OK complex. Onze dagen beginnen bij de ochtendoverdracht om 07.40 uur en eindigen meestal zo’n twee uur na onze middagoverdracht (dus rond een uur of 18.00). Momenteel heb ik traumastage, dus als ik opereer, dan is dat vrijwel altijd bij mensen die iets gebroken hebben. Ik ben echt een kersverse AIOS, dus ik opereer nog niet volledig zelfstandig, maar bijna altijd onder supervisie. Afhankelijk van de complexiteit, of mijn eigen ervaring natuurlijk, opereer ik met meer of minder sturing.
Toen ik wist dat ik chirurg wilde worden heb ik alles op alles gezet om dat te verwezenlijken en iedere onzekerheid uit de weg te ruimen
Het artsenberoep an sich staat er om bekend dat het pittige werkweken met een hoge werkdruk (kunnen) zijn. Hoe behoud jij een goede werk-privé balans?
Nou als ik eerlijk ben, heb ik daar best veel moeite mee gehad en dat heb ik ook nog steeds. Het is een proces. Toen ik wist dat ik chirurg wilde worden heb ik alles op alles gezet om dat te verwezenlijken en iedere onzekerheid uit de weg te ruimen. Recht op m’n doel af, dat past ook bij mij als persoon. Daar hebben best wat dingen/ mensen onder te lijden gehad. Dat zag ik pas nadat ik was aangenomen en tijd had om weer eens om me heen te kijken. Toen realiseerde ik me dat mijn leven best klein was geworden voor iemand van mijn leeftijd. Ook had ik al twee relaties verloren aan mijn toewijding aan de chirurgie en begon ik zelfs na 1,5 jaar werken al aan mijn lichaam te merken dat zoveel werken je niet per se gezonder maakt.
Ik ben pas recent tot deze inzichten gekomen en heb dus ook duurzame inzetbaarheid, vitaliteit en werk-privébalans onderdeel gemaakt van mijn opleidingsplan. Ik heb nu al kleine verbeteringen doorgevoerd waar ik de impact al van merk (bijvoorbeeld meer in beweging zijn) en ga binnenkort beginnen met parttime werken. Enerzijds ook om mijn proefschrift af te maken, maar ook om aan die balans te werken. Ik wil dit vak nog lang kunnen uitoefenen met plezier en ik voorzie dat ik dat op deze manier veel beter zal kunnen.
