Een jaar geleden deelde Roy zijn verhaal. Hij was toen werkzaam als kinderverpleegkundige. Sinds een halfjaar heeft hij een andere functie, namelijk jeugdverpleegkundige!
Roy deelde al eerder zijn verhaal. Hij vertelde toen onder andere waarom hij voor voor het werken met kinderen had gekozen, het verschil in zorg tussen kinderen en volwassen en wat hij zoal tegenkwam in zijn werk. Je kan het vorige verhaal van Roy hier lezen!
Een jaar geleden sprak ik je over je werkzaamheden en weg naar kinderverpleegkundige. Inmiddels ben je werkzaam als jeugdverpleegkundige bij de GGD. Van waar deze switch?
Ik heb vijf jaar lang als kinderverpleegkundige gewerkt in het Wilhelmina Kinderziekenhuis (onderdeel van het UMC Utrecht) en ben nu ruim een halfjaar werkzaam als jeugdverpleegkundige bij de GGD regio Utrecht.
De switch van het zieke kind (behandelend) naar het gezonde kind (preventief), heb ik gemaakt omdat de zorg zo mooi breed kan zijn en er voldoende mooie en toffe banen te vinden zijn. Mijn werk nu sluit beter aan op mijn gezinsleven, merk ik door de regelmaat die het met zich meebrengt. De werkzaamheden zelf zijn anders, maar in de basis waar ik vind dat het verschil gemaakt kan worden is communicatie en afstemmen. In het ziekenhuis is/ was dat net zo belangrijk als nu bij de GGD. Iedereen kan leren hoe je een infuus of sonde plaatst, maar letten op gevoel, angst, dingen uitleggen, voorlichten en afstemmen is echt cruciaal als verpleegkundige. Welk type verpleegkundige je ook bent.
Wat houdt je werk als jeugdverpleegkundige in?
Een jeugdverpleegkundige houdt zich onder andere bezig met preventieve gezondheidszorg en met de gezondheid en ontwikkeling van kinderen van 0 tot en met 18 jaar. Dat doe ik samen met de jeugdarts. Er zijn twee richtingen, namelijk kinderen van 0 tot 4 jaar en van 4 tot 18 jaar oud.
Bij 0 tot 4 jaar moet je denken aan de lichamelijke-, psychische-, en cognitieve ontwikkeling van de kinderen en bij kinderen van 4 tot 18 jaar richt je je meer op de psychosociale ontwikkeling, maar ook de ontwikkeling in relatie tot zijn/ haar sociale omgeving is belangrijk.
Menig ouder is verschillend in hun opvoeding en om dan daarop aan te mogen sluiten om zo hun kind de best mogelijke ontwikkeling door te laten maken is prachtig en uitdagend
Hoe ziet een werkdag er voor jou uit?
Ik ben momenteel voornamelijk werkzaam op het consultatiebureau, oftewel kinderen van 0-4 jaar met hun ouders. Er zijn 3 locaties in team Zeist waar ik alledrie werkzaam ben. De gemeente heeft een diverse gemeenschap met daarin uitdagingen waarin ik mij mag bezighouden, maar ook tof om als jeugdverpleegkundige met ouders mee mag denken in hun opvoeding om zo een goede ontwikkeling te monitoren. Mijn agenda is, los van vaste spreekuren die ik werk, vrij flexibel.
Ik start de dag vaak met een spreekuur en in de middag heb ik ruimte voor (prenatale) huisbezoeken. Dan ga ik bij (aanstaande) ouders langs. Vaak als hun kindje ongeveer twee weken oud is.
