Anita werkte na haar opleiding tot verpleegkundige in het ziekenhuis, totdat er een patiënt werd opgehaald door de ambulance en ze in gesprek raakte met de ambulancemedewerker. Hierna heeft ze een open sollicitatie gestuurd, een dienst meegereden en wist ze het zeker: “Weg uit het ziekenhuis en de uitdaging aangaan binnen de Ambulancedienst van Rotterdam Rijnmond”.
Hoe zag jouw weg naar midden complex ambulance verpleegkundige eruit?
Toen ik 16 was, ben ik begonnen aan het Zadkine met mijn opleiding tot verpleegkundige nadat ik mijn mavo diploma had behaald. Tijdens deze vier jaar durende BOL-opleiding heb ik verschillende stages gelopen.
Zo begon ik mijn eerste leerjaar in een verpleeghuis op een PG-afdeling. In mijn tweede leerjaar liep ik stage in de thuiszorg en gedeeltelijk in een hospice. In mijn derde leerjaar heb ik stage gelopen in het Sophia Kinderziekenhuis en in mijn vierde leerjaar liep ik stage in het Maasstad ziekenhuis.
Door deze verschillende en uiteenlopende stages had ik een goed beeld van de verschillende mogelijkheden die ik had als ik afgestudeerd zou zijn als verpleegkundige.
Maar helaas, na mijn opleiding was het erg moeilijk om ergens aangenomen te worden, wat nu haast niet meer voor te stellen is.
Ik heb in de driekwart jaar tijd, na mijn diplomering, zo’n 35 sollicitatiegesprekken gehad en werd nergens aangenomen als beginnend verpleegkundige. Ik miste ervaring, die ik juist graag had willen opdoen…
Gelukkig kon ik deze periode wel werken als flex-medewerker binnen het Maasstad ziekenhuis, waar ik was aangenomen op basis van een 0-uren contract.
Uiteindelijk vond ik mijn plekje binnen de afdeling orthopedie/ gynaecologie en chirurgie binnen het Ikazia ziekenhuis. Hier heb ik uiteindelijk zo’n zes jaar gewerkt met veel plezier en heb ik me verder kunnen specialiseren binnen de orthopedie.
Tot eind 2020, er kwam een ambulance bij ons op de afdeling om een patiënt op te halen, ik raakte aan de praat met deze collega, die nu toevallig mijn directe collega is, en zo werd mij verteld over de opstart van de midden complex ambulance. Ook vertelde deze collega dat je voor deze functie geen gespecialiseerd verpleegkundige hoefde te zijn. Wel was het van belang dat je minimaal twee jaar klinische ervaring had en die had ik inmiddels wel opgedaan.
Zo heb ik direct na deze ontmoeting een open sollicitatie gestuurd en mocht ik december 2020 een dienst mee rijden om te kijken of ik het beroep ook echt leuk vond. Na deze dienst was ik verkocht en wist ik het zeker, weg uit het ziekenhuis en de uitdaging aangaan binnen de Ambulancedienst van Rotterdam Rijnmond.
Uiteindelijk ben ik aangenomen en mocht ik 1 april 2021 starten met de opleiding tot MC Ambulance verpleegkundige aan de Academie voor Ambulancezorg in Harderwijk.
De opleiding duurde drie maanden en tijdens deze drie maanden had ik een contract van 32 uur per week. Dit was werken en twee dagen opleiding in de week, verdeeld over acht lesblokken.
Ik ben dus in totaal acht keer naar Harderwijk geweest en heb uiteindelijk na goedkeuring van de praktijk eind assesment mogen doen die ik met een voldoende heb afgesloten, waarna ik mijzelf Midden Complex Ambulance Verpleegkundige mocht noemen, een hele mond vol, maar ik ben er onwijs trots op!
Ik merkte dat ik de een-op-een zorg met mijn patiënten erg belangrijk vond
Naast de ambulance, heb je ook nog andere afdelingen waar je te maken krijgt met acute zorg, zoals de SEH en de IC. Waarom heb jij toch voor de ambulance gekozen?
