Marleen (38) viel uit van werk vanwege haar mentale gezondheid. Na diverse diagnoses en behandelingen kreeg ze de diagnose borderline. Wat betekent dit in haar geval? En in hoeverre heeft het invloed op haar leven?
Vanaf 2006 heb ik in de jeugdhulpverlening en het mbo-onderwijs gewerkt. In 2016 viel ik uit vanwege mijn mentale gezondheid. Na diverse diagnoses en behandelingen kreeg ik in een verslavingstraject eindelijk de juiste diagnose: borderline. Een diagnose waar veel om te doen is, waar veel vooroordelen, taboes en stigma’s over bestaan. En juist daarom spreek ik mij uit. Sinds mijn klinische opname in 2022 ben ik gaan accepteren en zelfs omarmen dat ik deze diagnose heb. Het is onderdeel van wie ik ben en daar schaam is me niet meer voor.
Sinds 2023 ben ik begonnen met mijn eigen bedrijf ‘Mijn Leven Met Borderline’. Hiermee geef ik workshops en trainingen binnen diverse instellingen en organisaties. Ook geef ik individuele ondersteuning aan mensen met een mentale kwetsbaarheid. Juist mijn eigen ervaringen in combinatie met met mijn professionele achtergrond zijn hierbij een gouden combinatie. Ik snap namelijk echt waar je doorheen gaat.
Borderline is een persoonlijkheidsstoornis waar nogal veel vooroordelen over bestaan
Wat is borderline?
Borderline is een persoonlijkheidsstoornis waar nogal veel vooroordelen over bestaan. Borderline heeft -zelfs binnen de psychiatrie – nogal een schrikeffect en eigenlijk is het steeds meer een containerbegrip geworden. Dit komt omdat borderline bestaat uit negen kenmerken. Er zijn dus ontzettend veel diverse variaties mogelijk. Zeker in combinatie met iemands persoonlijke kenmerken kun je dus wel stellen dat geen enkele borderliner hetzelfde is. Dit maakt ook dat behandeling ingewikkeld kan zijn. Gelukkig verandert er veel op dit gebied. Het is nu bekend dat het een stoornis is die je ontwikkelt – en niet mee geboren wordt, dat het zeker wel behandelbaar is, en gaan er geluiden rond om de naam te veranderen.
Mijn versie
Omdat de klachten van borderline zo uiteen kunnen lopen, vertel ik altijd welke versie van borderline ik heb. Mijn bedrijf heet dan ook ‘Mijn Leven Met Borderline’, omdat het mijn leven en mijn borderline is. Ik kan dan ook niet voor anderen spreken, al zal er zeker wel overlap en overeenkomsten zijn. Veelvoorkomende klachten zijn namelijk het hebben van een instabiel zelfbeeld, last van intense wisselingen in gedrag, gedachtes en gevoelens en het moeilijk hebben met emotieregulatie.
Naast deze klachten heb ik ik ook last van:
– Depressie; hiervoor ben ik in het verleden ook altijd gediagnosticeerd en behandeld.
– PTSS; op mijn 25e is een posttraumatische stressstoornis geconstateerd vanwege mishandelingen binnen een relatie.
– Verslaving; vanuit mijn PTSS ontdekte ik drugs als slaapmiddel en ben ik verslaafd geraakt.
Uiteindelijk heeft mijn dagbehandeling in de verslavingszorg er voor gezorgd dat er onderzoek gedaan werd naar mij en mijn klachten. Hier is toen diagnostiek geweest waaruit borderline kwam. In eerste instantie weigerde ik deze. Ik wilde het niet en vond mijzelf niet passen in het beeld en bij de vooroordelen die ik zelf had. Pas na het lezen van een artikel viel het kwartje: ‘Oké, hier heb ik wel echt last van.’