Een spreekuur bestaat vaak uit ongeveer 10 kinderen en hun ouders zien en kijken hoe het met ze gaat en of alles in balans is en of hun kind mooi ontwikkelt, maar ik zet ook de vaccinaties vanuit het Rijksvaccinatieprogramma (RVP). Een kindje en hun ouders zien moet vaak in ongeveer 20 minuten gebeuren. Je doet onder andere het Van Wiechenonderzoek, maar kijkt ook of ze lichamelijk in orde zijn en goed groeien, maar ook mag ik vragen van ouders beantwoorden en meedenken met hun visie met betrekking tot voeding, slaap, gevoel, eigenlijk alles wat met het ouderschap komt kijken. Het is mooi werk, want ouderschap is niet iets waarvoor je naar school toegaat, dus menig ouder is verschillend in hun opvoeding en om dan daarop aan te mogen sluiten om zo hun kind de best mogelijke ontwikkeling door te laten maken is prachtig en uitdagend.
Als het spreekuur voorbij is kan ik in de middag op huisbezoek. Dan ga ik langs bij ouders als hun kindje twee weken is. Dan beantwoord ik vragen, licht ik het consultatiebureau toe, kijk ik ook het kindje lichamelijk na, maar heb ook de welbekende weegzak (urnster) mee om hun kindje te wegen. Aan de hand van alle gegevens die ik dan heb, kan ik ouders nog adviseren, maar belangrijker nog; ik mag ze vrij vaak complimenteren, want heel vaak doen ze het geweldig goed.
En op de momenten dat er iets anders zou moeten, is het de kunst om dat op een afstemmende manier met ouders te bespreken. Denk aan extra voedingsmomenten als het kindje niet voldoende is gegroeid of een advies in houding geven als het kindje vaak op dezelfde kant slaapt (om afplatting van het hoofdje te voorkomen).
Aangezien mijn agenda flexibel is, kan ik ook de middag plannen met overleggen binnen of buiten de GGD of juist taken oppakken waar wij als jeugdverpleegkundigen in mee mogen denken. Dan kan je denken aan ouders terugbellen omtrent vragen die ze hebben.
Het mooie is dat ik beide kanten ken
Wat zijn de grootste overeenkomsten en verschillen tussen het werk als kinderverleegkundige en jeugdverpleegkundige?
In het kinderziekenhuis komen ouders met kinderen die bijvoorbeeld al opgemerkt zijn door het consultatiebureau waarmee ze mogelijk in het ziekenhuis geholpen kunnen worden. Denk aan heupdysplasie, maar ook kindjes die te vroeg geboren zijn. Hen zag ik in het ziekenhuis toen ik werkt als kinderverpleegkundige en nu dan als ze ontslagen worden weer als jeugdverpleegkundige. Het mooie is dat ik beide kanten ken, dus ouders ook kan monitoren in bijvoorbeeld hun ziekenhuistraject.
Qua overeenkomsten zie ik voornamelijk dat ouders met hun ‘alles’, namelijk hun kind, bij je komen voor informatie. Ongeacht ziekte of preventief. Ongeacht kleine of grote zorgen. Hoe je dan ouders bij mag staan is essentieel in je band met de ‘zorgvrager’. Het is belangrijk om je dat altijd te realiseren. Ook het afstemmen met het kind om zo onderzoekjes uit te voeren of bepaalde handelingen minder spannend te maken zijn cruciaal.
Zo denk ik dat we nog mooie stappen mogen maken als het gaat om zorgzaam vaccineren en het voorlichten daarvan. Mijn achtergrond als kinderverpleegkundige die zich bezig hield met de PAR, pijn en angst reductie, sluit daar perfect op aan en ik zou mij daar echt voor willen inzetten binnen de GGD. Ik denk zelf dat iets zoals ‘zorgzaam/ kindvriendelijk vaccineren’ ook een bevorderende factor kan hebben omtrent vaccinaties überhaupt willen halen. De informatie moet goed zijn, maar de aanpak ook. Ik heb momenteel meer kinderen die vaker met een glimlach dan een traan het consultatiebureau verlaten na een vaccinatie. Het is dus zeker mogelijk en haalbaar (en het is zelfs tijdsbesparend en minder inspannend).