Je hebt inderdaad meerdere afdelingen met acute zorg, maar dat was niet hetgeen wat ik zocht in mijn werkzaamheden als verpleegkundige.
Ik hoefde niet per se acute zorg te verlenen. Ik merkte dat ik de een-op-een zorg met mijn patiënten erg belangrijk vond en dat daar steeds minder tijd voor kwam in het ziekenhuis door de hoge werkdruk en alle bijkomende taken die je hebt als verpleegkundige op een verpleegafdeling.
Gezien mijn privé situatie was een lang durende opleiding niet mogelijk op dat moment. De optie om de opleiding voor de MC in te gaan kwam op het juiste moment, een opleiding van drie maanden met nog, uiteindelijk, genoeg doorgroeimogelijkheden.
Nu ik bijna vier jaar werk als MC ambulance verpleegkundige en het werk van alle kanten heb mogen bekijken, een aantal diensten heb mogen meedraaien op de HC, weet ik nu helemaal zeker dat ik op mijn plek zit.
Wat betreft onze patiëntenzorg en onze ritten, zijn dit altijd patiënten die gezien zijn door een arts
Er zijn verschillende soorten ambulancevervoer, zoals spoedritten en gepland vervoer. Welk vervoer doe jij?
Er zijn binnen de ambulancezorg een hoop verschillende lagen die te onderscheiden zijn aan de nummers die op de ambulance staan. Zo rijdt een ambulance altijd met een regio nummer en er zijn in Nederland 25 Regionale Ambulance Voorzieningen (RAV’s), zo rijden we in Rotterdam met nummer 17.
Dan kan je op een ambulance bijvoorbeeld zien staat 17-101, dit is een spoed, hoog complex, ambulance uit Rotterdam Rijnmond. 17-201 is een midden complex ambulance, mijn werk, dat is gepland vervoer.
Dan heb je de ‘300 serie’ dit kan een Rapid Responder zijn, dit is een solistisch verpleegkundige van de hoog complex collega’s, die bevoegd zijn om met OGS te rijden. Zij kunnen geen patiënten vervoeren, dat wordt dan indien nodig over gedragen aan de HC of MC collega’s. Daarbij bestaat de ‘300 serie’ ook uit de MICU/ PICU/ NICU, dit zijn de intensive care ambulances, ingericht voor volwassen/ kinderen of baby’s.
Dan heb je de ‘400 serie’ dit betreft de LC, dus de laag complex ambulances. Zij vervoeren patiënten die liggend vervoer nodig hebben, ongeveer hetzelfde als de MC, maar zij hebben geen monitor in de auto, dus zij mogen geen cardiologisch bewaakte ritten doen. En zij hebben geen mogelijkheden tot het geven van een infuus of intraveneuze medicatie.
Als laatste, om het voor de ‘ambulances’ even af te sluiten hebben we ook nog een ‘500 serie’ en dat betreft de ambulance voor de rijopleiding.
Uiteraard bestaan er nog meer series; de auto’s van de huisartsenposten, de officier van dienst, het MMT en de piket auto’s.
Wat betreft onze patiëntenzorg en onze ritten, zijn dit altijd patiënten die gezien zijn door een arts. Of wij geschikt zijn voor de rit wordt altijd bekeken door de meldkamer. Dit heeft te maken met dat wij minder ver zijn opgeleid dan de collega’s van de hoog complex collega’s.
En waar brengen we onze patiënten dan? Dat ligt er maar net aan, waar ze naartoe moeten. Heel flauw antwoord natuurlijk, maar in tegenstelling tot de HC, is het breng adres voor ons altijd bekend. Wij kunnen patiënten naar huis brengen, een polikliniek, een afdeling in een ziekenhuis, een verpleeghuis, een GGZ-instelling, een hospice, noem het maar op! We komen dus op onwijs veel verschillende plekken door het hele land!
