Ruim een anderhalf jaar geleden deelde Amber middels een gastblog haar verhaal. Tijdens haar studie verpleegkunde had Amber één doel voor ogen: werken in het ziekenhuis. Helaas kreeg ze, onder andere door haar faalangst, een burn-out. Ze besloot zich in te zetten voor andere zorgprofessionals die overbelasting of een burn-out ervaarden. Na voor zichzelf te hebben gewerkt, heeft ze sinds een aantal maanden een nieuwe, en geen alledaagse, baan als verpleegkundige!
Amber deelde al eerder haar verhaal. Ze vertelde toen over onder andere over haar faalangst, studie tot verpleegkundige en haar burn-out. Je kan het vorige verhaal van Amber hier lezen!
Na voor jezelf gewerkt te hebben en andere zorgprofessionals te hebben geholpen, ben je nu weer aan de slag als verpleegkundige. Hoe is dat?
Ik had inderdaad de intentie om het vak verpleegkunde achter me te laten. Echter kwam ik een bijzondere vacature tegen die mijn ‘helpershart’ enorm aansprak. De doorslag om te solliciteren lag volledig bij de kans om een bijzondere bijdrage te kunnen leveren aan een groep die afhankelijk is van onze hulp.
Dat je als verpleegkundige in het ziekenhuis en bijvoorbeeld een verpleeghuis kan werken, is bekend. Maar jij bent nu werkzaam in een heel ander vakgebied! Je bent namelijk verpleegkundige in een opvanglocatie van Oekraïnse vluchtelingen. Hoe kwam je bij deze functie terecht?
Ik stuitte toevallig op de vacature en was positief verrast door de functieomschrijving en concrete waarde die je toe ging voegen. Het voelde als het juiste om te reageren en ik enorm blij dat ik het gedaan heb!
Wat spreekt je zo aan aan dit werk?
Een combinatie van verschillende factoren. Enerzijds dat je werkzaam bent voor een bijzondere doelgroep, anderzijds de zelfstandigheid en toch vele disciplines die betrokken zijn in de coördinatie rondom. Dat maakt het werk dynamisch.
Wat houdt je werk in?
Ik draai drie spreekuren per week van circa drie uur (en één uur administratie). Bewoners schrijven zich in bij een verpleegkundige voor het spreekuur. In dat consult voeren wij de triage uit en zullen situaties die bij de huisarts horen, naar dit spreekuur worden doorverwezen. We kunnen als verpleegkundige veel opvangen en snel schakelen, hierdoor wordt onze huisarts minder belast.
Door te triageren maken we de beslissing of de patiënt door de huisarts gezien moet worden of dat wij het kunnen opvolgen
Welke klachten en handeling mag en kan jij als verpleegkundige opvangen en wat moet toch beoordeeld worden door de huisarts?
Dit betreffen de handelingen die we als verpleegkundige ‘overal’ uitvoeren. Waarvoor we bevoegd en bekwaam zijn. Bijvoorbeeld een patiënt die injecties moet krijgen, wonden verzorgen (spelende kinderen) of een eerste indruk vormen van een zere pols. Door te triageren maken we de beslissing of de patiënt door de huisarts gezien moet worden of dat wij het kunnen opvolgen. Dit is een arts binnen de opvanglocatie!
Wat voor klachten zie je zoal?
Dit verschilt, van griepverschijnselen tot herhaalrecepten of doorverwijzingen naar een specialist. De dingen waarvoor jij en ik ook naar de huisarts gaan!
Ik kan me voorstellen dat het soms best lastig kan zijn, maar ook juist heel mooi dat je iets kan betekenen voor deze mensen. Hoe ga je hiermee om?
Absoluut. Ik voel empathie tegenover de situatie: een vreemd land na het verlaten van je eigen vertrouwde omgeving (en naasten). Ik probeer in mijn spreekuren zo goed mogelijk in te spelen op de onderliggende hulpvraag om de juiste zorg voor mijn patiënt te organiseren. Door aangepaste regelgeving vraagt dit soms out of the box denken en ‘pionieren’ zoals mijn collega dat mooi zegt.
De mensen die je ziet kunnen natuurlijk geen Nederlands. Hoe gaat dat? Is er altijd een tolk aanwezig bijvoorbeeld?
Ik werk veel met een translator app! Of iemand loopt zelf al binnen met hun vraag, vertaald via een app. Dit werkt relatief goed. Er gaan zeker dingen verloren in de vertaling of roepen meer vraagtekens dan antwoorden op. Ik zorg er daarom voor dat mijn taal simpel en concreet is, zodat er minimale miscommunicatie ontstaat. Als dit nog steeds voor onduidelijkheden zorgt, gebruik ik ja en nee vragen die me voorzien van de informatie die ik nodig heb om een actie uit te zetten.
Ik heb recent voor het eerst de hulp van een tolk ingeschakeld bij het voeren van een gesprek waarbij de informatie doorslaggevend was voor een aantal acties vanuit een derde partij. Hierin was het van belang dat de situatie zo compleet mogelijk in kaart gebracht werd, ten behoeve van patiënt en betrokken disciplines.
Het is aan mij om ons systeem toe te lichten en verwachtingen opnieuw te bespreken
Daarnaast hebben ze misschien, door cultuur of geloofsovertuiging, andere normen en waarden. Heb je dit al meegemaakt?
Het grootste cultuurverschil dat ik in mijn werkzaamheden tegenkom, is het verschil tussen het Nederlands en Oekraïense zorgstelsel. In Oekraïne zit er geen huisarts tussen de patiënt en specialist. Hierdoor ontstaan er bepaalde verwachtingen in een consult. Om die reden krijg ik met regelmaat patiënten die bijvoorbeeld aangeven een gynaecoloog of dermatoloog nodig te hebben. Het is aan mij om ons systeem toe te lichten en verwachtingen opnieuw te bespreken.
Wat zijn, voor jou, de grootste verschillen tussen werken in bijvoorbeeld een ziekenhuis en het werken op deze opvanglocatie?
Er zijn enorm veel verschillen tussen deze twee werkplekken. De twee belangrijkste verschillen voor mij zijn dat ik werkelijk iets beteken voor iemand, en het anders moeten denken over mogelijkheden door de aangepaste regelgeving. Het is soms uitzoeken hoe ik een specifieke hulpvraag op de juiste manier opvang voor een patiënt en dat brengt uitdaging!