De punten die indruk maakten waren:
– Hechtingsproblematiek vanuit onveilige thuissituatie
– Seksueel misbruik
– Traumatische gebeurtenissen op latere leeftijd
– Moeite met emotieregulatie en intimiteit
Op basis van deze criteria kon ik niet anders dan de conclusie trekken van: ‘Oké ja, ik heb dus borderline.’
Vanaf toen werd het een opluchting, omdat ik vanuit deze diagnose ook eindelijk de juiste hulp kreeg. Geen cognitieve gedragstherapie (CGT) maar schematherapie. Een therapie die veel maar naar binnen gaat en kijkt wat er gebeurt met je gevoel en welke beschermers en rollen je aan neemt. Dit heeft me zoveel gebracht en geleerd.
Waar ik in het dagelijks leven het meest tegenaanloop zijn mijn stemmingswisselingen
– Mijn leven met borderline
Waar ik in het dagelijks leven het meest tegenaanloop zijn mijn stemmingswisselingen. Dit is zo enorm frustrerend, dat kan ik niet uitleggen. Het onbegrip vanuit de omgeving doet er nog een schepje bovenop. Ik begrijp ook dat ik soms niet te snappen en volgen ben, maar ik snap en volg mezelf soms ook totaal niet. Ik kan per dag wel 100 keer wisselen van stemming. Soms is hier een aantoonbare reden voor, zoals slecht geslapen, discussie met mijn zoon of slecht nieuws, maar soms kan ik niks aanwijzen waardoor ik me opeens volledig ‘leeg’ voel of net zo makkelijk hysterisch enthousiast ben.
Mijn energiepeil speelt daarin ook mee. Vanwege mijn PTSS heb ik langere periodes heel slecht geslapen. Daar wordt niemand vrolijker en gezelliger van. Dit is dan ook weer van invloed op mijn stemming, maar ook op mijn zelfbeeld. Het is allemaal aan elkaar verbonden. Zo ook het in bedwang houden van mijn emoties. Ik kon heel erg goed boos worden. Met behulp van de schematherapie kom ik er steeds meer achter waarom en waardoor ik altijd zo boos ben. Onder die laag van woede zit namelijk enorm veel kwetsbaarheid, verdriet en eenzaamheid. Ik durf nu naar die laag toe te gaan en daarin te helen. Deze inzichten samen met mijn zelfontwikkelde signaleringsplan maken dat ik mezelf steeds beter begrijp. Ik weet nu welke behoeftes ik heb bij bepaalde gedachtes, gevoelens en gedragingen. Uiteindelijk draait het namelijk om zelfzorg. Als je niet goed snapt wat je nodig hebt, kun je het jezelf ook niet geven. In dat proces zit ik nu volledig, en met succes.
Ik ben stabieler dan ooit, al twee jaar clean en ook qua zelfbeeld en emotieregulatie heb ik enorm veel stappen gezet. Het enige wat soms ingewikkeld blijft zijn die stemmingswisselingen. Die leer ik steeds beter te accepteren. Dit hoort blijkbaar bij mij, is soms vermoeiend, maar heeft zeker ook leuke kanten. Het is nooit saai!
Behandelingen
Cognitieve Gedrags Therapie (CGT)
Als jong meisje werd ik door mijn moeder al meegenomen naar een psycholoog. Ik sliep slecht, vertoonde moeilijk gedrag en bovendien vertikte ik het om te vertellen wat mij dwars zat. Alle therapieën die ik kreeg – vanaf mijn 9e tot aan mijn 29e – zaten heel erg op de ratio. Bij CGT leer je welke keuzes je rationeel wel/ niet moet maken. Zeker wel helpend, alleen bij mij werkte het niet voldoende. Het ging eventjes goed maar uiteindelijk stortte ik altijd weer in een depressie. incl suïcide. En elke keer dacht ik dat het mijn eigen schuld was. Ik wist namelijk toch hoe het moest?!?!