Het leukste aan mijn werk vind ik toch wel dat we nooit van tevoren weten wat onze dag ons gaat brengen
Hoe ziet een werkdag er voor jou uit?
Mijn werkdag kan op verschillende tijden beginnen, zo hebben we dagdiensten, avonddiensten en nachtdiensten. De diensten duren altijd acht uur, met uitzondering van ‘uitloop rit’.
Zelf ben ik altijd een half uur voor het begin van de dienst aanwezig op de ambulancepost in Barendrecht, zodat ik de tijd heb om mij om te kleden en de ambulance te controleren. We controleren of alles nog voldoende op voorraad is en of we gereed zijn voor het ophalen van een patiënt.
Vervolgens melden mijn collega chauffeur en ik ons in bij de meldkamer via mijn iPad en geven we via de portofoon een seintje naar de meldkamer om te laten weten dat we klaar zijn voor de dienst.
Dan is het heel wisselend; de ene keer hebben we direct een rit en de andere keer kan het ook zijn dat we een uur moeten wachten. Wanneer we een rit krijgen gaan we hiernaartoe, zonder spoed, want de MC ambulances rijden nooit met spoed.
We werken in de regio Rotterdam Rijnmond en dat is best een groot gebied, dus soms zijn we 5 minuten onderweg, terwijl dit de andere keer 45 minuten kan zijn.
Het leukste aan mijn werk vind ik toch wel dat we nooit van tevoren weten wat onze dag ons gaat brengen. De eerste rit kan een poliklinische rit zijn, dus iemand van- of naar een polikliniek brengen. De volgende rit kan een huisartsen rit zijn; een rit die is aangevraagd door een huisarts, verpleeghuisarts of een ander soort arts, hierbij kan je denken aan een patiënt met een mogelijk gebroken heup of arm. De rit daarna kan een GGZ rit zijn, dit is een rit vanuit de psychiatrie. En de rit daarna kan weer een Interklinische rit zijn, een rit van het ene ziekenhuis naar het andere ziekenhuis. En dan heb je nog mijn minst favoriete rit en dat is een ‘buiten’ rit, dit kunnen ritten naar bijvoorbeeld Groningen zijn. Echter blijf ik liever in mijn eigen regio, maar ook deze ritten horen erbij!
We werken acht uur en dat houdt dus in dat we geen pauze hebben, zoals ze dat wel in het ziekenhuis hebben, waar de diensten vaak 8,5 uur duren. Maar aangezien wij vaak genoeg tijd tussen de ritten door hebben, hebben we ook genoeg tijd om op weg naar de volgende patiënt even snel wat te eten!
Wanneer we tegen het einde van onze diensttijd zitten, kan het zijn dat we nog met een rit bezig zijn of nog een rit krijgen. Hierdoor kunnen we in het overwerk komen door “uitloop rit”, dit gebeurt gelukkig niet dagelijks, maar ik heb een keer gehad dat ik 2,5 uur overwerk had door drukte op een SEH, waar ze dus niet eerder een bed hadden voor onze patiënt.
Aan het einde van de dienst melden we ons af via de iPad en gaan we omkleden en naar huis!
Tijdens mijn dienst ben ik sinds eind augustus 2023 ook nog bezig met mijn Instagram account. Dit zal nooit mijn patiëntenzorg in de weg staan, maar tussen de ritten door ben ik hier wel druk mee bezig. Ik probeer mijn volgers mee te nemen tijdens mijn dienst door te vermelden wat voor soort ritten we doen, hier komen vaak een hoop vragen van waardoor ik iedere keer weer nieuwe content kan plaatsen op mijn account.
En het leukste van alles? Ik krijg steeds meer berichten van verpleegkundigen die geïnteresseerd zijn in mijn functie, hoe leuk is dat!
In het begin vond ik de verantwoordelijkheid best spannend
Als ambulanceverpleegkundige heb je zelf de verantwoordelijkheid over de zorg voor de patiënt. Je werkt niet op een afdeling waar je zo nodig snel een collega om hulp kan vragen. Vond/ vind je dit spannend?
