Jacqueline was 26 weken zwanger toen het mis ging. Ze werd opgenomen in het ziekenhuis met een dubbele longontsteking, influenza A en een lage saturatie. Ze gaat steeds verder achteruit en wordt uiteindelijk zelfs in coma gebracht. Ze wordt wakker en ziet een babyfoto boven haar bed hangen.
Als ik mijn ogen open, zie ik als eerste een babyfoto boven mijn bed hangen. Ik denk: Wat gek, want mijn zoontje Milan is al 4 jaar. Tegelijk voel ik dat mijn buik leeg is. Waar is mijn baby gebleven?
Ze vertellen dat ik heel erg ziek was en dat ik de mama ben geworden van een meisje
Ik word wakker in een ziekenhuisbed, ik kan niet praten. Iemand vertelt me dat ik een buisje in mijn keel heb en dat ik in het ziekenhuis in Groningen lig. Ik snap er helemaal niks van, want we wonen in het zuiden van het land. En waar zijn Milan en mijn partner Bjorn?
Ik ben moe en val weer in slaap. Als ik later weer wakker word, zijn mijn ouders er. Ze vertellen dat ik heel erg ziek was en dat ik de mama ben geworden van een meisje. Ik begrijp er niks van en kan niet praten. Ik raak enorm gefrustreerd en verdrietig.
Nog diezelfde dag wordt op de intensive care een keizersnede gedaan en wordt er een klein meisje geboren van nog geen 1300 gram
Een aantal dagen later ben ik beter wakker en krijg ik het hele verhaal te horen: Wat begon als een simpel griepje, liep volledig uit de hand. Als ik word opgenomen in het ziekenhuis in Heerlen, ben ik 26 weken zwanger en heb ik een dubbele longontsteking met een lage saturatiewaarde. Eerder die week ben ik onderzocht door de huisarts. Vanwege de zwangerschap wilde hij liever geen thoraxfoto laten maken. Twee dagen later lig ik op de intensive care aan de beademing. De diagnose is influenza A met dubbele pneumonie. Nog diezelfde avond word ik slapend met de MICU-lance naar het academisch ziekenhuis in Maastricht overgeplaatst. De dagen die volgen ga ik alsmaar achteruit. Het gaat zo slecht dat de ECMO moet worden aangesloten: het apparaat dat mijn leven gaat redden. Als er een week later nog weinig verbetering is, wordt besloten om de baby te halen om mijn overlevingskansen te vergroten. Nog diezelfde dag wordt op de intensive care een keizersnede gedaan en wordt er een klein meisje geboren van nog geen 1300 gram. Terwijl het team van de neonatologie voor haar zorgt, lig ik nog met hevige bloedingen op de operatietafel.
Mijn leven blijkt voorgoed veranderd
Uren later, na een baarmoederverwijdering, eierstokverwijdering en na 8 liter extra bloed ben ik eindelijk stabiel. Ruim een maand lig ik nog steeds in coma op de intensive care in Maastricht. Als de artsen daar geen verbetering meer zien, besluiten ze om UMC Groningen om hulp te vragen. Op 4 mei vertrek ik wederom, en nog altijd slapend, met de miculance naar de thorax IC in Groningen. Daar beginnen ze met het onderzoekstraject voor een dubbele longtransplantatie. UMC Groningen is de plek waar ik uiteindelijk wakker word. Mijn leven blijkt voorgoed veranderd.
In het proces om alle gebeurtenissen een plekje te geven, ging ik op zoek naar de ontbrekende puzzelstukjes
In het proces om alle gebeurtenissen een plekje te geven, ging ik op zoek naar de ontbrekende puzzelstukjes. Ik ging op bezoek bij de afdelingen waar ik als patiënt gelegen had en had gesprekken met verpleegkundigen, artsen, familie en vrienden. Samen met Willy Janssen-Savelkoul heb ik mijn verhaal opgeschreven. In mei 2021 is mijn boek “Nieuw leven in coma” gepubliceerd. Daarnaast geef ik als ervaringsdeskundige al een aantal jaren gastlessen en lezingen.
Je kan Jacqueline volgen op haar Instagram!