Haptotherapie
Op mijn 24e ging het heel slecht met me en kwam ik bij een haptotherapeut terecht. Zij is echt mijn reddende engel geweest. Zij heeft mij vertrouwen en veiligheid kunnen geven waardoor ik het een en ander durfde te vertellen. Waaronder de mishandelingen die ik mee had gemaakt in mijn relaties. Vanuit hier ben ik bij een psychotherapeut terecht gekomen waar ik een EMDR traject gevolgd heb.
EMDR
Met EMDR ga je terug naar het trauma, maar tegelijkertijd word je door middel van piepjes, lampjes en trillingen afgeleid, waardoor de intensiteit afneemt. Het is enorm zwaar, maar heeft mij enorm veel geholpen. Op latere leeftijd, ik was toen 35, ben ik bij haar terug geweest voor een aantal EMDR sessies in verband met de stilgeboorte en bevalling van mijn dochter.
Schematherapie
Nadat eenmaal de diagnose bordeline er was, ben ik bij schematherapie terecht gekomen. Ik leer daar zou ontzettend veel van! Ik zeg altijd dat ieder mens dit nodig heeft, omdat het inzichten geeft in waarom je doet zoals je doet en welke behoeftes er onder bepaald gedrag ligt. Ik ben nu bezig met een tweede ronde schematherapie. Ik zit momenteel in de intensieve groep, wat inhoudt dat ik één keer per week een groepssessie heb en één keer per week individueel contact met mijn psycholoog.
Opname
Tijdens mijn opname heb ik kennisgemaakt met heel veel verschillende therapiesoorten maar mijn favoriete blijven toch wel EMDR en Schema. Wel heb ik binnen mijn PTSS-traject – een intensief traject van acht weken met twee keer in de week trauma therapie- re-scripting leren kennen. Hierbij ga je wederom terug naar je trauma maar ga je het in gedachten, met behulp van een psycholoog ‘herschrijven’.
Re-scripting
Bij re-scripting ga je kijken naar wat je eigenlijk nodig had gehad en dat ga je jezelf geven. Vooral voor de gebeurtenissen uit mijn jeugd werkte deze methode heel helend! Binnen mijn individuele gesprekken schematherapie maken we hier op het moment veel gebruik van, pittig maar ik moet er nog even doorheen. Ik weet waar ik het voor doe!
De belangrijkste reden om zo aan mijzelf te werken, is mijn zoon!
De toekomst
De belangrijkste reden om zo aan mijzelf te werken, is mijn zoon! Omdat ik vanaf het begin af aan wist dat ik hem alleen ging opvoeden, wilde ik er alles aan doen om hem het beste te geven. Het was ook een soort van bewijsdrang, ik wilde hem een betere opvoeding geven dan ik zelf heb gehad. Terwijl mijn ouders 100% van mij hielden, hadden zij de mogelijkheid niet om hun eigen trauma’s te verwerken en hebben zij dit doorgegeven. Ik geloof niet dat mijn zoon ongeschonden uit de strijd komt, het leven met een moeder met borderline is, en ik quote: “Niet altijd makkelijk maar soms ook wel leuk.”
Ik hoop in ieder geval dat hij zich beseft dat alles wat ik doe, ik voor hem doe. Gaandeweg ben ik het wel ook steeds meer voor mezelf gaan doen. Ik ben gaan inzien dat ik wel de moeite waard ben, dat ik ertoe doe en dat ik er mag zijn.
De basis is er nu, dat durf ik wel te zeggen, maar ik heb nog paar maanden therapie. Daar ga ik nog even vol voor! Daarna ben ik wel even klaar met alle hulpverlening en is het tijd om het zelf te gaan doen. Zelf, maar niet alleen. Ik heb inmiddels een heel mooi groepje mensen om mij heen verzamelend die mij accepteren zoals ik ben en vooral begrijpen. Zij staan voor zowel mij als mijn zoon klaar. En dus durf ik het aan.
Ik ben zo enorm trots op de stappen die ik zelf gemaakt heb en nog maak. Deze gun ik andere vrouwen ook. Dat is waarom ik mijn bedrijf MLMB en platform @mijnlevenmet_ begonnen ben.