Ik heb zeker een hoop verantwoordelijkheid en je hebt inderdaad niet even een arts die je kan raadplegen, zoals in het ziekenhuis. Maar, wij hebben altijd een MMA (Medisch Manager Ambulancezorg), dit is een verpleegkundig specialist of een arts, die we dag en nacht kunnen bellen voor advies.
Daarbij heb ik een collega chauffeur die is opgeleid om mij te assisteren. Ongeacht de vooropleiding van deze chauffeur, zijn ze na de opleiding genoeg opgeleid voor deze assisterende rol, wat het overleggen heel fijn maakt.
Je overlegt altijd samen over de casus voordat je naar de patiënt toe rijdt op basis van de melding die we krijgen van de meldkamer. Dit is moment één om te beslissen of deze melding iets is voor de MC. Op het moment dat je binnenstapt bij de patiënt heb je moment twee om samen te overleggen of deze melding iets is voor de MC, hiermee bedoel ik te zeggen, dat we de patiënt bekijken hoe hij/zij erbij zit. Als iemand opgewekt aanwezig is en je zelf begroet is het een ander verhaal dan wanneer iemand op bed ligt en bijna niet meer reageert.
Vervolgens brengen we de patiënt in kaart door het doen van de controles en het meten van de vitale functies indien nodig in die betreffende casuïstiek. Ook dat is een moment om eventueel op te schalen naar de HC.
Als dit allemaal in orde blijkt te zijn, gaan we de patiënt vervoeren, onderweg zou er theoretisch gezien altijd van alles kunnen gebeuren. Je zorgt uiteraard dat je dit van tevoren uitsluit, maar mocht er onverhoopt toch iets gebeuren, dan kan je een zogenaamde ‘rendez-vous’ afspreken. Dit houdt in dat je dan onderweg een plek afspreekt met de collega’s van de HC, die dan zo nodig jou kunnen bijstaan, of je patiënt kunnen overnemen.
In het begin vond ik de verantwoordelijkheid best spannend, maar wanneer je bij ons solliciteert is het van belang dat je minimaal twee jaar klinische ervaring, binnen het ziekenhuis, hebt. Hierdoor heb je een goede voorsprong op de casussen die je kan verwachten binnen ons werk. Daarbij word je binnen de drie maanden opleiding intensief begeleid en train je tijdens de opleiding op de academie voor Ambulancezorg. Je leert welke hulpmiddelen je kan inzetten op welk moment.
En wat ook belangrijk is, is dat de meldingen voor de MC worden beoordeeld door een verpleegkundig specialist of arts op de meldkamer, waardoor de meldingen altijd vallen binnen onze protocollen.
Je hebt inmiddels veel gezien en ervaren, zowel in je huidige functie als eerdere functie. Heb je nog ambities?
Of ik nog ambities heb? Jazeker! Ik zou in de toekomst heel graag de combinatie functie willen als MC Ambulance verpleegkundige en HC ambulance chauffeur. Maar, dit houdt in dat ik een C rijbewijs moet gaan halen en een opleiding moet gaan doen van negen maanden. Dit past momenteel privé niet in mijn leven, omdat ik op privégebied ook nog genoeg ambities heb!
Verder wil ik heel graag mijn Instagram account verder laten groeien door nog meer bekendheid te creëren binnen de MC Ambulancezorg. Dit wil ik doen door nog meer samenwerkingen aan te gaan met collega’s vanuit het vak, zodat we door heel Nederland deze bekendheid creëren.
Je merkt nu nog steeds dat er veel mensen zijn die het fenomeen ‘ambulance’ wel kennen, maar als je vertelt dat er meerdere ‘soorten’ ambulances zijn, dan zie je mensen nog steeds verbaasd kijken. En niet alleen online, maar ook nog steeds in de praktijk, wanneer je bijvoorbeeld uitlegt dat wij niet met optische- en geluidssignalen mogen rijden.