Het delen van onze kwetsbaarheden en moeilijkheden zorgt voor verbinding
– Mijn leven met borderline als onderneming
Social Media
In juli 2022 ben ik begonnen met mijn Instagramaccount.
Eigenlijk deed ik dit om twee redenen:
1: Voor mijn eigen herstelproces. Nooit heb ik durven vertellen wat er in mij om ging, wat ik heb meegemaakt en hoe ik mij voelde. Sinds mijn opname wist ik dat ik mij nergens voor hoefde te schamen want; het was niet mijn schuld, dingen waren mij overkomen en ik had niet beter kunnen weten want het was mij nooit geleerd. Hierdoor durfde ik te delen, zelfs online.
2: Ik was ervan overtuigd dat ik niet de enige was die hiermee kampte. Er moesten meer vrouwen zijn zoals ik. Ik ben altijd iemand geweest die op de barricade stond, die taboes wilde doorbreken en die haar mond opentrok. Het delen van mijn eigen verhaal om anderen te inspireren en motiveren voelde eigenlijk heel logisch.
En met succes, ik kan niet geloven hoe snel en mooi mijn account gegroeid is! Er begint echt een community te onstaan van met name vrouwen die in elkaars verhalen steun, herkenning en erkenning vinden. Het delen van onze kwetsbaarheden en moeilijkheden zorgt voor verbinding. Een verbinding die nodig is om je veilig te voelen, te kunnen delen en ook om uit een stukje eenzaamheid te komen.
Ik kan met trots vertellen dat ik binnenkort mijn eerste event organiseer ‘Borderline Bowlen’. Dit noem ik zo met een dikke knipoog, want humor is een cruciaal onderdeel van mij. Dit houdt me staande en maakt het zware leven wat luchtig.
Individuele begeleiding
Ook bied ik in verschillende vormen steun en begeleiding. Ik geef 1-1 sessies, je kan een Mental Boost en/ of Upgrade aanvragen en ik heb sinds kort ook een eerste mini training online staan: Master Your Mindfucks. Dit gaat over het trainen van je brein in helpende gedachtes. Want negatief denken doen we genoeg. Het is tijd dat we gaan inzien dat we de moeite waard zijn!
Workshops
Sinds begin 2023 ben ik ook begonnen met het geven van workshops en trainingen. Vooral in het onderwijs is de behoefte aan het bespreekbaar maken van mentale gezondheid enorm! In mijn workshops vertel ik vooral hoe mijn leven is geweest en hoe ik daar mee om ben gegaan, juist de lelijke dingen vertel ik, omdat die helaas het meest herkenbaar zijn. Veel studenten ervaren het als een verademing dat iemand zo rauw, open en eerlijk vertelt over de moeilijke kanten van het leven. Ik blijf hier dan ook zeker mee doorgaan!
Het mooie is dat ik tegenwoordig ook door hulpverleners gevraagd word om mijn verhaal te doen. Ik kan een brug slaan tussen de reguliere GGZ en hun theorieën en de praktijk. Daar zit nogal een verschil in.
Ik geloof namelijk dat meer openheid begrip creëert
Mijn Missie
Mijn missie is eigenlijk heel simpel: mentale gezondheid bespreekbaar maken.
Dat we het schaamte en schuldgevoel weghalen bij mentale uitdagingen, kwetsbaarheden en/ of diagnoses. Ik geloof namelijk dat meer openheid begrip creëert. En soms is dat het enige wat een mens nodig heeft. Gewoon een klein beetje begrip.
Ik zal dan ook blijven delen over Mijn Leven Met Borderline! Via mijn workshops, mijn social media-accounts en tijdens events.
Mijn ultieme droom is dan ook om op het podium te staan. In het theater mijn verhaal delen. Om zo te laten zien dat we ons nergens voor hoeven te schamen. Maar dan ook nergens voor!
Je kan Marleen volgen op haar Instagram!
